بانو محلوج از عادت های همسر شهیدش می گوید

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: از عادت های عباس[1] این بود که وقتی از ماموریت بر می گشت تا 2 – 3 روز حرف برای گفتن داشت و آنقدر زیبا حرف هایش را بیان می کرد و از آن زیباتر گوش دادن های با حوصله بانو[2] به حرفهایش بود که بیشتر او را به وجد می آورد تا مبادا درددلی باقی بماند و بر دلش سنگینی کند و اینچنین او را برای ماموریت بعدی آماده می کرد.

از دیگر عادت هایش این بود که در ایام جنگ هر بار که مجروح می شد به دلیل علاقه بسیاری که به بانو داشت به هنگام انتقالش به تهران درخواستش این بود که ابتدا او را به در خانه ببرند تا بانویش را ببیند و بعد راهی بیمارستان شود.

بانو می گوید: بیشتر فامیل دوست داشتند با او همسفر شوند چرا که بسیار خوش سفر بود و همه سعی خود را می کرد تا وسایل رفاه و آسایش خانواده در سفر فراهم شود حتی وسایل بازی بچه ها.

عادت عباس این بود که وقتی قصد سفر می کردند حالا یا زیارت امام رضا(ع) یا سفر سیاحتی که راه طولانی بود تا می دید بچه ها یا بانو احساس خستگی می کنند ماشین را کناری می زد و حتی اگر یک درخت پیدا می شد وسایل را زیر آن می برد و می گفت خانم بساط چای را به پا کن.

نسبت به فامیل و همسایه ها و دوستان بسیار مهربان بود و نسبت به آنها سفارش می کرد که اگر فرزنددار شدند یا کار خیری انجام دادند حتما کبری بانو هدیه ای تهیه کرده و به دیدارشان برود.

نسبت به بچه ها نیز همین طور بود و هوایشان را داشت و اگر قولی به آنها می داد صددرصد اجرایش می کرد و به تربیت و درسشان بسیار بیشتر از خودشان حساس بود.[3] 

ادامه دارد...