بعید نمی دانیم که ترامپ گامی در مسیر عملی کردن تصمیم اش برای خروج نیروهایش از سوریه و چه بسا عراق بر دارد.

 

 به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران ، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی به حمله نظامی غرب به سوریه پرداخت و نوشت: چیزی که می توان از بقایای موشک هایی که تجاوزگران سه جانبه به سوریه شلیک کردند و بیشتر آنها سرنگون شدند، نتیجه گرفت این است که این حمله بیشتر اهدافش را محقق نکرد و حتی نتایج بر عکسی داشت که بارزترین آنها تقویت محبوبیت «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه داخل و خارج سوریه و نیز دادن جان تازه به ائتلاف روسیه، ایران و لبنان(حزب الله ) است و بر صلابت ارتش عربی سوریه تأکید کرد و «دونالد ترامپ» رئیس جمهر آمریکا را تضعیف کرد.

بیشتر توضیح می دهیم و می گوییم که همپیمان روس این بحران را با اقتدار زیاد و خویشتنداری مدیریت کرد و کاری کرد که این حمله«نمایشی» و سمبلیک شود که برای نجات آبروی ترامپ بود ، به رغم انتقادهای شدیدی که از این همپیمان توسط برخی در کشورهای عربی و بین المللی می شود و محور این انتقادها درباره مقابله نکردن با این تجاوز است این در حالی است که همه امیدوار بودند که روسیه با این حمله مقابله کند. این انتقادها هم تا حدودی درست است لیکن برخی این مساله را مطرح می کنند که واکنش روسیه غیر مستقیم بود و از طریق موشک های سوری ساخت روسیه صورت گرفت.

تلفات نظامی سوریه بسیار محدود بود به دولیل اول اینکه بیشتر پایگاه ها و فرودگاه های نظامی از قبل تخلیه شده بود و هواپیمای جدید و پیشرفته به پایگاه های روسیه در حمیمیم و طرطوس فرستاده شدند و دوم اینکه بیشتر موشک ها منهدم یا از اهداف شان منحرف شدند.

سخنان« آناتولی آنتینوف» سفیر روسیه در واشنگتن که در آن گفت این حمله سه جانبه اهانت به شخص «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه است و بی تردید روسیه پاسخ می دهد چه بسا اشاره ای به این دارد که روسیه نقشه تحرکاتی در آینده در بحران سوریه و بحران های دیگر جهان دارد. پوتین رئیس جمهور روسیه فورا و بلافاصله به سرنگونی هواپیمای نظامی اش در نزدیکی مرزهای سوریه توسط ترکیه پاسخ نداد و با زیرکی تمام توانست ترکیه را در عمل از پیمان ناتو خارج کند و به اردوگاه روسیه ملحق کند.

اگر به نقشه آینده سوریه و منطقه را نگاهی بیندازیم می توانیم چندین پیش بینی اساسی را انجام دهیم:

اول: استفاده از سلاح های شیمایی به عنوان بهانه برای توجیه حملات نظامی به مانند آن چه روز گذشته رخ داد فایده ای ندارد زیرا ضرری که به چهره  و اردوگاه آمریکا وارد شد بزرگ است به ویژه آن که این حمله در روزی صورت گرفت که قرار بود کارشناسان سازمان منع گسترش استفاده از سلاح های شیمیایی تحقیقات و بررسی های خود را از صحنه فرضی جرم انجام دهند؛ امری که این تصور را به وجود آورد که می خواهد ماموریت این کارشناسان را پیش از آغازش خنثی کند.

دوم: انتقام سوری،ایرانی و روسی چه بسا با انجام حملات چریکی علیه نیروهای آمریکایی در سوریه و عراق صورت می گیرد که تعداد آنها بیش از 8هزار نظامی به جز نظامی ها و غیرنظامی های آمریکایی پیمانکار است.

سوم: اقدام روسیه برای تجهیز ارتش روسیه به سامانه های دفاعی مدرن شامل موشک های« اس 300» و «اس 400» برای رویارویی با هر گونه موشک یا هواپیمایی و در رأس آنها هواپیماهای اسرائیلی است که در آینده سوریه را هدف قرار می دهد.

چهارم: کاهش روابط روسیه و اسرائیل به پایین تر حد آن است آن هم پس از آن که مشخص شد این رژیم در تجاوز شرکت کرد و زمان آن را از قبل می دانست و اطلاعات جاسوسی به کشورهای تجاوز سه جانبه درباره مراکز سوری داده است که مورد هدف قرار گرفتند.

پنجم: احتمال قرار دادن همه ثقل روسیه پشت هر گونه تلاشی در آینده توسط ارتش سوریه و همپیمانانش برای بازپس گیری شهر «ادلب» و مناطق جنوب غربی در «درعا» در نزدیکی مرزهای سوریه با اردن به عنوان واکنش به این حمله سه جانبه آمریکایی.

ششم: پس از بمباران فرودگاه  نظامی «تیفور» در نزدیکی حمص و شهادت هفت ایرانی و دو برابر آنها نظامی سوری، ایران رو در روی دولت اشغالگر اسرائیل قرار گرفت که این بمباران را از آسمان لبنان انجام داده است و ملت ایران از رهبران خود می خواهد که به این تجاوز پاسخ بدهد.

هفتم: انجام تجاوز به سوریه از پایگاه های آمریکایی در قطر و عربستان و تسریع حکومت های دو کشور در تأیید این تجاوز، حجم ائتلاف آمریکایی ها و عرب ها و نقش آنها و نیز ایستادن شان در اردوگاه آمریکایی و مشارکت شان در هر جنگ هایی است که آمریکا در منطقه به راه می اندازه است به ویژه اقدامات ضد ایرانی در آینده، فاش کرد.

هشتم: افزایش احتمال ها درباره اینکه آمریکا عراق ر از دست بدهد، آن هم پس از آن که ضررهایش در این کشور نزدیک به پنج تریلیون دلار رسیده است. دولت عراق حاضر نشد این تجاوز را تأیید کند و بخش عمده ای از ملت عراق با سوریه همبستگی کرده است.

هر کسی هزاران سوری را مشاهده کرد که ایستادگی کشور و دولت شان در برابر این تجاوز را «جشن می گیرند»، بزرگی خسارت آمریکا و اسرائیل را درک می کند و نیز این را درک می کند که اسد رئیس جمهور سوریه در جایگاهش باقی می ماند و کشورهای بزرگ و همپیمانان عرب آنها قادر به براندازی وی و تغییر نظامش نیستند.

این تجاوز سه جانبه به نشست سران عرب که امروز در «ظهران» عربستان برگزار می شود پیش از آغاز پایان داد و رهبران شرکت کننده در آن را در وضع بدی قرار داد زیرا سوریه به عنوان کشوری که  عضویتش به حالت تعلیق در آمد در معرض حمله آمریکایی و اسرائیلی قرار گرفته است چون در محور مقاومت قرار دارد و نه به این دلیل که سلاح شیمیایی همانظور که رسانه های عربی و غربی با هم تبلیغ می کنند، استفاده کرده است.

بعید نمی دانیم که ترامپ گامی در مسیر عملی کردن تصمیم اش برای خروج نیروهایش از سوریه و چه بسا عراق بر دارد و به شکست خود اذعان و برای جلوگیری از بیشتر شدن خسارت ها این کار را بکند و این حمله را به عنوان « بهانه ای» برای توجیه این تصمیم مورد استفاده قرار دهد.

ترامپ می خواست خودش را قوی نشان دهد و هیبت را به کشورش باز گرداند لیکن در دو حالت شکست خورده است و به مانند کسی شده است که به پای خود تیز شلیک کرده است.

تجاوز سه جانبه دیگری وارد تاریخ عرب شد که با پیروزی به پایان رسید؛ اگر اولین تجاوز نقطه پایانی برای امپراتوری بریتانیا بود دومی آغاز خروج آمریکا از منطقه خاورمیانه و اذعان به شکست و پیروزی سوریه بر توطئه و بهبود این کشور با بازپس گیری حاکمیتش بر همه اراضی اش را رقم می زند.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.