بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

ما را چه رسد که با این قلمهای شکسته و بیانهای نارسا در وصف شهیدان و جانبازان و مفقودان و اسیرانی که در جهاد فی سبیل اللّه‏ جان خود را فدا کرده و یا سلامت خویش را از دست داده‏اند یا به دست دشمنان اسلام اسیر شده‏اند مطلبی نوشته یا سخنی بگوییم.

زبان و بیان ما عاجز از ترسیم مقام بلند پایۀ عزیزانی است که برای اِعلای کلمۀ حق و دفاع از اسلام و کشور اسلامی جانبازی نموده‏اند.

الفاظ و عباراتْ توان توصیف آنانی را که از بیت مُظلم[1]طبیعت به سوی حق تعالی و رسول اعظمش هجرت نموده،وبه درگاه مقدسش بار یافته‏اند، ندارد. از مجاهدینی که سنگرهای نبرد را تبدیل به مساجد و میدانهای جهاد را با بانگ تکبیر مهبط[2]ملائکة اللّه‏ نموده‏اند، چگونه سخن توان گفت؟ در اَقدام شریف مادران بزرگواری که در دامنهای مطهر خود چنین فرزندانی را برای اسلام تربیت کرده‏اند، چه می‏توان نثار کرد ؟ و برای اسیرانی که در زندانهای مخوف دشمن شجاعانه بر سر دشمنان بشریت فریاد می‏کشند چگونه توان تعظّم نمود ؟

پس با اعتراف به عجز، برای شهیدان آرزوی رحمت خاص الهی و برای جانبازان،این شهیدان زنده، سلامت و برای اسرا و مفقودین عزیز و دلیر، آرزوی بازگشت به میهن و برای مادران و پدران وهمسران و فرزندانشان،این نمونه‏های صبر و
مقاومت،صبر و سعادت داریْن،[3]و برای رزمندگان در جبهه‏های حق علیه باطل، پیروزی درخواست می‏نماییم.

سلام و درود خداوند بر همگان و دعای خیر بقیة اللّه‏ الأعظم ـ ارواحنافداه‏ـ شامل تمامی آنان باد. والسلام علیهم و رحمة اللّه‏.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی