امام خمینی: در عالم حادثه‌ای بزرگتر از بعثت اتفاق نیفتاده است

به گزارش خبرنگار جی پلاس، همزمان با مبعث حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی(ص)، جمعی از مدیران صندوق های قرض الحسنه در حسینیه جماران به حضور امام رسیده و ایشان با تبریک این عید بزرگ به حاضران و همه مسلمانان، مزیت زمان ها بر یکدیگر را به واسطه قضایایی دانستند که در آنها واقع می شود و تصریح کردند: «زمانها خودشان هیچ مزیتى ندارند بعضى بر بعض؛ زمان یک موجود سارى متحرک است، متعیّن و هیچ فرق ما بین قطعه ‏اى با قطعه ‏اى دیگر نیست. شرافت زمانها یا نحوست زمانها به واسطه قضایایى است که در آنها واقع مى ‏شود. اگر شرافت زمان به واسطه حادثه ‏اى است که در آن زمان واقع مى ‏شود، باید عرض کنم که روز بعثت رسول اکرم در سرتاسر دهر؛ «مِنَ الازَلِ الَى الابَد»، روزى شریفتر از آن نیست؛ براى اینکه حادثه‏ اى بزرگتر از این حادثه اتفاق نیفتاده. حوادث بسیار بزرگ در دنیا اتفاق افتاده است؛ بعثت انبیاى بزرگ، انبیاى اولوا العزم و بسیارى از حوادث بسیار بزرگ، لکن حادثه ‏اى بزرگتر از بعثت رسول اکرم نشده است و تصور هم ندارد که بشود؛ زیرا که، بزرگتر از رسول اکرم در عالمِ وجود نیست غیر از ذات مقدس حق تعالى و حادثه‏ اى بزرگتر از بعثت او هم نیست؛ بعثتى که بعثت «رسول ختمى» است و بزرگترین شخصیتهاى عالم امکان و بزرگترین قوانین الهى. و این حادثه در یک همچو روزى اتفاق افتاده است و این روز را بزرگ کرده است و شریف. و همچو روزى ما دیگر در ازل و ابد نداریم و نخواهیم داشت. لهذا، این روز را بر همه مسلمین و بر همه مستضعفین جهان تبریک عرض مى ‏کنم.» (صحیفه امام؛ ج ۱۲، ص ۴۱۹-۴۲۰)

ایشان در بخش دیگری از سخنان خود به اختلاف در دید و اختلاف برداشت ها اشاره کرده و افزودند: «از اسلام و بعثت رسول اکرم برداشتهاى مختلفى است به حسب آن چیزهایى که در برداشت ‏کننده موجود است. انسانها مختلفند در دید خودشان و به واسطه اختلاف در دید، اختلاف در برداشتها هم مى ‏شود. برداشت از رسول اکرم به حسب دیدهاى مختلفى که در جهان بوده و هست و خواهد بود مختلف است و برداشت از انسان هم به حسب اختلاف نظرها و اختلاف دیدها مختلف است و برداشت از قرآن هم به حسب همین اختلاف مختلف است و برداشت از احکام اسلام هم و اسلام هم مختلف. هر دیدى محدود به حدود آن کسى است که آن دید را دارد. انسان یک موجودى است محدود؛ لکن قابل حرکت الى غیر متناهى [است‏]. و دید انسانِ موجود محدود است، مگر آنکه دید انسان غیر متناهى باشد. انسان غیر متناهى در کمال، غیر متناهى در جلال و جمال، دید غیر متناهى دارد و آن مى‏ تواند از اسلام و از انسان و از بعثت و از رسول اکرم و از عالم، برداشت صحیح بکند. از انسان بزرگ که گذشت، از انسان کامل که گذشت، تمام دیدهایى که در بشر هست، در انسانها هست، همه محدود است و برداشت صحیح نه از اسلام و نه از قرآن و نه از بعثت و نه از رسول اکرم و نه از انسان به طورى که هست مى‏ توانند برداشت کنند. محدود نمى‏ تواند غیر محدود را در حیطه بیاورد، مگر خودش هم غیر محدود [بشود]. انسانِ کامل غیر محدود، انسان کاملى که در همه صفات غیر محدود است و ظل ذات اقدس الهى است، این مى ‏تواند از اسلام آن طور که هست برداشت کند و از انسان آن طور که هست و از بعثت آن طور که هست و از قرآن آن طور که هست و از عالَم آن طور که هست. دیگران به حسب مراتب وجودشان، به حسب مراتب کمالشان برداشتهایى دارند، لکن محدود است. باید خودشان سِیر بکنند و مراتب کمال را یکى پس از دیگرى به آن برسند و به اندازه کمالى که پیدا مى ‏کنند از این حقایق و مِن جمله بعثت برداشت- به حسب آن مقدار از کمال که دارند- بکنند. رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله و سلم- انسان کاملى است که در رأس مخروطه این عالَم واقع است. ذات مقدس حق تعالى که غیب است و در عین حال ظاهر است، مستجمع همه کمال به طور غیر متناهى است، در رسول اکرم متجلى است به تمام اسما و صفات و در قرآن متجلى است به تمام اسما و صفات.» (صحیفه امام؛ ج ۱۲، ص ۴۲۰-۴۲۱)

رهبر کبیر انقلاب اسلامی، حضرت رسول اکرم (ص) را مأمور تکمیل موجودات عنوان کرده و گفتند: «روز بعثت روزى است که خداى تبارک و تعالى، موجود کاملى که از او کاملتر نیست و نمى ‏شود باشد مأمور کرد که تکمیل کند موجودات را، انسانها را که ابتداءً یک موجود ضعیف ناقص هست، لکن قابل این است که ترقى کند، انسان را مترقى کند. ابعاد انسان، ابعاد همه عالم است و اسلام براى تربیت انسان در همه ابعاد است. برداشتهاى مختلفى که از اسلام شده است به حسب نظرهاى مختلفى که صاحب نظرها داشتند و بینشى که داشتند، بسیار اختلاف هست و هیچ کدامش نرسیده است به حدى که اسلام را بشناسد یا انسان را بشناسد یا رسول اکرم را بشناسد یا عالَم را بشناسد، همه‏ شان در یک سطح محدود هستند. چه بسا اشخاصى که خیال مى‏ کنند که پیغمبر اکرم که آمده است، یا سایر انبیایى که خداى تبارک و تعالى فرستاده است، براى این است که مردم را از این ظلمها و بى‏ عدالتیها و امثال این نجات بدهد و مأموریت همین است که عدالت ایجاد کند در اجتماع و در افراد و مأموریت به همین قدر بیشتر نیست. چه بسا اشخاصى که اقتصاد را یک مسئله با اهمیتى تلقى مى‏ کنند، مأموریت انبیا را محدود به این بکند، که اینها آمده‏ اند مردم را به یک شکم سیر و یک زندگى رفاه برسانند و همین است مأموریت انبیا. و چه بسا اشخاصى که به حسب دید عرفانى که دارند، بعثت انبیا را محدود مى ‏کنند به اینکه براى بسط معارف الهى است و غیر از این بعثت چیزى نیست. و همین طور فلاسفه یک طور فکر مى‏ کنند. فقهاى اسلام، ... ملتها یک طور فکر مى‏ کنند، روشنفکرها یک طور فکر مى ‏کنند و مؤمنین هم هر کدام به یک نحو فکرى دارند و همه قاصرند از رسیدن به‏ آنچه که هست. این روایتى که وارد شده است: مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ[۱]، این به ما مى ‏فهماند که انسان آن طور موجودى است که اگر شناخته بشود، شناسایى خدا با این است؛ نسبت به هیچ موجودى این مطلب صادق نیست. ربّ انسان را کسى نمى ‏تواند بشناسد الّا اینکه خودش را بشناسد و خودشناسایى که دنبالش خداشناسى است حاصل نمى ‏شود مگر براى کُلّ اولیاى خدا. و گمان نباید بشود که اسلام آمده است براى اینکه، این دنیا را اداره بکند، یا آمده است فقط براى اینکه مردم را متوجه به آخرت بکند، یا آمده است که مردم را آشناى به معارف الهیه بکند. محدود کردن، هر چه باشد خلاف واقعیت است. انسان غیر محدود است و مربى انسان غیر محدود است و نسخه تربیت انسان که قرآن است غیر محدود است؛ نه محدود به عالَم طبیعت و ماده است، نه محدود به عالَم غیب است، نه محدود به عالَم تجرد است، همه چیز است.» (صحیفه امام؛ ج ۱۲، ص ۴۲۱-۴۲۲)

1. تصنیف غرر الحکم، ص ۲۳۲: «پس به تحقیق هر کس خود را شناخت، خداى خویش را نیز شناخت».