حمله دوباره به سوریه نشان داد که روسای جمهور آمریکا می توانند به طور غیرقانونی جنگ را در سر تا سر جهان ادامه دهند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، نیویورک تایمز در سرمقاله خود نوشت: هنگامی که ترامپ رئیس جمهور آمریکا اخیرا سوریه را برای دومین بار در کمی بیش از یک سال بمباران کرد، این بار هم این کار را بدون مجوز کنگره و بدون هیچگونه مشاوره قانونی با قانونگذاران انجام داد. این الگو از زمان جنگ علیه تروریست ها پس از حملات 11 سپتامبر، برای روسای جمهور متداول بوده است.
امروز نیروهای آمریکایی در دست کم 14 کشور حضور دارند و اکثر آنها مجوز این کار را از شخص رئیس جمهور گرفته اند؛ چرا که کنگره به ریاست جمهوری چک سفید امضا برای راه اندازی جنگ داده است.
طبق قانون اساسی، تصمیم گیری در مورد اعزام مردان و زنان آمریکایی به میدان نبرد بین کنگره و رئیس جمهور تقسیم شده است: کنگره تصمیم می گیرد که آیا اعلام جنگ کند یا خیر و رئیس جمهور به نیروها فرمان می دهد. در واقع، اکثر کارشناسان حقوقی معتقدند که بنیانگذاران آمریکا می خواسته اند کنگره تصمیم بگیرند که چه زمانی به جنگ بپردازند؛ مگر زمانی که این کشور مورد حمله قرار گیرد. اما از زمان جنگ جهانی دوم، رؤسای جمهور از هر دو حزب قدرت خود را گسترش داده و بسیاری از عملیات نظامی را بدون تصویب کنگره انجام داده اند.
اکنون زمان این است که کنگره برای ایفای مسئولیت های خود اقدام کند. سناتور «تیم کاین» نماینده دموکرات از ایالت «ویرجینیا» مدت ها تلاش کرده است که این کار را انجام دهد. اکنون «باب کورکر» نماینده جمهوری خواه ایالت «تنسی» که کمیته روابط خارجی سنا را رهبری می کند نیز به کاین پیوسته و لایحه ای را پیشنهاد داده که اطمینان می دهد کنگره مسئولیت بیشتری را برای تصمیم گیری در مورد استفاده از زور علیه گروه های تروریستی برعهده می گیرد.
در حالی که ما از تلاش دو حزب قدردانی می کنیم، اما این اقدام در حقیقت می تواند به روسای جمهور قدرت بیشتری برای تصمیم گیری بدهد تا عملیات های نظامی موجود را که بدون تصویب کنگره آغاز شده را گسترش بدهند، و با اجازه دادن به روسای جمهور برای گسترش این محدوده اقدام، نقش کنگره را بسیار ناچیز کند. این مهم نیست که چه کسی کاخ سفید را اشغال کند، مخصوصا زمانی که رئیس جمهوری چون ترامپ این کار را انجام دهد.
کمیته روابط خارجی مجلس سنا باید جلسات استماعی را به طور عمومی در این خصوص برگزار کند که چگونه می توان این مسئله را اصلاح کرد تا اطمینان حاصل شود که کنگره به طور موثر بر توانایی رییس جمهور برای آغاز عملیات نظامی نظارت می کند.
در طول جنگ ویتنام، کنگره تلاش کرد نفوذ خود را به دست آورد و به همین منظور با تصویب قانون جنگ سال 1973، اعلام کرد در صورتی که یک رئیس جمهور نیروهای نظامی را به «میدان جنگ» فرستاد، تنها 60 تا 90 روز می تواند آنها را در آنجا حفظ کند مگر اینکه کنگره ادامه این استقرار را تایید کند یا بازه زمانی را گسترش دهد. در سال های اخیر، وکلا در قوه مجریه اینگونه نتیجه گرفته اند که روسای جمهور ممکن است زمانی که بحث منافع ملی مطرح می شود، یک جانبه عمل کنند.
کنگره که تمایلی به پاسخگویی در مورد به خطر افتادن جان سربازان و یا به چالش کشیدن روسای جمهور نداشته عمدتا سکوت کرده است.
این در حالی است که کاخ سفید هر روز در حال بلندتر کردن فهرست تروریست ها است. زمانی تنها عملیات نظامی طالبان و القاعده را هدف قرار می داد اما کم کم شبه نظامیان در دیگر کشورها از جمله فیلیپین، کنیا، اریتره، نیجریه و یمن هم به این لیست افزوده شده اند.
رئیس جمهور در آینده می تواند گروه های تروریستی بیشتری را به آن بیافزاید و 48 ساعت پیش از حمله به آنها، تنها کافی است کنگره را در جریان قرار دهد.
لازم است کنگره در مورد اینکه چه زمانی و کجا آمریکا با تروریست ها بجنگد، در تصمیم گیری ها شرکت کند. اما لایحه کاین - کوکر به کنگره مسئولیت کافی خواهد داد و تنها توانایی رئیس جمهور را برای گسترش جنگ ها افزایش خواهد داد.
