دراین یادداشت آمده است: مناطق حاشیه شهرها از منظر توجه هم 'در حاشیه' هستند. از منظر امکانات هم 'در مضیغه' هستند. از نظر بهداشت هم 'در سختی' هستند. این مردم نجیب، فقط 'برای دریافت رای' دارای اَجر و قُرب و احترام خواهند بود و تا 4 سال بعد رنج و وعده و وعده و وعده ....... . یکی از این مناطق 'خیابان شهر قائم' منتج به ریل راه آهن است. اگر به جوبهای این منطقه سری زده باشید خواهید دید که 'فاضلاب کثیف' از خانه ها درون آن جوبها روان است و همین موضوع یک بلای سلامتی و دردی سخت برای مردمی است که فرزندانشان به راحتی در کنار کوچه با همین آبهای آلوده بازی می کنند. عمراً اگر چنین مناظری را در بلوار امین یا سالاریه یا زنبیل آباد یا بنیاد یا صفاشهر دیده باشید. 'چنین مشکلی در چنان مناطقی' !!!شبانه!!! و با یک تلفن رفع می شود. اما منطقه محرومی که نه نماینده ای در شورای شهر دارد نه فریاد رسی در بین مدیران، حقش هم این است که در آب آلوده غوطه ور باشد و با بیماری و ویروس قرین و همدم و همنشین.
تبعیض آشکار در خدمات شهری البته مقصری هم ندارد و کسی هم در مقام پاسخگویی به آن نخواهد بود. اما رسانه به رسالت خود عمل می کند و آنچه باید به گوش مسئولان برساند می رساند و حجت را بر آنها تمام می کند.
فقدان یک مرکز علمی از جمله کتابخانه یا آموزشگاه برای تقویت سطح علمی دانش آموزان از جمله خواسته های والدین این 'منطقه کم برخودار' از خدمات علمی و فرهنگی است. بچه های محل نیز باید مثل 40 سال قبل با 'توپ پلاستیکی در زمین خاکی' بازی کنند. چون ورود به چمنها ممنوع است. به دلیل وجود مستمر معضلات اجتماعی از قبیل اعتیاد، محله به دلیل نبود این مراکز فرهنگی – هنری – اجتماعی با بحران اجتماعی روبرو است و سطح فرهنگ عمومی مردم در آن بسیار پایین است. خیابانهای کم عرض و توقف خودروها به صورتهای عجیب و غریب و دوبله در یک خیابان تنگ هم دردی است افزون بر درد تراکم بالای جمعیتی محله شهر قائم.
امید است این دردنامه، دردی سنگین!!! بر دل مسئولان مربوطه بنهد، تا برای یک 'انقلاب خدمتی' در آن برای نسل آینده در محله را نوید بدهند و ما اثرات بهبود شرایط را در آن ببینیم.
شاید فردا خیلی دیر باشد برخیز برادر *
منبع: هفته نامه ندای وطن
7406/ 6133/
انتهای پیام تبعیض آشکار در خدمات شهری البته مقصری هم ندارد و کسی هم در مقام پاسخگویی به آن نخواهد بود. اما رسانه به رسالت خود عمل می کند و آنچه باید به گوش مسئولان برساند می رساند و حجت را بر آنها تمام می کند.
فقدان یک مرکز علمی از جمله کتابخانه یا آموزشگاه برای تقویت سطح علمی دانش آموزان از جمله خواسته های والدین این 'منطقه کم برخودار' از خدمات علمی و فرهنگی است. بچه های محل نیز باید مثل 40 سال قبل با 'توپ پلاستیکی در زمین خاکی' بازی کنند. چون ورود به چمنها ممنوع است. به دلیل وجود مستمر معضلات اجتماعی از قبیل اعتیاد، محله به دلیل نبود این مراکز فرهنگی – هنری – اجتماعی با بحران اجتماعی روبرو است و سطح فرهنگ عمومی مردم در آن بسیار پایین است. خیابانهای کم عرض و توقف خودروها به صورتهای عجیب و غریب و دوبله در یک خیابان تنگ هم دردی است افزون بر درد تراکم بالای جمعیتی محله شهر قائم.
امید است این دردنامه، دردی سنگین!!! بر دل مسئولان مربوطه بنهد، تا برای یک 'انقلاب خدمتی' در آن برای نسل آینده در محله را نوید بدهند و ما اثرات بهبود شرایط را در آن ببینیم.
شاید فردا خیلی دیر باشد برخیز برادر *
منبع: هفته نامه ندای وطن
7406/ 6133/
کپی شد
