در ادامه این مطلب آمده است:حتی فکر کردن به محلی در دل کوه و مسیری سخت و صعب العبور و گذر از دره و کوه برای رسیدن به آن منطقه هم سخت است تا چه رسد به اینکه فکر کنی چه کسانی آنجا گذران زندگی می کنند.
نام مکان را می دانستم و از سختی مسیر شنیده بودم اما خیلی مشتاق بودم که این روستای صعب العبور را از نزدیک ببینم که در نهایت به بهانه سفر گراوند استاندار بوشهر به روستای بن بید به عنوان سفر نخستین استاندار به این روستا، راهی بن بید شدیم.
پس از توقفی کوتاه در بخشداری شنبه و تعویض خودروها به دل دره و کوه زدیم . جاده ای سنگلاخی و دشوار . سوار بر وانت هایی که فقط آنها توان بریدن این راه را دارند. هر چه خودروها به کوه نزدیک ترمی شدند استرس اینکه آیا واقعاً این اطراف محلی برای زندگی وجود دارد، بیشتر می شد.
به دل کوه و دره سرازیر شدیم .کوههای استوار منطقه دشتی با نگاهی از صلابت و مهربانی که از ویژگی های مردم این منطقه است، از ما استقبال کردند.
از جاده اصلی تا روستای بن بید 32 کیلومتر را باید در دره و کوه و مسیر خاکی و سنگلاخی عبور می کردی. هر چه بیشتر وارد مسیر می شدیم، کوه ها عرصه را بیش از پیش بر ما تنگ می کردند. گویی از دیدن مهمانان ناخوانده مسرور بودند .
هر روستایی، از هر فرصتی که به دست می آمد به استاندار نزدیک می شد و انگار می خواست بغض چندین و چند ساله خود از محرومیت بن بید را خالی کند. با تمام وجود از مسئولان تقاضای کمک داشتند.
مسیر تردد سخت، وضعیت آب، ساماندهی چشمه روستا، احداث خانه بهداشت ، وسیله ایاب و ذهاب دانش آموزان از جمله موارد مهمی بود تا اهالی روستا با استاندار در میان گذاشتند و زنان غیور و سخت کوش بن بیدی هم تقاضای ایجاد کارگاه گلیم بافی داشتند. بعد از بیان مشکلات و نیازها، دستورات لازم از سوی استاندار برای تسریع در حل مشکلات از جمله مشکلات آب و بهداشت صادر شد.
**آرزوی بزرگ دانش آموزان
استاندارعلاوه بر دید و بازدید در روستا، راهی تنها مدرسه روستای بن بید شد که 15 دانش آموز داشت. معلم صبور و زحمتکش مدرسه به استقبال آمد و دیدار با یک سرود از سوی دانش آموز بن بیدی شروع شد.
گراوند از یک محیط صمیمی و دوستانه با دانش آموزان به گفتگو پرداخت. معلم کلاس آقای محمدرضا رزمی تقاضای کامپیوتر و پرینتر داشت. می گفت سئولات امتحاتی و تکالیف را به صورت دستی انجام می دهم؛ این مدرسه حتی یک دستگاه کامپیوتر و پرینتر را هم نداشت که استاندار دستور خرید این تجهیزات را داد.
بخش جالب اما قابل تامل داستان ما، آرزوی دانش آموزان بن بیدی بود که وقتی استاندار گفت: چه چیزی نیاز دارید. سعید و امیرمحمد 2 دانش آموز بن بیدی گفتند: دوست داریم به اردو برویم. می خواهیم اردوی زیارتی برویم؛ این جمله از سوی دانش آموز بن بیدی تمام کلاس را تحت تاثیر قرار داد و وقتی استاندار گفت خوب دوست دارید کجا بروید. بقیه و امیر محمد و چمران گفتند: آرزو داریم برویم امامزاده حاج سید محمد امین در شهر کاکی!!!
امامزاده حاج سید محمد امین در کاکی راه خیلی دوری برای اهالی شهرستان دشتی نیست اما برای ساکنان بن بید مثل این است که از دل خلیج فارس بخواهی با گذر از کویر لوت به انتهای دریای خزر برسی به همین خاطر بود که آین آرزوی بزرگ دانش آموزان بن بیدی بود.
دیدار از بن بید برای نخستین بار جذاب اما قابل تامل و حتی بسیار ناراحت کننده بود. به شبهای بارانی زمستانی فکر می کنم که خدایی ناکرده یکی از اهالی روستا نیازمند یک بخیه کوچک برای بند آمدن خون از بدنش باشد یا بخواهد برای درمان یک سردرد کوچک به پزشک مراجعه کند.
باران که باشد جاده بسته است. شب اگر باشد مسیر خطرناک است. روز اگر باشد، مسیر طولانی است. در مسیر بازگشت به بوشهر به دانش آموزان بن بیدی فکر می کنم که در سرمای زمستان یا گرمای تابستان مجبورند در مسیر سخت روستا راهی مدرسه در یک شهر دیگر شوند. به پیران بن بید فکر می کنم که نگاهشان دریایی است و چشمشان به آسمان است تا راهی بیابند. به امیرمحمد، سعید و چمران و آرزوهایشان فکر می کنم.
اهالی بن بید به درخواست مسئولان برای جابجایی از این روستا هم پاسخ منفی داده اند چکار کنند خوب. خانه و کاشانه اشان اینجاست. با کوه و دره، با سنگلاخ و جاده صعب العبور بزرگ شده اند. آب و نانشان بن بید و شهر محاصره در کوه است.
چه کم توقع و مهربان بودند این ساکنان دل کوه، با وجود نگاه پر صلابتشان که از استواری کوه بر می آید. اما دلی دریایی و بی کینه داشتند.
سفر بن بید را تمام می کنیم با آرزوی اینکه بزودی بن بید جدیدی ببینیم . باید این راه آمده را برمی گشتیم با خاطره ای خوب از مردمانی در دل کوه و روستایی که لم داده است در دامن طبیعت . زیر سایه محرومیت.
7212/6045
انتهای پیام نام مکان را می دانستم و از سختی مسیر شنیده بودم اما خیلی مشتاق بودم که این روستای صعب العبور را از نزدیک ببینم که در نهایت به بهانه سفر گراوند استاندار بوشهر به روستای بن بید به عنوان سفر نخستین استاندار به این روستا، راهی بن بید شدیم.
پس از توقفی کوتاه در بخشداری شنبه و تعویض خودروها به دل دره و کوه زدیم . جاده ای سنگلاخی و دشوار . سوار بر وانت هایی که فقط آنها توان بریدن این راه را دارند. هر چه خودروها به کوه نزدیک ترمی شدند استرس اینکه آیا واقعاً این اطراف محلی برای زندگی وجود دارد، بیشتر می شد.
به دل کوه و دره سرازیر شدیم .کوههای استوار منطقه دشتی با نگاهی از صلابت و مهربانی که از ویژگی های مردم این منطقه است، از ما استقبال کردند.
از جاده اصلی تا روستای بن بید 32 کیلومتر را باید در دره و کوه و مسیر خاکی و سنگلاخی عبور می کردی. هر چه بیشتر وارد مسیر می شدیم، کوه ها عرصه را بیش از پیش بر ما تنگ می کردند. گویی از دیدن مهمانان ناخوانده مسرور بودند .
هر روستایی، از هر فرصتی که به دست می آمد به استاندار نزدیک می شد و انگار می خواست بغض چندین و چند ساله خود از محرومیت بن بید را خالی کند. با تمام وجود از مسئولان تقاضای کمک داشتند.
مسیر تردد سخت، وضعیت آب، ساماندهی چشمه روستا، احداث خانه بهداشت ، وسیله ایاب و ذهاب دانش آموزان از جمله موارد مهمی بود تا اهالی روستا با استاندار در میان گذاشتند و زنان غیور و سخت کوش بن بیدی هم تقاضای ایجاد کارگاه گلیم بافی داشتند. بعد از بیان مشکلات و نیازها، دستورات لازم از سوی استاندار برای تسریع در حل مشکلات از جمله مشکلات آب و بهداشت صادر شد.
**آرزوی بزرگ دانش آموزان
استاندارعلاوه بر دید و بازدید در روستا، راهی تنها مدرسه روستای بن بید شد که 15 دانش آموز داشت. معلم صبور و زحمتکش مدرسه به استقبال آمد و دیدار با یک سرود از سوی دانش آموز بن بیدی شروع شد.
گراوند از یک محیط صمیمی و دوستانه با دانش آموزان به گفتگو پرداخت. معلم کلاس آقای محمدرضا رزمی تقاضای کامپیوتر و پرینتر داشت. می گفت سئولات امتحاتی و تکالیف را به صورت دستی انجام می دهم؛ این مدرسه حتی یک دستگاه کامپیوتر و پرینتر را هم نداشت که استاندار دستور خرید این تجهیزات را داد.
بخش جالب اما قابل تامل داستان ما، آرزوی دانش آموزان بن بیدی بود که وقتی استاندار گفت: چه چیزی نیاز دارید. سعید و امیرمحمد 2 دانش آموز بن بیدی گفتند: دوست داریم به اردو برویم. می خواهیم اردوی زیارتی برویم؛ این جمله از سوی دانش آموز بن بیدی تمام کلاس را تحت تاثیر قرار داد و وقتی استاندار گفت خوب دوست دارید کجا بروید. بقیه و امیر محمد و چمران گفتند: آرزو داریم برویم امامزاده حاج سید محمد امین در شهر کاکی!!!
امامزاده حاج سید محمد امین در کاکی راه خیلی دوری برای اهالی شهرستان دشتی نیست اما برای ساکنان بن بید مثل این است که از دل خلیج فارس بخواهی با گذر از کویر لوت به انتهای دریای خزر برسی به همین خاطر بود که آین آرزوی بزرگ دانش آموزان بن بیدی بود.
دیدار از بن بید برای نخستین بار جذاب اما قابل تامل و حتی بسیار ناراحت کننده بود. به شبهای بارانی زمستانی فکر می کنم که خدایی ناکرده یکی از اهالی روستا نیازمند یک بخیه کوچک برای بند آمدن خون از بدنش باشد یا بخواهد برای درمان یک سردرد کوچک به پزشک مراجعه کند.
باران که باشد جاده بسته است. شب اگر باشد مسیر خطرناک است. روز اگر باشد، مسیر طولانی است. در مسیر بازگشت به بوشهر به دانش آموزان بن بیدی فکر می کنم که در سرمای زمستان یا گرمای تابستان مجبورند در مسیر سخت روستا راهی مدرسه در یک شهر دیگر شوند. به پیران بن بید فکر می کنم که نگاهشان دریایی است و چشمشان به آسمان است تا راهی بیابند. به امیرمحمد، سعید و چمران و آرزوهایشان فکر می کنم.
اهالی بن بید به درخواست مسئولان برای جابجایی از این روستا هم پاسخ منفی داده اند چکار کنند خوب. خانه و کاشانه اشان اینجاست. با کوه و دره، با سنگلاخ و جاده صعب العبور بزرگ شده اند. آب و نانشان بن بید و شهر محاصره در کوه است.
چه کم توقع و مهربان بودند این ساکنان دل کوه، با وجود نگاه پر صلابتشان که از استواری کوه بر می آید. اما دلی دریایی و بی کینه داشتند.
سفر بن بید را تمام می کنیم با آرزوی اینکه بزودی بن بید جدیدی ببینیم . باید این راه آمده را برمی گشتیم با خاطره ای خوب از مردمانی در دل کوه و روستایی که لم داده است در دامن طبیعت . زیر سایه محرومیت.
7212/6045
کپی شد
