در انگلیس و آمریکا، دو دولت فلج شده، دو پروژه پوپولیستی متوقف شده و دو دموکراسی در بحران قرار گرفته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه نیویورک تایمز در مطلبی نوشت: در پارلمان انگلیس، قانونگذاران این کشور در مورد خروج انگلیس از اتحادیه اروپا به بن بست رسیده اند و هیچ مسیر روشنی هم پیش رو وجود ندارد. در واشنگتن هم «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا نشست با رهبران کنگره این کشور که با طرح وی برای ساخت دیوار مرزی مخالفند، با ناراحتی ترک کرد، و این گونه باعث وخامت بحرانی شد که بخش اعظم دولت آمریکا را برای مدت زمانی بی سابقه ای تعطیل کرده است.
دو دولت فلج شده و در بحران قرار گرفته اند. دو پروژه پوپولیستی متوقف شده اند.
دنیای سیاست در آمریکا و انگلیس در روزهای اول سال 2019 به شکل بی سابقه ای با هم هماهنگ بوده است؛ آن هم در شرایطی که سه سال قبل پیروزی طرفداران برگزیت و دونالد ترامپ در آمریکا نظام سیاسی این دو کشور را بر هم زد. به نظر می رسد این دو کشور در معرض یک سیستم آب و هوایی ایدئولوژیک واحد قرار دارند: سیستمی که نخبگان حامی جهانی شدن را در مقابل ساکنان مناطق عقب مانده قرار می دهد.
شباهت ها نیز بسیار زیاد است: طرفداران برگزیت دوست دارند جنبش خود را با جنگ استقلال آمریکا مقایسه کنند و از همان مدل برای تبلیغات بهره می برند. ترامپ با شادمانی از برگزیت حمایت کرده؛ در حالی که «نایجل فاراژ» دوست صمیمی وی و از طراحان اصلی برگزیت، با حضور در شبکه فاکس نیوز آمریکا با اشاره به بحران مهاجران در اروپا از طرح ترامپ برای ساخت دیوار در مرز مکزیک حمایت کرده است.
«استیون کی. بنن» که زمانی به عنوان استراتژیست ترامپ، یکی از طراحان سیاست مهاجرتی رئیس جمهور آمریکا بود و هم پیمان نایجل فاراژ نیز هست، می گوید: «شباهت های این دو شگفت آور است. اگر بخواهید این سیستم را به چالش بکشانید، سیستم علیه شما به پا خواهد خاست.»
بنن می گوید این احتمال در حال تقویت شدن است که ترامپ برای ساخت دیوار مکزیک به رغم اعتراضات کنگره، وضع فوق العاده اعلام کند؛ دقیقا شبیه به احتمال خروج بدون توافق انگلیس از اتحادیه اروپا در ماه مارس.
بنن گفت با وجودی که حزب جمهوری خواه و حتی دستیاران و خانواده ترامپ از وی خواسته اند از انجام چنین کاری خودداری کند، ترامپ خود را برای یک (اقدام) بدون توافق آماده می کند.
از کار افتادن سیستم آمریکا و انگلیس - به عنوان دو کشور دو سوی اقیانوس اطلس - تبعات بسیار زیادی دارد؛ به ویژه با توجه به نقشی که آنها به عنوان ستون های اصلی ناتو در بحث مبارزه با تروریسم، اشتراک اطلاعات، اجرای تحریم ها و تعاملاتی که در مناطق جنگی مانند سوریه دارند.
در حالی که هر دو کشور در حال روی گردانی از توافق های تجاری چندجانبه هستند، چین این فرصت را دارد که وارد عرصه شود و نقش به مراتب چشمگیرتری در اقتصاد جهانی ایفا کند. و روسیه نیز با توجه به افزایش تهدیدهای ملی گرایی در ایجاد شکاف در اتحادیه اروپا، فرصتی برای گسترش نفوذ در اروپا برای خود می بیند.
ترامپ و طرفداران برگزیت در کشورهای خود سوار بر موج ملی گرایی، با استفاده از پیام ضد مهاجرتی خود توانسته اند خود را برای رای دهندگان سفیدپوستی که آرزوی داشتن جامعه ای همگن تر را دارند موجه جلوه دهند؛ جامعه ای که دیگر وجود خارجی ندارد.
در انگلیس نیز مهاجرت همواره حکم جریانی موثر را برای محافظه کاران حداقل از سال 1968 به بعد داشته است، زمانی که یکی از نمایندگان پارلمان انگلیس به نام «یوناک پاول» در سخنرانی مهمی خواستار بازگرداندن مهاجران به کشورهای خود شد.
شمار مخالفان با مهاجرت در دو دهه گذشته افزایش یافته اند، زیرا شماری از مهاجران از سوریه و لیبی و ... دست به مجموعه ای از حملات تروریستی در سراسر اروپا زده اند.
در آمریکا که زمانی سقط جنین و ازدواج همجنسگراها مسئله مورد مناقشه بود، امروزه مهاجرت به موضوع اصلی بدل شده است. شغل های تولیدی به خارج از کشور منتقل شده اند؛ جایی که کارگر در آنجا ارزان تر است و در آنجا مهاجران شغل های نیاز به مهارت کمتر و همچنین شغل های نیاز به مهارت بالا را که قبلا خود آمریکایی ها در آن مشغول می شدند، در اختیار می گیرند.
در نهایت باید گفت در واشنگن ترامپ ممکن است با اعلام وضعیت فوق العاده به بن بست کنونی پایان دهد؛ اقدامی که در دادگاه ها به چالش کشیده خواهد شد اما در نهایت به بازگشایی دولت منتهی خواهد شد. در هر حال، سرنوشت آمریکا متوازن نخواهد شد.
در لندن؛ جایی که تبعات خروج نابسامان انگلیس از اتحادیه اروپا بسیار شگرف است، مصالحه کاری بسیار دشوارتر از آمریکاست. طرفی که شکست بخورد، واقعا و واقعا شکست خورده است.
