دوبی یکی از هفت امیرنشین امارات متحده عربی کمتر از دویست سال پیش دهکده‌ای از توابع مشایخ ابوظبی به شمار می رفت که با مهاجرت خاندان مکتوم در سال ۱۸۳۳ به یک شیخ نشین و بعدها مرکزی توریستی-تجاری تبدیل شد.
به گزارش جی پلاس، دوبی دهکده‌ای در جنوب ایران و در حاشیه خلیج فارس در همسایگی «دیره» بود که در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک مسیر تجاری در خلیج فارس و پل ارتباطی میان آفریقا و آسیای شرقی مطرح شد.
کلمه «دوبی» از ریشه «دَبا» است که نام نوعی ملخ است که در این منطقه زندگی می کرده‌است و گفته می شود اولین بار در منابع تاریخی نام دوبی در سال ۱۰۹۵ ذکر شده و اولین نشانه‌های شهرسازی در آن به سال ۱۷۹۹ بر می‌گردد.
با این وجود دوبی در سال ۱۸۳۳ توسط خاندان مکتوم به طور رسمی بنیانگذاری می شود و موقعیت جغرافیایی آن باعث می شود خیلی زود به بندر تجاری مهمی تبدیل شود.
سال ۱۹۶۶ و پس از کشف نفت در دوبی این شهر اولین گام برای تبدیل به یک منطقه ثروتمند تجاری را برمی‌دارد. در آن تاریخ کارگران برای کار در پروژه های ساخت و ساز از نقاط مختلف به این نقطه سرازیر می شوند تا جایی که در مدت کوتاهی جمعیت آن ۳ برابر می‌شود.
اما گام بعدی برای تبدیل دوبی به شهری مدرن با خروج بریتانیایی ها از آن در سال ۱۹۷۱ برداشته می شود و این شهر به همراه ابوظبی و ۴ شیخ‌نشین دیگر کشور امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند.
در سال ۱۹۷۳ درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی کشور معرفی و در سال ۱۹۷۹ در یکی از محله‌های شهر با نام «جبل علی» یک منطقهٔ آزاد تجاری تأسیس می‌شود و شرکت‌های خارجی اجازهٔ واردات و صادرات بدون محدودیت را به دست می‌آورند. از آن تاریخ به جز یک وقفه کوتاه در جریان جنگ خلیج فارس در دهه ۱۹۹۰ این شهر با تلاش شیخ راشد بن سعید آل مکتوم به یک مرکز تجاری مهم در جهان تبدیل شده است.
در تاریخ سیاسی و اقتصادی دوبی دهه ۷۰ میلادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و ساخت و ساز بسیاری از مهمترین مراکز اقتصادی و گردشگری از این زمان آغاز شده است. در همین رابطه عکس‌هایی از سال ۱۹۷۸ یعنی یک سال پیش از انقلاب اسلامی در ایران و هفت سال پس از تشکیل امارات متحده از دوبی وجود دارد که چهره متفاوتی از شهری که امروز شناخته می شود، نشان می‌دهد. عکاس این عکس‌ها نامعلوم است.
منبع: فرارو
دیدگاه تان را بنویسید