مرحله دوم از جنگ در سوریه و عراق در مناطق مرزی دو کشور خواهد بود یعنی همان جایی که چاه های نفت و گاز و پایگاه های نیروهای آمریکایی که از آنها حمایت می کنند، وجود دارند.
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در بخش سردبیر روزنامه رأی الیوم نوشت: تقریبا یک ماه پیش «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه در گفت و گو با شبکه روسی «روسیا الیوم» گفت که نمی تواند با کشور بزرگ آمریکا که نیروهایش چاه های نفت سوریه در شرق «دیرالزور» را اشغال کرده اند بجنگد اما بعید نمی داند که به «نیروهای مقاومت» روی بیاورد که علیه این حضور اشغالگر آمریکایی جنگ چریکی راه بیندازند و به مانند عراق از سوریه بیرونش کنند.
روز گذشته خبرگزاری های جهانی خبر حمله موشکی «افراد ناشناس» به پایگاه آمریکایی در میدان نفتی«العمر» سوریه در شرق فرات را فقط چند روز پس حمله هواپیماهای ارتش سوریه به پالایشگاه های «غیرقانونی» نفت به سرقت رفته در حومه های «جرابلس» و « الباب» در شرق استان«حلب»که تحت سیطره گروه موسوم به ارتش ملی وابسته به مخالفان سوری مورد حمایت نیروهای ترکیه است و منجر به کشته و زخمی شدن تعدادی شد، منتشر کردند. این اتفاق اتفاقی بی سابقه در نوع خود است.
پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا حملات هواپیماهای ارتش سوریه یا حمله نیروهای«ناشناس» آغاز جنگ سوریه برای جلوگیری از سرقت و قاچاق نفت سوریه توسط مزدوران آمریکا در شرق فرات آن هم در چارچوب جنگ چریکی علیه حضور نیروهای آمریکاییدر این مناطق است؟
چیزی که باعث می شود پاسخ این پرسش «بله» باشد این است که حمله اخیر به پایگاه نظامی آمریکا در میدان نفتی العمر با شلیک چهار موشک به پایگاه نظامی آمریکایی«عین الاسد» در آن سوی مرزها در استان «الانبار» عراق همزمان بود که چهار روز پس از سفر اعلام نشده «مایک پنس» معاون رئیس جمهور آمریکا به این پایگاه رخ داد.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا به سیطره بر چاه های نفتی سوریه افتخار می کند و این مساله را آشکارا می گوید که می خواهد هر طور دلش بخواهد از درآمدهای آن استفاده کند از جمله آن که بخشی از این درآمدها را به نیروهای دموکراتیک سوریه که اکثریت آن را کردها تشکیل می دهند و مورد حمایت آمریکاست بدهد ولی خطرناک تر از این سخنان، اظهارات « موردخای خانا» تاجر اسرئیلی در گفت و گو با روزنامه «اسرائیل هیوم» تندرو در دو هفته پیش است که تأکید کرد شرکت اسرائیلی اش یعنی Global Development corporation با اداره خودمختار کُرد در شمال شرق سوریه قراردادی برای انتقال همه حقوق اکتشاف نفت و استخراجش به این شرکت، امضا کرده است. این تاجر اسرائیلی تأکید کرد که « نمی خواهیم این نفت و درآمدهایش نصیب ایران یا نظام اسد شود و زمانی که دولت ترامپ چراغ سبز بدهد صادرات آن را با قیمت های عادلانه و برای استفاده از آن برای ساخت سوریه دموکراتیک و دفاع از آن را آغاز می کنیم.»
نفت دزدیده شده از چاه های سوریه به 125 هزار بشکه در روز می رسد و اگر عملیات نگهداری و تعمیر در چاه ها با تجهیزات جدید صورت بگیرد می تواند به 400 هزار بشکه در روز برسد و درآمد فروش این کمیت اکنون نزدیک به 36 میلیون دلار در ماه می رسد. این چاه های نفتی در اشغال گروه تروریستی داعش به مدت سه سال و قبل از شکست این گروه و از بین بردن اش و پایان دادن به کارش در دو پایتخت اش یعنی «الرقه» در سوریه و «موصل» در عراق بود.
گزافه گویی نکرده ایم اگر بگوییم که مرحله دوم از جنگ در سوریه و عراق در مناطق مرزی دو کشور خواهد بود یعنی همان جایی که چاه های نفت و گاز و پایگاه های نیروهای آمریکایی که از آنها حمایت می کنند، وجود دارند؛ امری که «جنگ چریکی» مقاومت عراق پس از اشغال عراق توسط آمریکا را به ذهن ها متبادر می کند؛ جنگی که منجر به کشته شدن نزدیک به 5هزار نظامی آمریکایی و زخمی شدن نزدیک به 32 هزار نیروی آمریکایی دیگر شد؛ اتفاقی که باعث شد «باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا همه نیروهایش را اواخر سال 2011 از عراق خارج کند.
سوری ها نقش مهمی در حمایت مالی و تسلیح نیروهای مقاومت عراق داشتند و دستگاه امنیتی رسمی آنها مهارت بزرگی در این عرصه یعنی عرصه جنگ چریکی دارد و بعید نمی دانیم که سفر غیرمنتظره سرلشکر« علی المملوک» رئیس دفتر امنیت ملی سوریه به منطقه شمال شرق کشور و نشست وی با بزرگان عشایر عرب در فرودگاه«قامشلی» برای رایزنی درباره «فعال کردن نقش عشایر در ماموریت های حمایت از منطقه» چیزی نباشد جز خشت نخست در این زمینه. از دیگر اهداف این سفر جلوگیری از ایجاد منطقه امنی است که ترکیه می خواهد آن را ایجاد کند و ناامن کردن آن است ؛ منطقه ای که ترکیه می خواهد آن را به باریکه ای برای اسکان عناصر مسلح سوری مورد حمایتش تبدیل کند.
سرلشکر مملوک، به گفته خبرگزاری کُرد«رووداو» که خبر سفرش را منتشر کرد با نزدیک به 20 شخصیت از رهبران و بزرگان عشایر و قبایل عربی در منطقه « برای فعال کردن نقش ملی آنها در حمایت از مناطق شمال شرق کشور و کشیده نشدن به سمت حمایت از گروه های مسلح مختلف»دیدار کرد و چه بسا منظور از این گروه های مسلح گروه های کُرد و آمریکایی و نیز گروه های هوادار ترکیه است که در آن چه موسوم به منطقه امن است مستقر هستند.
نفت و گاز سوریه ثروت های همه سوریه ای ها با نژادها و مذاهب مختلف است و باید همه درآمدهایش به خزانه دولت سوریه برود تا از آن برای پروژه های بازسازی که به زودی به راه می افتند و نیز برآودن کردن نیازهای ملت سوریه به انرژی و شکستن محاصره آمریکایی اعمال شده علیه این ملت در این زمینه به کار گرفته شود.
ما مطمئنیم که نیروهای ارتش عربی سوریه که مورد حمایت یگان های مقاومت سوریه و نیروهای الحشد الشعبی عراق هستند برای بازگرداندن حاکمیت سوریه بر همه شرق فرات و مجبور کردن نیروهای آمریکایی برای خروج شکست خورده، در کنار هم قرار می گیرند و دوشادوش هم این کار را می کنند؛ همانطور که در زمان بازپس گیری اراضی سوریه در هشت سال گذشته در نبردهایی این کار را کردند که در تاریخ منطقه سخت ترین و طولانی ترین نبردها بود.
رسیدن سرلشکر مملوک به قامشلی و نشست وی با شیوخ عشایر عربی که چه بسا برای نخستین بار از زمان بحران سوریه صورت می گیرد برای «آشنایی» یا «سیاحت» نبوده است بلکه برای مقدمه سازی جهت نبردهای پیش رو برای بازپس گیری شرق فرات و چاه های نفت آن و توزیع نقش ها است و هر کسی سرلشکر مملوک و این عشایر عربی اصیل و احساسات ملی آنها و نفرت شان از آمریکا و مزدوران و اشغالگری شان را و جنگجویی شان در میدان نبرد را بشناسد می تواند سختی سناریوهای مرحله آینده را تصور کند.
