بانوی استقلال طلب اروپا را بیشتر بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، اسکاتلندی ها که در همه پرسی برگزیت بیشترشان به ماندن در اتحادیه اروپا رای داده بودند، بار دیگر ساز جدایی از انگلیس را به صدا درآوردند و پرچم استقلال خواهی را برافراشتند. در این میان «نیکولا استرجن» رهبر حزب ملی اسکاتلند پرچمدار حرکت است.

وی این هفته در نشست ویژه این حزب در «ادینبورگ» مرکز اسکاتلند، نظام پارلمانی انگلیس را در هم شکسته توصیف و تصریح کرد: مردم اسکاتلند خودشان باید راه آینده و سرنوشتشان را انتخاب کنند.

وی با اشاره به رای بالای مردم اسکاتلند در همه پرسی 2014 برای ماندن در اتحادیه اروپا و نیز شکست دولت مرکزی در پیشبرد مطلوب برگزیت گفت: رویکرد استقلال از انگلیس بر اساس منافع مردم اسکاتلند در دستور کار است و هیچ چیز نمی تواند مانع از اجرای خواست مردم شود.

رهبر حزب ملی اسکاتلند که بارها خروج از اتحادیه اروپا را به زیان اسکاتلند توصیف کرده است، گفت: خواست مردم و منافع اسکاتلند راه آینده را ترسیم خواهد کرد و لندن هم نمی تواند مانع آن شود. 

در نشست بهاره حزب ملی اسکاتلند همچنین درباره ارکان و ساختار اقتصادی و واحد پول مستقل اسکاتلند پس از استقلال تصمیم گیری شد تا در صورت جدایی از انگلیس به سرعت جایگزین و خلا های احتمالی پر شود. 

چالش های اقتصادی و پولی از جمله مواردی بود که در همه پرسی قبلی موجب شد استقلال اسکاتلند از انگلیس با اندکی تفاوت رای نیاورد. 

استرجن و سایر حامیان برگزاری همه‌ پرسی مجدد در مورد حق تعیین سرنوشت اسکاتلند معتقدند رای انگلیسی‌ ها به خروج از اتحادیه اروپا، اوضاع را تغییر داده است.

نیکلا استرجن از زمان برگزاری این همه‌ پرسی بارها اعلام کرده است که گزینه برگزاری همه‌ پرسی جدید در خصوص استقلال از انگلیس، همچنان «روی میز» است.

تب جدایی اسکاتلند از انگلیس که پس از همه پرسی قبلی فروکش کرده بود، با برگزیت بالا گرفته است و با ابهامات و نابسامانی های ناشی از برگزیت روز به روز بیشتر شده است. 

انگلستان شامل چهار منطقه انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی است که درخواست های جدایی طلبانه که وزن سیاسی و اقتصادی انگلیس را بیش از پیش تضعیف می کند، موجب نگرانی دولت مرکزی شده است.

این بانوی پرچمدار استقلال در اسکاتلند کیست و آیا با توجه به سوابقش، تلاش هایش نتیجه خواهد داد؟

زندگی نامه

«نیکلا فرگوسن استرجن» متولد 19 ژوئیه 1970 در شهرک «اروین» در «آیرشایر شمالی» است.

​

او بزرگ ترین دختر «رابین استرجن»، تکنیسین برق، و «یوآن کِر استرجن» دندانپزشک، است. خانواده او ریشه هایی در شمال شرق انگلیس دارند.

استرجن در شهرهای «پرستویک» و «درگورن» بزرگ شد. او طی سال های 1975 تا 1982 در مدرسه ابتدایی درگور، و از سال 1982 تا 1988 در آکادمی «گرین وود» درس خواند. او سپس در دانشگاه گلاسکو حقوق خواند و در سال 1992 فارغ التحصیل شد. او طی حضورش در دانشگاه گلاسکو به عنوان عضوی از انجمن ملی گرایان اسکاتلندی دانشگاه گلاسکو و شورای نمایندگان دانشجویی فعال بود. 

او پس از فارغ التحصیلی آموزش های حقوقی خود را در سال 1995 در مرکز مشاوره «مک کلور نای اسمیت» در گلاسکو ادامه داد. او پس از گرفتن مدرک مشاور، در مرکز مشاوره «بل و کریگ» در استرلینگ و سپس در مرکز حقوقی «درامچاپل» در گلاسکو از سال 1997 تا زمان ورودش به پارلمان در سال 1999 کار کرد.

فعالیت های ابتدایی سیاسی

وی در مصاحبه ای با بی بی سی اعلام کرد که او در سن 16 سالگی و در اثر مشاهده‌ فقر و محرومیت در پیرامون خود به مبارزه با دولت حزب محافظه‌ کار «مارگارت تاچر» برانگیخته شد و به عضویت در حزب ملی اسکاتلند روی آورد.

استرجن در سال 1986 به حزب ملی اسکاتلند پیوست و عضو کارزار خلع سلاح هسته ای شد.

او ابتدا در انتخابات سراسری سال 1992 به عنوان کاندیدای حزب ملی اسکاتلند از طرف حوزه انتخاباتی گلاسکو معرفی شد و به عنوان جوان ترین کاندیدای پارلمانی در اسکاتلند نتوانست کرسی به دست آورد.

استرجن همچنین در مه سال 1992 به عنوان کاندیدای حزب ملی اسکاتلند در حوزه اروین در شورای منطقه «کانینگهام»، در سال 1994 در شورای محلی «استراتکلاید» و در سال 1995 در شورای شهر گلاسکو شکست خورد.

​

در اواسط دهه 1990 او و «چارلز کندی» سیاستمدار لیبرال دموکرات اسکاتلندی در یک سفر مطالعات سیاسی با هم به استرالیا رفتند.

در انتخابات سراسری سال 1997 استرجن به عنوان نماینده حزب ملی برای به دست آوردن کرسی در منطقه «گوان» در گلاسکو معرفی شد. اما باز هم شکست خورد و «محمد سرور» کاندیدای حزب کارگر برنده شد. بلافاصله پس از این، استرجن سخنگوی حزب ملی اسکاتلند در امور انرژی و آموزش شد.

استرجن در انتخابات پارلمانی اسکاتلند در نخستین انتخابات پارلمانی اسکاتلند در سال 1999 به عنوان کاندیدای حزب ملی برای  گلاسکو گوان کاندید شد. 

گرچه او کرسی ای به دست نیاورد، در لیست منطقه ای حزب ملی اسکاتلند درجایگاه اول قرار گرفت و به عنوان عضو پارلمان اسکاتلند انتخاب شد. استرجن در طول دوره اول پارلمان اسکاتلند عضو کابینه در سایه هم برای «الکس سالموند» و هم برای «جان سوئینی» بود. او طی سال های 1999 تا 2000 وزیر کودکان و آموزش و پرورش در دولت در سایه، از سال 2000 تا 2003 وزیر بهداشت دولت در سایه و از 2003 تا 2004 وزیر دادگستری این دولت بود. او همچنین عضو کمیته آموزش، فرهنگ و ورزش و کمیته بهداشت بود.

معاونت رهبری حزب ملی اسکاتلند

در 22 ژوئن سال 2004، و پس از استعفای جان سوئینی از حزب ملی اسکاتلند، جایگاه رهبری این حزب خالی شد و برای استورجن فرصتی برای رهبری این حزب فراهم شد. اما نتیجه رقابت ها در تاریخ 3 سپتامبر 2004 نشان داد، وی در رقابت با الکس سالموند شکست خورده است.

در حالی که سالموند همچنان در مجلس عوام نماینده بود، استرجن تا انتخابات سال 2007 حزب ملی اسکاتلند را رهبری کرد.

استرجن به عنوان رهبر این حزب در پارلمان اسکاتلند، شخصیت مطرحی در سیاست اسکاتلند شد و اغلب با «جک مک کانل» وزیر اول درگیر می شد. او از 3 مه 2007 تا 5 مه 2011 با شکست «گوردون جکسون» توانست عضو پارلمان اسکاتلند از حوزه انتخاباتی گلاسکو گوان شود.

در انتخابات 6 مه 2011 او با کسب اکثریت 19.2 درصدی عضو پارلمان اسکاتلند از طرف حوزه انتخاباتی گلاسکوی جنوبی شد.

در دسامبر 2012 استرجن گفت که بر این باور است استقلال به اسکاتلند اجازه می دهد تا کشوری قدرتمند تر و رقابت پذیر تر بسازد و اجازه می دهد تا اولویت های بودجه تغییر یابد تا به فقر بیشتر رسیدگی شود.

در 19 سپتامبر 2014 همه پرسی استقلال رای نیاورد و 55.3 درصد از رای دهندگان رای « نه» و 44.7 درصد رای «آری» دادند.

در پی شکست همه پرسی، سالموند از سمت هایش به عنوان وزیر اول و رهبر حزب ملی اسکاتلند استعفا داد. استرجن بلافاصله اعلام کرد برای جانشینی او کاندید خواهد شد و با حمایت بالایی در حزب مواجه شد. 

رهبر حزب ملی اسکاتلند

در 24 سپتامبر 2014 استرجن رسما کارزار تبلیغاتی خود را برای تصدی رهبری حزب در انتخابات نوامبر همان سال آغاز کرد. به زودی مشخص شد که او رقیبی که بتواند او را از میان بردارد، ندارد. 

در نهایت او در 14 نوامبر 2014، نخستین رهبر حزب ملی اسکاتلند، و «استوارت هوسی» سیاستمدار و نماینده پارلمان، معاون او شد.

وزیر اول اسکاتلند

دوره اول (2016-2014)

در 19 نوامبر 2014 سالموند رسما از سمت وزیر اولی اسکاتلند استعفا داد و روز بعد از آن، انتخابات برای انتصاب وزیر جدید برگزار شد. استرجن و «روث دیویدسون» رهبر محافظه کاران اسکاتلند در این انتخابات کاندید شدند. استرجن 66 رای و دیویدسون 15 رای به دست آوردند و 39 رای ممتنع هم داده شد. 

روز بعد استرجن به عنوان وزیر اول سوگند خورد. در 20 نوامبر 2014 او در شورای سلطنتی منصوب شد. در 21 نوامبر او کابینه خود را با توازن جنسیتی 50/50 معرفی کرد و «جان سوئینی» وزیر دارایی را به عنوان معاون خود منصوب کرد. 

انتخابات عمومی 2015 انگلیس

استرجن در تلاش برای پیروزی در انتخابات عمومی 2015 در چندین مناظره انتخاباتی تلویزیونی در اسکاتلند و انگلیس شرکت کرد و بر اساس نظرسنجی ها، عملکرد موفقی داشت. حزب ملی اسکاتلند با کسب 56 کرسی از 59 کرسی، پیروزی چشمگیری در اسکاتلند به دست آورد. 

انتخابات پارلمانی 2016 اسکاتلند

استرجن در نخستین انتخاباتش به عنوان رهبر حزب ملی اسکاتلند در انتخابات 2016 شرکت کرد. این حزب دو کرسی کمتر از حد نصاب برای در اختیار گرفتن اکثریت را به دست آورد ولی باز هم بزرگ ترین حزب در پارلمان باقی ماند. 

استرجن رسما برای دومین دور در 17 مه کاندید شد، و «ویلی رِنی» رهبر لیبرال دموکرات ها را در این انتخابات با 63 رای در برابر 5 رای و 59 رای ممتنع شکست داد.

دومین دور (2016 تا به امروز)

همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا در سال 2016

در همه‌ پرسی که در 23 ژوئن 2016 در انگلیس انجام شد، بیش از 17 میلیون نفر به عدم حضور آن کشور در اتحادیه اروپا رای دادند (در مقابل بیش از 16 میلیون نفری که رای به ماندن در اتحادیه اروپا دادند) و جنبش برگزیت به موفقیت رسید.

در واکنش به نتیجه این همه پرسی، استرجن در 24 ژوئن اعلام کرد مقامات دولت اسکاتلند برنامه ریزی برای دومین همه پرسی استقلال را آغاز خواهند کرد. او گفت به همه اعضای اتحادیه اروپا اطلاع خواهد داد که اسکاتلند رای به ماندن در این اتحادیه داده است. 

همه پرسی بعدی برای استقلال

استرجن در ژوئن 2016 تایید کرد که دولت اسکاتلند رسما با پیش نویس لایحه برگزاری دومین همه پرسی استقلال موافقت کرده است. اما ترزا می نخست وزیر انگلیس از اسکاتلند خواست به فرآیند خروج از اتحادیه اروپا کمک کند.

در پی انتخابات عمومی 2017 انگلیس، استرجن اعلام کرد دولت اسکاتلند برگزاری دومین همه پرسی استقلال را تا دستکم پاییز 2018 که نتیجه مذاکرات برگزیت روشن تر شود، به تعویق انداخته است.

انتخابات های محلی اسکاتلند، 2017

استرجن و حزب ملی اسکاتلند در انتخابات شورای اسکاتلند که در 4 مه 2017 برگزار شد، شرکت کردند. 

حزب ملی اسکاتلند به عنوان بزرگ ترین گروه سیاسی در 16 شورای از جمله گلاسکو، ادینبورگ، و آبردین برای نخستین بار ظهور کرد. با این حال این حزب 7 عضو شورا کمتر از سال 2012 داشت. 

روابط بین الملل

در حالی که سیاست خارجی موضوع مهمی باقی مانده، استرجن برای معرفی اسکاتلند به عنوان مکانی برای سرمایه گذاری و تجارت، به اروپا، آمریکای شمالی و آسیا سفرهایی داشته است. او متعهد به تقویت ارتباطات بین اسکاتلند و قاره آفریقا است.

پس از رای گیری برگزیت او برای دیدار با مقامات ارشد اروپایی به بروکسل سفر کرد.

استرجن از منتقدان سرسخت دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا در دوره انتخابات ریاست جمهوری 2016 بود و علنا از رقیب دموکرات او حمایت کرده بود. او به شدت از سیاست های ترامپ انتقاد می کند و مخالفتش را با زبان و دیدگاه های او بیان می دارد. 

زندگی شخصی

استرجن با همسرش «پیتر مورل» مدیر اجرایی ارشد کنونی حزب ملی اسکاتلند در گلاسکو اقامت دارد. این زوج از سال 2003 با هم رابطه داشتند و در 29 ژانویه 2010 نامزدی خود را اعلام کردند. آنها در نهایت در 16 ژوئیه 2010 ازدواج کردند.

آنها فرزندی ندارند.

استرجن در سال 2016 افشا کرد که در سال 2011 فرزندش را سقط کرده است.