به گزارش ایرنا، برخی آغاز بهار کردی را اول بهمن ماه و برخی دیگر آن را 20 بهمن می دانند که براساس اساطیر کهن کردی شکل گرفته است.
بیشتر مردم مناطق استان های کرمانشاه، ایلام و کردستان اول بهمن را آغاز بهار کردی می‌دانند و در برخی مناطق دیگر این تاریخ تا 20 بهمن است.
تقویم کردی یک تقویم شفاهی است، بنابراین نمی توان تاریخ مشخصی را برای آغاز بهار اعلام کرد.
از سویی متنوع بودن آب و هوای نقاط مختلف باعث شده که در هر منطقه‌ای یک تاریخ را برای اول بهار کردی مشخص کنند.
طبق روایات قدیمی بدلیل زمستان های سخت و پربرف در مناطق زاگرس نشین مردم بدنبال نشانه ای از فرا رسیدن بهار بوده اند و به محض مشاهده کردن نشانه هایی از بهار آن روز را نخستین روز از بهار کردی اعلام کرده اند.
مردم کردنشین این نشانه ها را به خود، اقوام و اطرافیانشان مژده داده و به شادی و پایکوبی می پرداخته اند.
اما با این وجود در واقع سند مکتوبی مبنی بر آغاز دقیق بهار کردی وجود ندارد، طبق گفته پژوهشگران، مستندات در خصوص چنین رویدادهایی، وجود افسانه ها و اسطوره هایی در ادبیات محلی است که هیچکدام از آنها اشاره ای به تاریخ اول بهمن ماه ندارند.
هر چند این مراسم ریشه در فرهنگ مردم مناطق کرد نشین دارد و با خود آداب و سنن خاصی را از گذشته دور تا به امروز آورده اما مانند گذشته پررنگ نیست.
گرچه این روز (آغاز بهار کردی) نیز مانند بسیاری از رسم های دیگر ایرانی با تغییراتی روبرو بوده است اما ماندگاری این افسانه تا به امروز نشان از اهمیت و استمرار ویژگی های بارز و برجسته آن در میان مردم کرد دارد و باید در معرفی و شناخت آن کوشاتر باشیم.
با آغاز بهار کردی همه افراد خانواده دور هم جمع شده و آشی را مخصوص این شب پخته و طبق افسانه ها باید مقداری از آن را برای فرشته بهار کنار بگذارند.
در این شب اجاق خانه حتما باید روشن بماند چرا که وجود آتش خیر، نور و شادمانی را با خود می آورد و باعث می شود.
در این شب مردم دور هم جمع می شوند و با شادی از گذشته های خود می گویند و با چیستان و متل و مثل شب را به پایان می رسانند.
امروز اول بهمن ماه مصادف با آغاز بهار کمردم مناطق کرد نشین است.
7180/6034
انتهای پیام بیشتر مردم مناطق استان های کرمانشاه، ایلام و کردستان اول بهمن را آغاز بهار کردی می‌دانند و در برخی مناطق دیگر این تاریخ تا 20 بهمن است.
تقویم کردی یک تقویم شفاهی است، بنابراین نمی توان تاریخ مشخصی را برای آغاز بهار اعلام کرد.
از سویی متنوع بودن آب و هوای نقاط مختلف باعث شده که در هر منطقه‌ای یک تاریخ را برای اول بهار کردی مشخص کنند.
طبق روایات قدیمی بدلیل زمستان های سخت و پربرف در مناطق زاگرس نشین مردم بدنبال نشانه ای از فرا رسیدن بهار بوده اند و به محض مشاهده کردن نشانه هایی از بهار آن روز را نخستین روز از بهار کردی اعلام کرده اند.
مردم کردنشین این نشانه ها را به خود، اقوام و اطرافیانشان مژده داده و به شادی و پایکوبی می پرداخته اند.
اما با این وجود در واقع سند مکتوبی مبنی بر آغاز دقیق بهار کردی وجود ندارد، طبق گفته پژوهشگران، مستندات در خصوص چنین رویدادهایی، وجود افسانه ها و اسطوره هایی در ادبیات محلی است که هیچکدام از آنها اشاره ای به تاریخ اول بهمن ماه ندارند.
هر چند این مراسم ریشه در فرهنگ مردم مناطق کرد نشین دارد و با خود آداب و سنن خاصی را از گذشته دور تا به امروز آورده اما مانند گذشته پررنگ نیست.
گرچه این روز (آغاز بهار کردی) نیز مانند بسیاری از رسم های دیگر ایرانی با تغییراتی روبرو بوده است اما ماندگاری این افسانه تا به امروز نشان از اهمیت و استمرار ویژگی های بارز و برجسته آن در میان مردم کرد دارد و باید در معرفی و شناخت آن کوشاتر باشیم.
با آغاز بهار کردی همه افراد خانواده دور هم جمع شده و آشی را مخصوص این شب پخته و طبق افسانه ها باید مقداری از آن را برای فرشته بهار کنار بگذارند.
در این شب اجاق خانه حتما باید روشن بماند چرا که وجود آتش خیر، نور و شادمانی را با خود می آورد و باعث می شود.
در این شب مردم دور هم جمع می شوند و با شادی از گذشته های خود می گویند و با چیستان و متل و مثل شب را به پایان می رسانند.
امروز اول بهمن ماه مصادف با آغاز بهار کمردم مناطق کرد نشین است.
7180/6034
کپی شد
