آمریکا برای اجرای طرح های خود به منظور تغییر نظام در ونزوئلا و تحمیل گواید دولتمرد مورد علاقه اش به عنوان رئیس جمهور با مشکلات بزرگی مواجه می شود زیرا ارتش ونزوئلا از مادورو حمایت می کند و وی را رئیس جمهور قانونی می داند و با کودتای آمریکا مخالف است و دادگاه عالی قانون اساسی نیز به مانند ارتش از مادورو حمایت می کند.

به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در  تحلیلی در  روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به آخرین تحولات ونزوئلا پرداخت و نوشت: پس از آن که ایالات متحده آمریکا بیشتر کشورهای خارومیانه از عراق و سوریه و لیبی گرفته تا یمن را ویران کرد اکنون می خواهد همان سناریوی ویرانی و محاصر کردن را در آمریکای جنوبی تکرار کند و از ونزوئلا که علیه اش محاصره خفه کننده برای گرسنه نگه داشتن اش در انتقام از سیاست های سوسیالیستی حامی مسائل به حق در جهان، اعمال کرده آغاز کند. آمریکا با این کار تلاش می کند دیگر کشورها را که در منطقه در فکر در پیش گرفتن رویکرد مستقل به مانند ونزوئلا هستند و با سلطه آمریکا مخالف اند، بترساند.

«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا که به دروغ مدعی شد با دخالت نظامی در عراق مخالف است و این کار را بنابر دلایل انتخاباتی صرف انجام داد اکنون تلاش می کند راه «جورج بوش» پسر برود و به ونزوئلا حمله نظامی کند و نظام «نیکولاس مادورو»رئیس جمهور این کشور را تغییر دهد؛رئیس جمهوری که جانشین«هوگو چاوز» شد که آمریکا و سلطه اش را به چالش کشاند و از همه فقرا در جهان به ویژه در آمریکا و انگلیس جانبداری کرد به ویژه زمانی که برای شان نفت مجانی فرستاد و از ملت های ایران و فلسطین علاوه بر سوریه در رویارویی با محاصره آمریکا و اسرائیل حمایت کرد و توطئه در سوریه و پیش از آن در عراق را محکوم کرد.

آری، اقتصاد ونزوئلا در حالتی از فروپاشی است و تولید ناخالص ملی در سال گذشته به نصف کاهش پیدا کرد و میانگین تورم به نزدیک به یک میلیون درصد رسید ولی این فروپاشی به دلیل سوء مدیریت همانطور که «کارشناسان» هوادار آمریکا می گویند نیست بلکه به دلیل محاصره خفه کننده و شدید است.

تجربه های عراق و لیبی و یمن و نوار غزه به ما یاد داد زمانی که دولت های آمریکایی طرح هایی برای تغییر نظام هایی تدوین می کنند که با سلطه واشنگتن مخالف اند و سلطه اش بر بهای نفت را نمی پذیرند و در برابر تکبر و سلطه جویی اسرائیل مقاومت می کنند، به محاصره اقتصادی روی می آورد تا نظام های ملی مورد هدف را تضعیف کرده و رهبران و مجموعه پیرامون آنها را در فهرست تروریسم قرار می دهد تا آنها را بترساند و ثبات داخلی شان را به منظور تحریک ملت های شان برای انقلاب و شورش متزلزل کند به گونه ای که دخالت نظامی را توجیه کرده و ماموریت هایش را تسهیل کند.

ونزوئلا لیبی یا عراق نیست زیرا شرایط تغییر کرده و آمریکا دیگر حرف اول و آخر را در جهان نمی زند تا بتواند قطعنامه هایی در سازمان ملل و شورای امنیت به منظور توجیه جنایت هایش و تأمین پوشش بین المللی برای آنها صادر کند و آن چه در شورای امنیت روز گذشته رخ داد و سقوط توهین آمیز پیش نویس آمریکا برای به رسمیت شناختن «خوان گوایدو» به عنوان رئیس جمهور انتقالی جدید ونزوئلا چیزی نیست جز تأکید و تأیید روشن و واضح آن چه می گوییم.

امروز دو گانه روسیه و چین مورد حمایت قدرت های منطقه ای بزرگ مانند ایران، ترکیه، مکزیک، هند و جنوب آفریقا وجود دارند که می توانند وارد میدان چالش با تمام قدرت و صلابت در مقابله با طرح های سلطه گرانه آمریکا شوند.

آمریکا برای اجرای طرح های خود به منظور تغییر نظام در ونزوئلا و تحمیل گواید دولتمرد مورد علاقه اش به عنوان رئیس جمهور با مشکلات بزرگی مواجه می شود زیرا ارتش ونزوئلا از مادورو حمایت می کند و وی را رئیس جمهور قانونی می داند و با کودتای آمریکا مخالف است و دادگاه عالی قانون اساسی نیز به مانند ارتش از مادورو حمایت می کند.

اینکه گوایدو اقدام به دیدار مخفیانه از آمریکا بکند و به همپیمانانش یا به عبارتی بهتر به مزدورانش در بزریل، کانادا، کلمبیا و آرژانتین تکیه کند و بر می گردد و خود را رئیس جمهور اعلام می کند و دولت ترامپ طی فقط چند دقیقه بعد وی را به رسمیت می شناسد این نوع جدیدی از «کودتای» بی سابقه است. آیا ترامپ به «جیمز ماتیس» وزیر دفاع و «اچ آر مکمستر» مشاور امنیت ملی سابق خود دستور نداد تا طرحی برای حمله به ونزوئلا و ترور «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه تدوین کنند؟

اتحادیه اروپا کیست که به مادورو رئیس جمهور ونزوئلا هشدار می دهد که ضرورت دارد انتخابات آزاد و شفاف طی هشت روز برگزار کند و گرنه دیگر وی را به رسمیت نمی شناسد و رهبر مخالفان را به عنوان رئیس جمهور به رسمیت خواهد شناخت؟ آیا اتحادیه اروپا مشروعیت بین المللی در این زمینه دارد و آیا این اتحادیه تبدیل به جایگزین سازمان ملل شده است؟ آیا ما هنوز در قرن نوزدهم یعنی در زمان استعمارگری اروپا به سر می بریم؟

اری...یک میلیون آواره ونزوئلایی وجود دارند که به دلیل اوضاع معیشتی دشوار در کشورشان به کشورهای همسایه مهاجرت کردند، آیا اینها ما را به یاد ده میلیون آواره و پناهنده سوری و سه میلیون آواره لیبیایی،گرسنگی و وبا که جان ملت یمن را می گیرد و پیش از آن دو میلیون آواره عراقی به سوریه و اردن نمی اندازد؟ البته نباید آوارگان فلسطینی را نیز فراموش کرد. آیا اینها در نتیجه دخالت ها و محاصره و جنگ های آمریکا و اسرائیل که کشورهای اتحادیه اروپا  از آنها حمایت می کند، مهاجرت نکردند؟

طرح آمریکا در سوریه، عراق و ایران شکست خورد و نشست ترامپ در ورشو پیش از آن که برگزار شود شکست خورد و محاصره نفتی ایران نیز در حال خنثی شدن است، قرارداد قرن مرد و تحلیل رفت و اسرائیل در نگرانی وجودی به دلیل موشک های مقاومت به سر می برد به همین دلیل ما مطمئن هستیم که هر گونه دخالت نظامی آمریکا در ونزوئلا شکست می خورد و نتایج فاجعه باری به بار خواهد آورد که به شکل ویرانی به سمت خود جنگ طلبان بر می گردد.این تکبر و سلطه گرایی آمریکا را باید در سریع ترین زمان ممکن پایان داد وگرنه جهان ما به سمت هرج و مرج خونین پیش می رود و چه بسا بحران کنونی ونزوئلا آغاز پایان این سلطه گرایی باشد.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.