ایران و فرانسه به دنبال نحوه شکل‌گیری محوطه پارینه‌سنگی میرک
دومین فصل از طرح ۵ ساله بررسی‌های پارینه سنگی شمال کویر مرکزی ایران با کاوش در محوطه میرک سمنان با هدف بازسازی اقلیمی، رسوب شناسی، تدوین نحوه شکل‌گیری محوطه و ارائه گاهنگاری قطعی به کمک باستان‌شناسی ایرانی و فرانسوی شروع شد.
به گزارش جی پلاس، حامد وحدتی‌نسب، سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک تصریح کرد: این کاوش با همکاری متخصصان مرکز ملی علوم کشور فرانسه شروع شده است. دانشیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: قرار است در این فصل از طرح ۵ ساله بررسی‌های پارینه سنگی شمال کویر مرکزی، با انجام گمانه‌زنی در محوطه میرک به زوایای تاریک این بخش از جغرافیای ایران در ادوار پارینه سنگی نوری تازه تابیده شود. وحدتی‌نسب تصریح کرد: محوطه‌های میرک و دلازیان که به نام تپه‌های میرک و دلازیان نیز خوانده شده‌اند، نخستین بار در جریان بررسی‌های باستان‌شناختی استان سمنان در سال ۱۳۶۴ خورشیدی شناسایی و معرفی شدند. به گفته وحدتی نسب، صرف نظر از شکل تپه‌ها مهمترین ویژگی این دو محوطه وجود پراکنش بسیار گسترده و دست افزارهای سنگی بر روی سطح محوطه بود که مورد توجه هیأت بررسی‌کننده قرار گرفت و با دعوت از مرحوم عنایت ا... امیرلو تصمیم به مطالعه دست افزارهای سنگی گرفته شد. سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک افزود: با فوت نابهنگام امیرلو، اهمیت میرک و دلازیان از نقطه نظر باستان‌شناسی پارینه سنگی مغفول ماند و تنها با گمانه‌زنی در یکی از تپه‌های دلازیان سازه‌ای منتسب به دوره ماد به دست آمد. این باستان‌شناس اظهار داشت: در سال ۱۳۸۷ برای نخستین بار نمونه برداری تصادفی و روستایی از سطح محوطه دلازیان انجام گرفت و نتایج این پژوهش مقدماتی در کنگره باستان‌شناسی خاورمیانه کهن در دانشگاه ساپیانزای رم ارائه شد. وی افزود: متعاقبا در سال ۱۳۸۸ با صدور مجوز بررسی کامل این منطقه جغرافیایی، تیم کاوش به مدت یک ماه به شناسایی، نمونه‌برداری روشمند و طبقه‌بندی آثار به دست آمده از میرک و دلازیان پرداختند. به گفته وی، نتایج حاصل از این فعالیت میدانی که در قالب چندین مقاله، سخنرانی و پایان‌نامه به چاپ رسیده حاکی از آن است که میرک به لحاظ نوع و پراکنش دست‌افزارها و همچنین ابعاد محوطه در زمره یکی از بزرگترین محوطه های روباز پارینه سنگی در ایران و چه بسا خاورمیانه است. وحدتی‌نسب با اشاره به اینکه تخمین‌های ابتدایی حاکی از وجود بالغ بر صدها هزار قطعه سنگ بر روی سطح است تصریح کرد : از منظر گاهنگاری و با توجه به حضور شاخص‌های ادوار مختلف پارینه سنگی، میرک دارای بیشترین استقرار از دوران پارینه‌سنگی میانی (حدود ۲۵۰ هزار تا ۴۰ هزار سال پیش) و همچنین پارینه‌سنگی جدید (حدود ۴۰ هزار تا ۱۸ هزار سال پیش) بوده است. به گفته سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک دلازیان نیز بیشتر منتسب به ادوار پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی است. وحدتی‌نسب خاطر‌نشان کرد: در ادامه طرح بررسی‌های پارینه سنگی شمال کویر مرکزی، گروه در سال ۱۳۹۲ موفق به ارایه گزارش محوطه روباز عظیم دیگری به نام صوفی‌آباد در جنوب سرخه شد که به لحاظ ابعاد و تنوع با میرک برابری می‌کرد. لذا به دنبال کاوش‌های گذشته در تابستان ۱۳۹۳ گروه برای آزمودن فرضیه استقرارهای پارینه سنگی در حاشیه دریاچه های کهن به جنوب دامغان و محدوده کویر چاه جم عزیمت کرد. این باستان‌شناس، حاصل ۳ هفته کار میدانی قبلی در محوطه را کشف محوطه پارینه سنگی چاه جم اعلام کرد که ۹ کیلومتر وسعت دارد و مجموعه متنوعی از سرپیکان‌های مربوط به پارینه سنگی میانی را در بر داشته است. کاوش این فصل در محوطه میرک سمنان که با مجوز رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از ۵ تیر شروع شده تا ۲۳همین ماه ادامه دارد. منبع: تسنیم
دیدگاه تان را بنویسید