کشف معمایی که شاید حیات بشر را نجات دهد

زنبورها چگونه فرزندان خود را واکسینه می‌کنند؟

زنبورهای عسل، نوزادان خود را به صورت طبیعی اما ناشناخته در مقابل بیماری های خاص واکسینه می کنند. دانشمندان اکنون برای اولین بار راز چگونگی انجام این کار را کشف کرده اند.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، محققان دانشگاه ایالتی آریزونا، دانشگاه های هلسینکی و ییواسکیلا و همچنین دانشگاه نروژی علوم زیستی، پس از انجام مطالعات بر روی یک پروتئین موجود در خون زنبور عسل به نام ویتولوجنین به این کشف بزرگ دست یافتند. دانشمندان پی بردند که این پروتئین یک نقش حیاتی، اما بیشتر ناشناخته در حفاظت نوزادان زنبور در برابر بیماری ها ایفا می کند. نتایج این مطالعه در مجله « PLOS Pathogens» منتشر شد. پروفسور «گرو آدام» از مدرسه علوم زیستی دانشگاه ایالتی آریزونا گفت: «فرآیندی که زنبورهای عسل به وسیله آن نوزادان خود را واکسینه می کردند تا به حال ناشناخته باقی مانده بود. چیزی که ما به آن پی بردیم این بود که این کار به سادگی غذا خوردن است. کشف حیرت انگیز ما نتیجه ۱۵ سال مطالعه بر روی ویتلوجنین بود. این نشان می دهد که در تحقیقات بنیادی، سرمایه گذاری های بلند مدت تا چه میزان می توانند نتیجه بخش واقع شوند.». «دلیال فرایتاک» از دانشگاه هلسینکی افزود:‌ «من کار خود بر روی سیستم ایمنی زنبور عسل را از زمان شروع تحصیل در مقطع دکترا آغاز کردم. اکنون پس از گذشت ۱۰ سال احساس می کنم موفق به حل قسمت مهمی از این پازل شده ام.». در یک کلنی زنبور عسل، ملکه به ندرت کندو را ترک می کند، بنابراین زنبورهای کارگر باید برای او غذا بیاورند و هم زمان با جمع آوری گرده،شهد پاتوژن نیز جمع آوری کنند. این زنبور ها پس از بازگشت به کندو، از همان گرده و شهد نوعی «ژل سلطنتی» می سازند؛ غذایی که تنها مخصوص ملکه بوده و اتفاقاً حاوی باکتری های جمع آوری شده از طبیعت نیز هست. پس از خوردن این باکتری ها، پاتوژن ها در شکم ملکه هضم شده و به حفره بدن او منتقل می شوند. در آنجا این مواد در «چربی بدن» ملکه که ارگانی شبیه کبد است، ذخیره می شوند. باکتری ها سپس به پروتئین های ویتلوجنین چسبیده و از راه خون به تخم های در حال رشد منتقل می شوند. بدین شکل، نوزادان زنبور عسل واکسینه شده و سیستم ایمنی بدن آنها از ابتدای تولد در مبارزه با بیماری های محیطی آماده است. ویتلوجنین حامل این علائم مصونیت کننده هستند، چیزی که دانشمندان پیشتر از آن بی خبر بودند. این کشف به دانشمندان کمک می کند تا بتوانند اولین واکسن خوراکی را برای زنبورها تهیه کنند، واکسنی که می تواند در چیزی مانند شربت در کندوی زنبورها قرار داده شود و آنها آن را مصرف کنند. چرا این یافته برای بشر مهم است؟ یسیاری از ما می دانیم که حشرات گرده افشان، از جمله زنبورهای عسل با خطرات محیطی فراوانی روبرو هستند. طی شش دهه اخیر، تعداد کندوهای زنبور عسل در امریکا از شش میلیون کندو در سال ۱۹۴۷ به ۲٫۵ میلیون کندو در حال حاضر کاهش یافته است. نه تنها زنبورها تحت تأثیر بیماری ها قرار گرفته اند، بلکه تلفات زیادی نیز بر اساس پدیده ای که اختلال فروپاشی کلنی نام دارد، به خود وارد کرده اند. محققان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث بروز این اختلال می شود اما آفت ها، پاتوژن ها و مشکلات غذایی همگی می توانند عوامل تأثیر گذار باشند. بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۴ به وسیله دولت امریکا منتشر شد، حشرات گرده افشان برای یک اقتصاد سالم سودمند و برای امنیت غذایی حیاتی هستند، چرا که آنها در تولید ۳۵% از غذای جهان شریک هستند. در شمال امریکا، حشرات کار گرده افشانی ۸۷ محصول از ۱۱۵ محصول عمده را بر عهده دارند و زنبورهای عسل در حفظ میوه در رژیم غذایی انسان یک نقش حیاتی را ایفا می کنند. بشر به زنبور عسل و دیگر حشرات گرده افشان در تأمین میزان فراوان پروتژین وابسته است. ساخت واکسن برای حشرات می تواند نقش بسیار بزرگی در کمک به مبارزه با اختلال فروپاشی کلنی و به علاوه مبارزه با بیماری های گوناگون ایفا کند. برگرفته از:‌ sciencedaily

دیدگاه تان را بنویسید