به گزارش این روزنامه، این روزها عکس های مختلف در جای جای شهر نصب شده است. عده ای از آن ها آشنا هستند. یا از انتخابات گذشته و یا در پست های مدیریتی. اما عدة زیادی برای همه شناخته شده نیستند و باید شناخته شوند.
عکس ها، بنرهای مختلف و رنگارنگی که تک تک این عکس ها با صرف هزینه های زیاد در شهر نصب شده است. شور و هیجان در همه جای ایران موج می زند و همه کاندیداها و هرکدام به نحوی به رقابت می پردازند. این روزها از جلوی ستادهای انتخاباتی که رد می شوی، سرودهای زیبای انقلابی غرورت را تحریک می کند تا به ایرانی بودنت افتخار کنی و از اینکه زادة ایران هستی به خودت ببالی.
عشق به وطن زیباست!
چقدر وطن دوستی و عشق به وطن زیباست! وطن مادر همه مادران ماست و عشق مادر و فرزند بسیار زیبا و وصف ناشدنی. از کنار ستادهای تبلیغاتی که می گذری، همه به نوعی می خواهند در این کار بزرگ سهمی داشته باشند. کاش تبلیغات و رقابت ها کمی متفاوت تر بود. آن وقت به ابداع و تازگی برنامه های کاندیداها بیشتر امیدوار می شدیم. تنها نصب پوستر و عکس و روش های متفاوت دیگر که همه مثل هم عمل می کنند، کافی نیست و شاید در وهلة اول این گونه به نظر برسد که همه مثل هم اند انگار شعارها یکی هستند و تنها عمل ها متفاوت.
هزینه هایی که هدر می روند!
این روزها چاپ خانه ها هم سرشان شلوغ است و به اصطلاح فرصت سر خاراندن ندارند. اما متأسفانه این نوع کارها گذرا هستند و بعد از گذشت این چند روز و انتخاب چند نفر مشخص، بقیه عکس ها، کاغذها، پوسترها، بنرها و ... باید دور انداخته شوند. کاش روش های دیگری به جای این روش ها اجرا می شد تا ماندگاریش بیشتر می شد و هزینه ها به هدر نمی رفت. هرکدام از کاندیداها اقدام به چاپ بیشتر عکس و پوستر و بنر می کنند تا بلکه با این روش بیشتر شناخته شوند تا بوسیله مردم انتخاب شوند. اما کاش بجای این روش ها کاری می کردند که همیشه در یادها می ماند و الگویی می شد برای آیندگان و انتخابات بعدی.
انتخابی که راحت و آسان نیست
این روزها هرکس به نوعی برای انتخابات آماده می شود. گروهی برای انتخاب شدن و اکثریت برای انتخاب کردن... انتخاب راحت و آسان نیست. باید هوشیار بود تا بهترین ها را برگزید. انتخاب در هر موردی باید با دقت صورت بگیرد تا در آن رضایت باشد و راحتی. در بعضی موارد اگر انتخاب به درستی صورت نگیرد، احساس پشیمانی سودی ندارد. باید سعی کنیم در هر انتخابی شناخت کافی داشته باشیم و بهترین راهی که در این زمینه به ما کمک می کند، تحقیق و مطالعه کافی است تا در شناخت بهتر به ما کمک کند. در این صورت است که دیگر غم گذشته را نمی خوریم. علاوه بر شناخت و تحقیق، تجربه نیز روش مؤثری بوده و ما را در انتخاب افراد اصلح کمک می کند. باید تصمیم درست بگیریم آگاهانه بیندیشیم تا انتخاب درستی بکنیم. تنها دیدن تصاویر کافی نیست و باید شناخت کافی از افراد داشته باشیم تا بهترین ها را انتخاب کنیم.
تصاویری که شایسته کشور اسلامی نیست!
یکی از شهروندان می گفت؛ عکس هایی که برای انتخابات شوراها نصب شده اند، کاش یک سری محدودیت هایی داشتند مثلاً وضع ظاهری شرکت کننده ها مخصوصا خانم ها به شکل کنونی خوب نیست. این شهروند تحصیل کرده ی تبریزی می گفت؛ در جذب و استخدام برای نهاد یا اداره ای که باید گزینش صورت بگیرد، باید حجاب کامل رعایت شود. کاش در انتخابات هم این گونه بود. مردم ما بصیرت و آگاهی لازم را دارند که برای انتخاب فقط ظاهر فرد را ملاک قرار ندهند. باید عمل و سیرت کاندیداها که باید الگوی بهتری باشند، نیکو باشد.
عکس هایی که قدرت تفکر را از برخی می گیرد!
به گفته این شهروند تبریزی عده مشخص و محدودی از این افراد انتخاب می شوند و شاید عده ای از روی قیافه به انتخاب بپردازند که در این صورت عکس ها یکی از یکی جذابتر بوده و تصمیم و قدرت تفکر را از شرکت کننده ها می گیرد و چه بسا در انتخاب اصلح و بهترین ها دچار سردرگمی بکند.
یکی دیگر از همشهریان می گفت؛ کاش به جای این روش که عکس ها چهره ی شهر را به هم زده اند، از روش های دیگری مثل کانال های تلگرامی استفاده می شد. چون در این صورت هم معرفی و تبلیغ سریعتر و بهتر صورت می گرفت، و هم جلوی کاغذها و پوسترها که حتی روی سطل آشغال هم نصب شده اند و به هر حال زیر پا می افتند، گرفته می شد.
نظر این دو شهروند قابل تأمل است. واقعا به چه قیمتی می خواهیم به جایی برسیم؟ آیا ارزش دارد که عکس مان روی زمین بیفتد. پا رویشان گذاشته شود، هزینه های زیادی به هدر برود و مهم تر از همه چهره ی شهر به این شکلی که همه شاهدش هستیم، درآید؟
این همه عکس و بنر و پوستر برای چه؟
آیا برای تبلیغات راه های دیگری وجود ندارد؟ چرا به جای راه های متفاوت تر، به خاطر چشم هم چشمی دوست داریم راهی را که دیگران می روند و راه خوبی هم نیست، برویم؟
اینکه تعداد کاندیداهای شوراها زیاد است و باید به هرحال شناخته شوند، درست اما در مورد کاندیداهای ریاست جمهوری هم به نوعی وضع به همین منوال است. این همه عکس و بنر و پوستر برای چه؟ افراد مشخص و محدودند. چه لزومی برای این همه اسراف و چاپ عکس و ... است؟ آیا راه دیگری برای شناختن و شناخته شدن نیست؟
کارهای خیر و خداپسندانه فراوانی وجود دارد که می توان از این طریق به معرفی کاندیداهای عزیز پرداخت. مثلا آیا بهتر نیست به جای حیف و میل کردن این همه کاغذ به نیازهای مدارس رسیدگی کرد؟
یا چه راهی بهتر از اینکه مناطق حاشیه نشین را از یاد نبریم یا به کودکانی که بخاطر هزینه نمی توانند به تحصیل ادامه بدهند و صبح تا شب بجای درس خواندن در کوچه و خیابان دستفروشی می کنند، یا کمک به مریضان و یا وسایل بیمارستان و وو...
اینها راه های مختلفی هستند و بالتبع مسئولان بیشتر از همه با مشکلات جامعه آشنا هستند. چه اشکالی دارد به جای وعده و وعیدهایی که بیشتر شعار هستند، در صدد رفع یکی از مشکلات برآییم. شاید چاپ و نصب یک بنر کمتر گره از مشکلی بگشاید که باقیات و صالحات بوده و برای همیشه جاودان بماند. از این گذشته مگر نه این است که به گفتة امام (ره) مستضعفین جامعه ولی نعمتان جامعه هستند؟ طعم شیرین عمل خیر در ذهن ها باقی می ماند و مقدمه ای می شود برای کارهای خیر بعدی. حداقل اگر رأی نیاورند و انتخاب نشوند، هم نتیجه ی کار خیرشان را که دعای مردم محروم و نیازمند است، حتما در شکلها و قالب های مختلف می بینند.
بالاخره بیست و چهار ساعت مانده به شروع رأی گیری فرصت نصب همة آن پوسترها و عکس ها و بنرها تمام می شود و بعد از انتخابات باید جمع آوری شده و دور ریخته شوند تا چهرة شهر از این حالت درآمده و به حالت قبل برگردد مخصوصا شهر ما که خودش را برای «تبریز 2018» آماده می کند و تبریز باید اولین بودنش را ثابت نماید و حفظ کند.
انتخابات یک مسئلة ملی است و بر هر فرد ایرانی واجب و لازم است که مشارکت داشته و شرکت نماید. مثل گذشته عده ای از شرکت کنندگان رأی اولی هستند و باید با اهداف و برنامه های کاندیداها آشنا شوند نه با چهره و قیافة آنها. این بار هم مثل گذشته بود. بیایید برای دوره های بعدی قدری متفاوتتر برنامهریزی کنیم، از روش های بهتری استفاده کنیم و به فکر امروز و فردای میهن عزیزمان باشیم. دست به دست هم دهیم تا در صحنه حضور داشته باشیم و با انتخاب درست مسئولان لایق و متخصص، در آباد نگهداشتن ایران عزیزمان صادقانه تلاش کنیم. ایران وطن ماست و باید از جان و دل در حفظ زیبایی های آن کوشا باشیم.
8023/6183
انتهای پیام عکس ها، بنرهای مختلف و رنگارنگی که تک تک این عکس ها با صرف هزینه های زیاد در شهر نصب شده است. شور و هیجان در همه جای ایران موج می زند و همه کاندیداها و هرکدام به نحوی به رقابت می پردازند. این روزها از جلوی ستادهای انتخاباتی که رد می شوی، سرودهای زیبای انقلابی غرورت را تحریک می کند تا به ایرانی بودنت افتخار کنی و از اینکه زادة ایران هستی به خودت ببالی.
عشق به وطن زیباست!
چقدر وطن دوستی و عشق به وطن زیباست! وطن مادر همه مادران ماست و عشق مادر و فرزند بسیار زیبا و وصف ناشدنی. از کنار ستادهای تبلیغاتی که می گذری، همه به نوعی می خواهند در این کار بزرگ سهمی داشته باشند. کاش تبلیغات و رقابت ها کمی متفاوت تر بود. آن وقت به ابداع و تازگی برنامه های کاندیداها بیشتر امیدوار می شدیم. تنها نصب پوستر و عکس و روش های متفاوت دیگر که همه مثل هم عمل می کنند، کافی نیست و شاید در وهلة اول این گونه به نظر برسد که همه مثل هم اند انگار شعارها یکی هستند و تنها عمل ها متفاوت.
هزینه هایی که هدر می روند!
این روزها چاپ خانه ها هم سرشان شلوغ است و به اصطلاح فرصت سر خاراندن ندارند. اما متأسفانه این نوع کارها گذرا هستند و بعد از گذشت این چند روز و انتخاب چند نفر مشخص، بقیه عکس ها، کاغذها، پوسترها، بنرها و ... باید دور انداخته شوند. کاش روش های دیگری به جای این روش ها اجرا می شد تا ماندگاریش بیشتر می شد و هزینه ها به هدر نمی رفت. هرکدام از کاندیداها اقدام به چاپ بیشتر عکس و پوستر و بنر می کنند تا بلکه با این روش بیشتر شناخته شوند تا بوسیله مردم انتخاب شوند. اما کاش بجای این روش ها کاری می کردند که همیشه در یادها می ماند و الگویی می شد برای آیندگان و انتخابات بعدی.
انتخابی که راحت و آسان نیست
این روزها هرکس به نوعی برای انتخابات آماده می شود. گروهی برای انتخاب شدن و اکثریت برای انتخاب کردن... انتخاب راحت و آسان نیست. باید هوشیار بود تا بهترین ها را برگزید. انتخاب در هر موردی باید با دقت صورت بگیرد تا در آن رضایت باشد و راحتی. در بعضی موارد اگر انتخاب به درستی صورت نگیرد، احساس پشیمانی سودی ندارد. باید سعی کنیم در هر انتخابی شناخت کافی داشته باشیم و بهترین راهی که در این زمینه به ما کمک می کند، تحقیق و مطالعه کافی است تا در شناخت بهتر به ما کمک کند. در این صورت است که دیگر غم گذشته را نمی خوریم. علاوه بر شناخت و تحقیق، تجربه نیز روش مؤثری بوده و ما را در انتخاب افراد اصلح کمک می کند. باید تصمیم درست بگیریم آگاهانه بیندیشیم تا انتخاب درستی بکنیم. تنها دیدن تصاویر کافی نیست و باید شناخت کافی از افراد داشته باشیم تا بهترین ها را انتخاب کنیم.
تصاویری که شایسته کشور اسلامی نیست!
یکی از شهروندان می گفت؛ عکس هایی که برای انتخابات شوراها نصب شده اند، کاش یک سری محدودیت هایی داشتند مثلاً وضع ظاهری شرکت کننده ها مخصوصا خانم ها به شکل کنونی خوب نیست. این شهروند تحصیل کرده ی تبریزی می گفت؛ در جذب و استخدام برای نهاد یا اداره ای که باید گزینش صورت بگیرد، باید حجاب کامل رعایت شود. کاش در انتخابات هم این گونه بود. مردم ما بصیرت و آگاهی لازم را دارند که برای انتخاب فقط ظاهر فرد را ملاک قرار ندهند. باید عمل و سیرت کاندیداها که باید الگوی بهتری باشند، نیکو باشد.
عکس هایی که قدرت تفکر را از برخی می گیرد!
به گفته این شهروند تبریزی عده مشخص و محدودی از این افراد انتخاب می شوند و شاید عده ای از روی قیافه به انتخاب بپردازند که در این صورت عکس ها یکی از یکی جذابتر بوده و تصمیم و قدرت تفکر را از شرکت کننده ها می گیرد و چه بسا در انتخاب اصلح و بهترین ها دچار سردرگمی بکند.
یکی دیگر از همشهریان می گفت؛ کاش به جای این روش که عکس ها چهره ی شهر را به هم زده اند، از روش های دیگری مثل کانال های تلگرامی استفاده می شد. چون در این صورت هم معرفی و تبلیغ سریعتر و بهتر صورت می گرفت، و هم جلوی کاغذها و پوسترها که حتی روی سطل آشغال هم نصب شده اند و به هر حال زیر پا می افتند، گرفته می شد.
نظر این دو شهروند قابل تأمل است. واقعا به چه قیمتی می خواهیم به جایی برسیم؟ آیا ارزش دارد که عکس مان روی زمین بیفتد. پا رویشان گذاشته شود، هزینه های زیادی به هدر برود و مهم تر از همه چهره ی شهر به این شکلی که همه شاهدش هستیم، درآید؟
این همه عکس و بنر و پوستر برای چه؟
آیا برای تبلیغات راه های دیگری وجود ندارد؟ چرا به جای راه های متفاوت تر، به خاطر چشم هم چشمی دوست داریم راهی را که دیگران می روند و راه خوبی هم نیست، برویم؟
اینکه تعداد کاندیداهای شوراها زیاد است و باید به هرحال شناخته شوند، درست اما در مورد کاندیداهای ریاست جمهوری هم به نوعی وضع به همین منوال است. این همه عکس و بنر و پوستر برای چه؟ افراد مشخص و محدودند. چه لزومی برای این همه اسراف و چاپ عکس و ... است؟ آیا راه دیگری برای شناختن و شناخته شدن نیست؟
کارهای خیر و خداپسندانه فراوانی وجود دارد که می توان از این طریق به معرفی کاندیداهای عزیز پرداخت. مثلا آیا بهتر نیست به جای حیف و میل کردن این همه کاغذ به نیازهای مدارس رسیدگی کرد؟
یا چه راهی بهتر از اینکه مناطق حاشیه نشین را از یاد نبریم یا به کودکانی که بخاطر هزینه نمی توانند به تحصیل ادامه بدهند و صبح تا شب بجای درس خواندن در کوچه و خیابان دستفروشی می کنند، یا کمک به مریضان و یا وسایل بیمارستان و وو...
اینها راه های مختلفی هستند و بالتبع مسئولان بیشتر از همه با مشکلات جامعه آشنا هستند. چه اشکالی دارد به جای وعده و وعیدهایی که بیشتر شعار هستند، در صدد رفع یکی از مشکلات برآییم. شاید چاپ و نصب یک بنر کمتر گره از مشکلی بگشاید که باقیات و صالحات بوده و برای همیشه جاودان بماند. از این گذشته مگر نه این است که به گفتة امام (ره) مستضعفین جامعه ولی نعمتان جامعه هستند؟ طعم شیرین عمل خیر در ذهن ها باقی می ماند و مقدمه ای می شود برای کارهای خیر بعدی. حداقل اگر رأی نیاورند و انتخاب نشوند، هم نتیجه ی کار خیرشان را که دعای مردم محروم و نیازمند است، حتما در شکلها و قالب های مختلف می بینند.
بالاخره بیست و چهار ساعت مانده به شروع رأی گیری فرصت نصب همة آن پوسترها و عکس ها و بنرها تمام می شود و بعد از انتخابات باید جمع آوری شده و دور ریخته شوند تا چهرة شهر از این حالت درآمده و به حالت قبل برگردد مخصوصا شهر ما که خودش را برای «تبریز 2018» آماده می کند و تبریز باید اولین بودنش را ثابت نماید و حفظ کند.
انتخابات یک مسئلة ملی است و بر هر فرد ایرانی واجب و لازم است که مشارکت داشته و شرکت نماید. مثل گذشته عده ای از شرکت کنندگان رأی اولی هستند و باید با اهداف و برنامه های کاندیداها آشنا شوند نه با چهره و قیافة آنها. این بار هم مثل گذشته بود. بیایید برای دوره های بعدی قدری متفاوتتر برنامهریزی کنیم، از روش های بهتری استفاده کنیم و به فکر امروز و فردای میهن عزیزمان باشیم. دست به دست هم دهیم تا در صحنه حضور داشته باشیم و با انتخاب درست مسئولان لایق و متخصص، در آباد نگهداشتن ایران عزیزمان صادقانه تلاش کنیم. ایران وطن ماست و باید از جان و دل در حفظ زیبایی های آن کوشا باشیم.
8023/6183
کپی شد
