عوارض مکیدن انگشت پس از دو سالگی

به گزارش جی پلاس، محمد زارع نیستانک دکترای روانشناسی کودک با بیان اینکه مکیدن انگشت از دوران جنینی آغاز می‌شود، گفت: نوزاد پس از تولد هم این تجربه لذت‌بخش و آرامش دهنده را تکرار می‌کند.

وی یادآور شد: مکیدن در فرآیند تغذیه شیرخواران‌ در یادگیری و شناخت وی از محیط اطراف نقش دارد. شیرخوار برای بردن اشیا به طرف دهان خود از انگشتان کمک می‌گیرد و در ۳ ماهگی، کودک تمام انگشتان و دستان خود را کشف و با بردن آن به طرف دهان، صدا تولید کرده و از آن لذت می‌برد.

زارع نیستانک گفت: به تدریج مکیدن انگشت کمتر و اغلب تا دو سالگی قطع می‌شود ولی به دلایل مختلف این عادت در برخی کودکان باقی می‌ماند و بعد از ۴ سالگی می‌تواند آسیب‌های زیادی برای کودک ایجاد کند.

این دکترای روانشناسی کودک تصریح کرد: اگر این عادت به صورت افراطی در کودک ادامه یابد، عوارض ماندگاری مانند اختلالات روانی، گفتاری و تغییرات دندان‌ها ظاهر می‌شود. فاصله بین دندان‌های بالا و پایین زیاد می‌شود و زبان به جلو می‌آید، تلفظ صداها مشکل و بلع تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

وی با بیان اینکه از دیگر مشکلات مکیدن انگشت، آلودگی است که باعث عفونت دهان، انگشت و عوارض پوستی می‌شود، گفت: هنگام مدرسه عوارض بیشتر است و کودک از عملکرد خود خجالت می‌کشد، در برقراری ارتباط مشکل پیدا می‌کند و گوشه‌نشین می‌شود.

زارع نیستانک با بیان اینکه در درمان این مبحث همکاری روانپزشک، دندانپزشک، گفتاردرمانی و والدین موثر است، خاطرنشان کرد: مکیدن انگشت یکی از راه‌هایی است که کودک در شرایط اضطرار و مشکلات روحی خانوادگی برای رسیدن به آرامش برمی‌گزیند که باید زمینه‌های خانوادگی بررسی شود.

زارع نیستانک در پایان توصیه کرد: هرگز کودک خود را به خاطر انگشت مکیدن سرزنش نکنید، به او تذکر ندهید و ایراد نگیرید. بلکه سعی کنید فشارهای روحی او برطرف شود.

منبع: ایسنا