ترکیه آینده شهر الرقه را موضوعی حیاتی برای آینده خود می بیند و به شدت بر آن متمرکز شده است.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، پایگاه خبری المانیتور در گزارشی نوشت: ترکیه واقعا احساس خطر می کند زیرا طرف های درگیر در جنگ سوریه در حال بازپس گرفتن شهرهایی هستند که زمانی در اشغال داعش بود.

ماه هاست که «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه شهرهای «رقه» و «منبج» را به عنوان هدف اولیه نظامی ترکیه و اهداف سیاسی در سوریه نام می برد. ترکیه با بی قراری در تلاش است تا آمریکا را برای همکاری با ارتش ترکیه و گروه موسوم به ارتش آزاد سوریه در رقه، به جای حزب اتحاد دموکراتیک در سوریه و بازوی نظامی آن یعنی یگان های مدافع خلق متقاعد کند.

اما تحولات مطابق انتظارات ترکیه پیش نمی رود. نشانه های محکمی وجود دارد که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در نظر دارد با حزب اتحاد دموکراتیک / یگان های مدافع مردمی همکاری داشته باشد. پس چه می شود؟ ترکیه از این اقدام چه برداشتی خواهد کرد و در سیاست ترکیه چه انعکاسی خواهد داشت؟

«چنگیز تومار» استاد موسسه تحقیقات خاورمیانه در دانشگاه «مرمره» پیش بینی نمی کند که ترکیه آرام بماند.

تومار به المانیتور گفت: «اگر دولت ترامپ با حزب اتحاد دموکراتیک / یگان های مدافع مردمی در رقه جولان دهد - همان طور که در حال حاضر نشانه های آن دیده می شود - روشن خواهد بود که آمریکا قصد دارد یک دولت سکولار کُرد را بر علیه ترکیه روی کار آورد. این احتمال وجود دارد در حالی که حزب اتحاد دموکراتیک / یگان های مدافع مردمی در رقه سرگرم هستند، ترکیه در منبج و یا «عفرین» تحرکاتی انجام دهد تا آنها را از این مناطق حیاتی دور کند.»

رقه یک شهر محوری است که توازن سیاسی و محاسبات را تحت تاثیر قرار می دهد. این شهر و اطراف آن، با جمعیت حدود 800 هزار نفر از ژانویه 2015 به عنوان پایگاه نظامی اصلی داعش در اختیار این گروه تروریستی بوده است. به نظر می رسد رهبران داعش و خانواده های آنها در آنجا ساکن هستند. این شهر همچنین یک مرکز مهم از جاده ها است. به دلیل نزدیکی این شهر به عراق، داعش می تواند به راحتی عناصر خود را به عراق اعزام کند و آنها را بازگرداند. رقه به طور طبیعی یک هدف حیاتی در مبارزه با داعش بوده است.

«باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا به رغم مخالفت های ترکیه، با حزب اتحاد دموکراتیک و یگان های مدافع مردمی معامله  کرد، و آمریکا کردها را به سلاح های سنگین مجهز کرد. این وضعیت تحت ریاست جمهوری ترامپ هنوز تغییر نکرده است. نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، به رهبری یگان های مدافع مردم و پشتیبانی ائتلاف بین المللی در حال پیشروی به سوی شهر رقه هستند.

به نظر می رسد هیچ کس نمی داند جنگ داخلی سوریه چه زمان به پایان خواهد رسید و یا سوریه جدید چه شکلی خواهد داشت، اما زمزمه هایی وجود دارد. در شمال سوریه اکنون کردها به عنوان یک واقعیت زندگی پذیرفته شده اند.

ترکیه از طریق اقلیم کردستان دالانی را به الباب باز کرده و از ارتباط داشتن آنها با یکدیگر - حداقل در زمان حال - ممانعت به عمل می آورد. به غیر از چند استثنا، غرب سوریه در حال حاضر بیشتر توسط دولت سوریه اداره می شود. احتمال آزادی رقه از داعش افزایش یافته و پرسش هایی در مورد این شهر مطرح شده است: چه کسی پس از آزادی این شهر آن را کنترل خواهد کرد و موقعیت این شهر در ساختار جدید سوریه چه خواهد شد؟

حزب کارگران کردستان (پ ک ک) و حزب اتحاد دموکراتیک هیچ گاه منکر این موضوع نشده اند که می خواهند رقه تحت کنترل آنها باشد.

البته، ترکیه به شدت مخالف کنترل رقه توسط حزب اتحاد دموکراتیک و گسترش حوزه سیاسی کردها است. با توجه به سیالیت توازن قدرت بین المللی، پیش بینی این موضوع سخت است که آیا ترکیه فرصتی برای کنترل مناطق کردنشین می یابد یا خیر. اما بدیهی است که ترکیه چنین نیتی دارد.

اتحاد ترامپ با حزب اتحاد دموکراتیک حساسیت سیاست ترکیه در تلاش برای هماهنگ با آمریکا و روسیه را پیچیده کند. حداقل روابط آمریکا و ترکیه بیشتر در معرض خطر خواهد بود.

در نهایت چنین تحولاتی ترس و نگرانی ترکیه را برای در محاصره بودن و پس از آن تقسیم شدن افزایش خواهد داد. به نوبه خود، این موضوع تزلزل بیشتر برای دموکراسیِ بسیار شکننده کنونی ترکیه خواهد بود.

اظهارات شب گذشته رئیس جمهور ترکیه در خصوص کردستان عراق نشان داد که وی چقدر نگران اوضاع کردها در عراق و سوریه است. اردوغان طی سخنانی در شهر «زونگولداغ» این کشور، اهتزار پرچمی به غیر از پرچم ملی عراق در استان «کرکوک» را اقدامی بسیار اشتباه دانست و گفت: صاحبان آن پرچم باید بدانند که کار آنان تجزیه طلبی است. اقلیم کردستان عراق را مورد خطاب قرار داده و می گویم که سریعا از این اقدام اشتباه صرف نظر کنید.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.