بیست و سومین دوره بازی‌های المپیک در سال ۱۹۸۴ و در لس آنجلس برگزار شد. اگر چه تحریم انتقام جویانه شوروی باعث خالی شدن میدان رقابت در بعضی از رشته ها شد ولی در مجموع ۱۴۰ کشور با ۶۸۲۹ ورزشکار در این رقابت ها حضور پیدا کردند که خود رکورد تازه‌ای در تاریخ المپیک بود. جی پلاس، این اولین المپیکی بود که شرکت های خصوصی مخارج آن را تامین می کردند. در مجموع ۳۰ اسپانسر بیش از ۵۰۰ میلیون دلار پول گذاشتند و شرکت‌هایی هم هزینه بناهای استادیوم ها را تامین کردند و در عوض اجازه یافتند نام و نشانی محصولات خود را بر روی بلیط ها چاپ کنند. شبکه abc مبلغی معادل ۲۲۵ میلیون دلار برای دستیابی به حق انحصاری پخش بازی ها پرداخت کرد و در عوض اطمینان حاصل کرد که بعضی از مسابقات پر طرفدار المپیک در ساعات غروب آمریکا پخش شود. بسیاری از منتقدان بر این عقیده بودند که مخارج زیاد این بازی ها باعث شده رویدادی که یک روز صحنه رقابت ورزشکاران بود امروز به یک مراسم پر زرق و برق تبدیل شود. ۱۴ کشوری که بازی های المپیک لس آنجلس را تحریم کرده بودند در المپیک ۱۹۷۶ بیش از نیمی از مدال ها را کسب کرده بودند. ماراتن زنان، ژیمناستیک موزون و شنای موزون برای اولین بار در این رقابت ها برگزار شد. "گرگ لوگانیس" قهرمان شیرجه آمریکا در تمامی رشته های شیرجه از سکوی ۳ متر تا سکوی ۱۰ متر مقام قهرمانی را کسب کرد. "سباستین کو" اولین دونده ای شد که توانست پیروزی در دوی ۱۵۰۰ متر را در دو المپیک پیاپی جشن بگیرد. نوال المتوکل" دونده زن مراکشی در مسابقه ۴۰۰ متر با مانع از ابتدا تا انتهای مسابقه را پیشتاز بود و توانست اولین مدال طلا را برای کشورش کسب کند. ستاره این بازی ها "کارل لویس" دونده آمریکایی بود. وی یکی از چهار ورزشکار تاریخ المپیک است که ۹ مدال طلا را کسب کرده است و جزو ۳ ورزشکار المپیک است که یک رشته خاص ورزشی ۴ بار برنده شده است. لویس در المپیک ۱۹۸۴ با رکورد چهار طلای "جسی اونز" برابری کرد و در رشته های دو ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر انفرادی، ۱۰۰×۴ امدادی و پرش طول به مقام قهرمانی رسید. بیست و چهارمین دوره - ۱۹۸۸سئول خوشبختانه تحریم های گسترده در مسکو و لس آنجلس دیگر در سئول تکرار نشد. برای اولین بار ظرف ۱۲ سال تمامی کشور های مطرح در المپیک جز کوبا و اتیوپی در بازی ها شرکت کردند. گرچه رد صلاحیت "بن جانسون" کانادایی دونده سرعت بدلیل دوپینگ پر سرو صداترین اتفاق المپیک ۱۹۸۸ بود اما این بازی ها شاهد برخی از تماشای ترین رقابت های ورزشی بود که طی آن ۲۷ رکورد جهانی به جا گذاشته شد. یک بار دیگر اتحاد شوروی با ۵۵ طلا و آلمان شرقی با ۳۸ طلا برتری ورزشی خود را به رخ کشور های غربی کشیدند و در جدول مدال ها مقام اول و دوم را کسب کردند. "کریستین بام" شمشیر باز سوئدی اولین زنی بود که در ۷ دوره المپیک شرکت کرده بود. برای اولین بار هر سه برنده مدال طلا سوارکاری درساژ مختلط ورزشکاران زن بودند همچنین پس از وقفه ای ۶۴ ساله تنیس بار دیگر به المپیک اضافه شد. "مت بیوندی" شناگر آمریکایی هفت مدال از جمله ۵ مدال طلا کسب کرد او در رشته ۵۰ و ۱۰۰ متر آزاد همچنین در سه رشته امدادی مدال طلا کسب کرد. "کریستا لودینگ روتنبرگر" قهرمان اسکیت سرعت و دوچرخه سواری پس از کسب مدال نقره در رقابت های دوچرخه سواری سرعتی ۱۰۰۰ متر به اولین ورزشکار تاریخ المپیک بدل شد که ظرف یکسال هم در رقابت های المپیک تابستانی و هم در المپیک زمستانی موفق به کسب مدال شد. وی در کالگری دو مدال کسب کرده بود. ستاره این دوره از بازی ها "فلورانس گریفیت جوینز" ملقب به فلو جو دونده آمریکایی در مسابقات انتخابی المپیک ۱۹۸۸ مسابقه ۱۰۰ متر زنان را با رکورد خیره کننده ۱۰ ثانیه و ۴۹ صدم ثانیه به پایان رساند و رکورد پیشین جهان را بیش از ۲۵ صدم ثانیه بهبود بخشید. زمان او از زمان قهرمانان مرد بسیاری از کشور ها بهتر بود بنظر می رسید رکورد های ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر وی تا سال ها دست نخورده باقی بماند. فلو در رقابت های ۱۰۰ و ۲۰۰ متر امدادی هم دوید و یک طلا و نقره دیگر به مدال های انفرادی خود افزود. این ورزشکار نخبه در سال ۱۹۹۸ و در سن ۳۸ سالگی در خواب بدلیل حمله صرع در گذشت. بیست و پنجمین دوره - ۱۹۹۲ بارسلون خوان آنتینیو سامارانش" رئیس کمیته بین المللی المپیک بازی ها را به شهر زادگاهش بارسلون برد و در مراسم اختتام بازی ها از اسپانسر ها تشکر کرد. کمیته بین المللی المپیک از راه فروش حق پخش تلویزیونی بازی ها میلیون ها دلار در آمد کسب کرد و این در حالی بود که بسیار از ورزشکاران از ساعات برگزاری مسابقات که به قصد جلب بیشترین آگهی تجاری طی پربیننده ترین ساعات غروب برنامه ریزی شده بود گلایه داشتند. آفریقای جنوبی پس از پایان تبعیض نژادی و آلمان متحد به عرصه مسابقات المپیک بازگشتند. برای اولین بار مسابقات بسکتبال با حضور ورزشکاران حرفه ای انجام پذیرفت و این امر زمینه ساز تشکیل تیم رویایی آمریکا متشکل از "مجیک جانسن، مایکل جوردن، لرد برد و چارلز بارکلی" شد. برای اولین بار از سال ۱۹۷۲ هیچ کشوری المپیک را تحریم نکرده بود و در بارسلون ۹۳۵۹ از ۱۶۳ کشور جهان حضور داشتند. یوگسلاوی نمی توانست در بازی های تیمی شرکت کند و بدمینتون، جودوی زنان و بیسبال برای اولین بار به المپیک اضافه شدند. "فرمین کاچو روؤیز" دونده ۱۵۰۰ متر اسپانیایی از بخت های قهرمانی این مسابقات نبود اما با توجه به کند بودن سرعت رقبا ناگهان در نیمه مسابقه از رقیبان پیش افتاد و با تشویق بی‌امان تماشاگران به قهرمانی رسید، وی اولین دونده اسپانیایی بود که در رقابت های دوومیدانی به مدال طلا دست یافت. "لینفورد کریستی" دونده انگلیسی پیر ترین برنده مدال طلای المپیک بود که در دوی ۱۰۰ متر و در ۳۲ سالگی به برتری رسید. وی یکسال بعد هم در مسابقات قهرمانی جهان این مقام را تکرار کرد. "مرلین اونی" دونده زن جامائیکایی در یک مسابقه بسیار نزدیک ۱۰۰ متر با اختلاف اندک فقط شش صدم ثانیه نسبت به نفر اول به کار خود پایان داد. اما به مقامی بهتر از پنجم نرسید. "ویتالی شربو" ژیمناست ۲۰ ساله اهل بلاروس ستاره این بازی ها بود که به اولین ورزشکاری در تاریخ المپیک بدل شد که در یک دوره ۶ مدال طلا کسب کرد. او ابتدا تیم خود را به مقام قهرمانی رساند و سپس با ارائه یک نمایش درخشان توانست تاریخ ساز شود.

دیدگاه تان را بنویسید