جنگ تجاری با چین، بازی خطرناکی برای آمریکاست و تجربه و تاریخ این موضوع را ثابت کرده است.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه آمریکایی هیل در مطلبی نوشت: «استفان مور» رهبر در جنبش بازار آزاد، سیاست تجارت را درک می کند. او اخیرا در مطلبی در این روزنامه نوشت: «من یک تاجر آزاد هستم و از تعرفه ها متنفرم.» او درست می گفت. افرادی که از تعرفه های تنبیهی آسیب می بینند، آمریکایی ها هستند. 

ترامپ اخیرا پس از شکست مذاکرات آمریکا و چین برای حل اختلافات تجاری، تعرفه اعمال شده بر حدود 200 میلیارد دلار کالای وارداتی از چین را از 10 درصد به 25 درصد افزایش داد. چین در واکنش اعلام کرد قصد افزایش مالیات بر حدود 60 میلیارد دلار کالای وارداتی از آمریکا از روز اول ژوئن را دارد.

همه جنگ های تجاری جنگ های انتخابی هستند. تعرفه های آمریکایی از جیب مصرف کنندگان آمریکایی پرداخت می شود. تعرفه های چینی توسط مصرف کنندگان چینی پرداخت می شود. تعرفه ها به کشاورزان و تولید کنندگان ما آسیب می رسانند. ما شاهد تعطیلی بازارها، توقف زنجیره های عرضه و هزینه های ناشی از جنگ تجاری هستیم. چین سومین بازار بزرگ صادرات برای ایالات متحده است. آمریکایی ها بیش از 170 میلیارد دلار از کالاها و خدمات خود را در چین فروخته اند، و صادرات در طول چند سال گذشته افزایش یافته است. این تجارت به رونق ما افزوده است.

آمریکایی ها از واردات حتی بیشتر از صادرات غنی می شوند. مرکز «مرکاتوس» در دانشگاه جورج میسون می گوید: «صادرات بیشتر ثروت را تنها به این دلیل افزایش می دهد که اجازه می دهد آمریکایی ها واردات بیشتری داشته باشند و به غیر آمریکایی ها انگیزه بیشتری برای سرمایه گذاری ارائه می دهد و به رشد اقتصاد ما کمک می کند.» تجارت یک خیابان یک طرفه نیست. تجارت به این معناست که مردم در چین و مردم در ایالات متحده در تبادل داوطلبانه کالا و خدمات که نفع متقابل دارد، مشارکت می کنند؛ چه آمریکایی ها واردات یا صادرات کنند. زمانی که شرکت های کشورهای دیگر تصمیم می گیرند که محصولاتی را که ما با قیمت مقرون به صرفه می خواهیم، به ما بفروشند، به مصرف کنندگان کمک می شود نه اینکه به آنها آسیب زده می شود.

در حالی که ما قطعا نگرانی های مشروعی از اقدامات تجاری چینی ها از جمله سرقت از مالکیت معنوی مان داریم، این مسائل باید از طریق نهادهای بین المللی مانند سازمان تجارت جهانی حل و فصل شود. این کار نیاز به کالبدشکافی دارد، اما تعرفه ها حکم چماق را دارند. آنها به تلاش های ما برای رسیدگی به سوء رفتارها با چین - زمانی که آنها را علیه متحدان اصلی مانند کانادا، مکزیک، ژاپن و اروپا تحمیل می کنیم -  آسیب می رسانند. ما باید به جای درگیر کردن آنها با چالش های مشابه، یک جبهه متحد ایجاد کنیم.

مور این نکته مهم را زمانی بیان می کند که استدلال می کند «آنچه بازرگانان آزاد و سازنده باید انجام دهند این است که  به دولت ترامپ کمک کنند توافق نامه آمریکا - مکزیک - کانادا را امضا کند. اما این رئیس جمهور، نه «بازرگانان و سوداگران آزاد» و نه کنگره هست که تعرفه های مربوط به فولاد و آلومینیوم را علیه نزدیک ترین شرکای ما اعمال می کند. مقدمات تصویب توافق نامه مکزیک - کانادا - آمریکا حذف این تعرفه ها است؛ گامی که دولت ترامپ در نهایت در ماه جاری برداشت.

این نواقص تجاری یک بازی خطرناک است. برخی اینگونه استدلال می کنند که ما باید این خطر را به جان بخریم زیرا نوری در انتهای این تونل دیده می شود.  اما این استراتژی کاملا نادرست است. دولت ترامپ در واقع سزاوار اعتبار فوق العاده ای برای اقتصاد قوی امروز ماست، اما این قدرت هیچ توجیهی برای اعمال سیاست های تعرفه ای بر آمریکایی ها و نه چینی ها، ایجاد نمی کند. درس های تاریخ نشان می دهد که جنگ تجاری بین دو اقتصاد بزرگ بر روی این سیاره خوب نیست و به شدت زیانبار است. حتی «لری کودلو» مشاور ارشد اقتصادی کاخ سفید اذعان کرد که «هر دو طرف در جنگ تجاری آسیب می بینند.»

به جای نادیده گرفتن درس های اقتصاد و تاریخ، ما باید از آنها درس عبرت بگیریم. این بار متفاوت نخواهد بود. تجارت ما را غنی می کند. به همین دلیل است که ما تجارت را انتخاب می کنیم.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.