به گزارش روز یکشنبه ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، حمید ظهرابی با بیان اینکه برنامه پیشنهادی برای احیای جمعیت میش مرغ توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی ارائه شده بود، افزود: مقرر شد علاوه بر تخصیص 5 میلیارد ریال اعتبارات ملی برای سال نخست، یک دستگاه خودرو ، یک دستگاه موتور سیکلت و دو محیط بان نیز برای حفاظت زیستگاه های این گونه از محل اعتبارت استانی نیز تخصیص داده شود.
وی با تاکید بر لزوم تدوین برنامه عملیاتی برای حفاظت از گونه های در معرض خطر انقراض گفت: باید گام های علمی و عملی برای بهبود شرایط زیستگاه این گونه ها برداشته شود و معاونت محیط طبیعی و دفاتر زیر مجموعه باید نظارت و همکاری لازم را در استان ها داشته باشند.
ظهرابی اظهار داشت: ایجاد یک محدوده امن با تحصیل اراضی و خرید محصولات زراعی در زیستگاه های این گونه و خودداری از برداشت محصول در این اراضی در فصل زادآوری آنها به همراه افزایش امکانات و تجهیزات حفاظتی از جمله اقدامات برای احیای جمعیت این گونه است.
وی افزود : فعال سازی مرکز تحقیقات میش مرغ، آموزش ، فرهنگ سازی، جلب مشارکت جوامع بومی و محلی و ایجاد رابطه بین معیشت مردم و حفاظت از این گونه ارزشمند نیز از دیگر برنامه های معاونت محیط طبیعی برای گونه میش مرغ است.
جلسه بررسی زیستگاه ها و جمعیت میش مرغ پرنده در معرض انقراض با حضور معاون و کارشناسان این معاونت و کارشناسان و مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی در معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد.
میش مرغ (Otis tarda) بزرگترین پرنده با قابلیت پرواز است که طبق رده بندی حفاظتی IUCN در رده حفاظتی آسیب پذیر (vulnerable) قرار دارد.
جمعیت این پرنده طی سال‌های گذشته به دلیل کاهش شدید فراوانی جمعیت، افزایش فعالیت انسان در زیستگاه های پراکنش گونه، جزیره ای شدن زیستگاه ها، تخریب تخم ها و از بین رفتن جوجه ها در عملیات کشاورزی، از بین رفتن و کاهش ساختار پوشش گیاهی، عدم مدیریت صحیح پسماندها که منجر به جلب بسیاری از طعمه خواران اهلی و وحشی می شود و برخورد با خطوط انتقال نیرو کاهش یافته است.
میش مرغ در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند و گونه ای همه چیزخوار بوده که در فصل تابستان گوشتخواری غالب است و در بقیه فصول رژیم گیاهخواری غالبتر است.
بر اساس گزارش های منتشر شده، میش مرغ در سال های گذشته در استان های همدان، کرمانشاه، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و بخش هایی از خراسان شمالی و رضوی پراکندگی داشته است ولی در حال حاضر جمعیت این گونه فقط محدود به بخش هایی از استان آذربایجان غربی و کردستان است.
7125/2093
انتهای پیام وی با تاکید بر لزوم تدوین برنامه عملیاتی برای حفاظت از گونه های در معرض خطر انقراض گفت: باید گام های علمی و عملی برای بهبود شرایط زیستگاه این گونه ها برداشته شود و معاونت محیط طبیعی و دفاتر زیر مجموعه باید نظارت و همکاری لازم را در استان ها داشته باشند.
ظهرابی اظهار داشت: ایجاد یک محدوده امن با تحصیل اراضی و خرید محصولات زراعی در زیستگاه های این گونه و خودداری از برداشت محصول در این اراضی در فصل زادآوری آنها به همراه افزایش امکانات و تجهیزات حفاظتی از جمله اقدامات برای احیای جمعیت این گونه است.
وی افزود : فعال سازی مرکز تحقیقات میش مرغ، آموزش ، فرهنگ سازی، جلب مشارکت جوامع بومی و محلی و ایجاد رابطه بین معیشت مردم و حفاظت از این گونه ارزشمند نیز از دیگر برنامه های معاونت محیط طبیعی برای گونه میش مرغ است.
جلسه بررسی زیستگاه ها و جمعیت میش مرغ پرنده در معرض انقراض با حضور معاون و کارشناسان این معاونت و کارشناسان و مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی در معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد.
میش مرغ (Otis tarda) بزرگترین پرنده با قابلیت پرواز است که طبق رده بندی حفاظتی IUCN در رده حفاظتی آسیب پذیر (vulnerable) قرار دارد.
جمعیت این پرنده طی سال‌های گذشته به دلیل کاهش شدید فراوانی جمعیت، افزایش فعالیت انسان در زیستگاه های پراکنش گونه، جزیره ای شدن زیستگاه ها، تخریب تخم ها و از بین رفتن جوجه ها در عملیات کشاورزی، از بین رفتن و کاهش ساختار پوشش گیاهی، عدم مدیریت صحیح پسماندها که منجر به جلب بسیاری از طعمه خواران اهلی و وحشی می شود و برخورد با خطوط انتقال نیرو کاهش یافته است.
میش مرغ در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند و گونه ای همه چیزخوار بوده که در فصل تابستان گوشتخواری غالب است و در بقیه فصول رژیم گیاهخواری غالبتر است.
بر اساس گزارش های منتشر شده، میش مرغ در سال های گذشته در استان های همدان، کرمانشاه، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و بخش هایی از خراسان شمالی و رضوی پراکندگی داشته است ولی در حال حاضر جمعیت این گونه فقط محدود به بخش هایی از استان آذربایجان غربی و کردستان است.
7125/2093
کپی شد
