بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

قانون اساسی

و آن یک کلمه که می‏خواهم عرض کنم این است که آقایان همانطور که زحمت کشیدند این مدت، و بحمداللّه‏ تمام کردند این خدمت را، در بلادشان که می‏روند، مردم را دعوت کنند به اینکه بی‏تفاوت نباشند راجع به آن چیزی که سرنوشتشان هست. سرنوشت ما آن قانون اساسی است. اگر بنا باشد که مردم بی‏تفاوت باشند معنایش این است که به اسلام بی‏تفاوت، به سرنوشتشان بی‏تفاوت، به کشورشان بی‏تفاوت. و این علاوه بر اینکه، انعکاسش در دنیا انعکاس بسیار ناجوری است، پیش اسلام و اولیای اسلام هم یک انعکاس بدی دارد.

این یک تکلیفی است برای همۀ ما که راجع به اموری که مربوط به سرنوشت ملتمان، مربوط به اسلام است، ما بی‏تفاوت نباشیم. بلکه با تمام قوه‏ای که داریم تعقیب کنیم که ان‏شاءاللّه‏ مسائل تمام بشود؛ و قانون تصویب بشود. نه همین که اکثریت داشته باشند. آن اکثریتی که رفراندم داشت، ما آن اکثریت را طالبیم. والاّ اکثریت که معلوم است، اکثر مردم مسلم‏اند.

اما ممکن است که یک وقت این هیاهویی که در اطراف این مسائل شده است، و اینهایی که می‏خواهند نگذارند این نهضت به ثمر برسد، تبلیغات سوء این طرف و آن طرف، مع‏الأسف بعضی از خودمان هم بی‏توجه به مسائل، باز راجع به قانون اساسی
صحبتی می‏کنند. این صحیح نیست. برای اینکه ملت این آقایان را تعیین کرده است.

غرب و غرب باوران

ما حق نداریم که چیزی که خود ملت تعیین کرده است ماها[در آن]دخالت بکنیم. ما هم تابع ملت هستیم. ملت آقایان را تعیین کرده است. آقایان هم آن قانون را نوشته‏اند. تصویب کرده‏اند. و آقایان هم اهل خبره هستند. و آن طوری که ملت می‏خواستند، اینها را تمام کردند. دیگر بعد از این هی صحبت کردن از اینکه «فلان ماده چطوری است، با غرب نمی‏سازد» ما تا آمدیم مغز این آقایان را از غربزدگی خارج کنیم، پشت هشتم ما شاید بشود این کار. من نمی‏دانم آقایان از غرب چه دیده‏اند؟ غرب همین است که شما ملاحظه می‏کنید که این طور جنایات می‏کنند. آن وقت آن کسی که جانی مطلق است[1]می‏برند نگه می‏دارند و پشتیبانی از او می‏کنند. به حرف یک ملت مظلوم گوش نمی‏دهند. نمی‏گذارند که شورای امنیت تشکیل بشود. پولهای ایران را مثل دزدهای سرگردنه غارت می‏کنند. توقیف می‏کنند. غرب وضعش این است. و این سازمانهایی هم که درست کرده‏اند برای خودشان، همه برای منفعت غرب است. هیچ برای مظلومها نیست. شما شاید در طول این مجالسی که اینها درست کرده‏اند، یک جا پیدا نکنید که اگر امریکا یا دیگران که قدرتهاشان زیاد است، منافعش با یک مملکت ضعیفی تصادم پیدا بکند، اینها یک کاری برایشان کرده باشند. الآن چند وقت است که لبنان مبتلای به این سرطان است. این مجلسها چه کردند برای این. طول این مدتی که ما گرفتار این مسائل بودیم؟ در طول پنجاه و چند سال که ما گرفتار این مسائل و مصایب بودیم، این مجلسها برای ما چه کردند اینها همین است که یک وقتی منافع بزرگها[ایجاب]بکند، اینها ... به نفع بزرگها فعالیت بکنند؛ حفظ بکنند. و یک کلاهی هم سر ما بگذارند، به این که یک همچون مجالسی هست، و شوراهای امنیت هست، و سازمان ملل هست، و این چیزهایی است که برای ما درست کردند. و ما را می‏خواهند بازی بدهند. و ما هم بازی می‏خوریم.

انتظار غرب: تسلیم بی‏چون و چرا

ما این آقایانی که هی می‏روند سراغ اینکه ببینیم چطور یک[قانونی]باشد، پسند غرب باشد، پسند غرب آن است که ما همه چیزمان را تقدیمشان بکنیم و بیچون و چرا، این پسند غرب است. اگر آقایان این را می‏خواهند، این پسند ملت ما نیست. و اگر آقایان یک چیزی خیال می‏کنند که در غرب خبری است، بدانند که در غرب خبری نیست جز جنایت، جز خیانت. من ملتشان را نمی‏گویم، ـ این ... «دولتهایشان». در هر صورت من خواهش می‏کنم از این آقایان، از اینهایی که یا روشنفکرند یا خودشان را به روشنفکری زده‏اند، که این‏قدر با سرنوشت یک ملت بازی نکنند. الآن شما مملکتتان ابتلا به هزار جور مصیبت دارد. مواجه با قدرت بزرگی مثل امریکاست. نباید حالا دیگر دسته دسته هرکدام یک چیزی بگویند. برخلاف مسیر ملت حرفهایی بزنند. امروز روزی است که همه‏شان با هم بنشینند تفاهم کنند. و دست به دست هم بدهند، تا این مصیبتها رفع بشود. اگر ملی هستند برای خاطر ملتشان، اگر علاقه‏ای به اسلام دارند برای خاطر علاقه به اسلامشان. و یک دسته‏ای هم معلوم بشود که اینها چکاره هستند. اینها خوب، همیشه در همه‏جا بوده است.

مدعیان هوادار حقوق بشر رویاروی ملت ایران

در هر صورت آن چیزی که الآن لازم است برای همۀ ما این است که تعقیب کنیم و وادار کنیم اقشار مختلفه را. آقایان هرکدام از اهل هر بلدی هستند، خطبای آنجا را، علمای آنجا را، روشنفکرهای آنجا را وادار کنند که به مردم افهام کنند که بی‏تفاوت نباشند که ما وقتی که بنا باشد رفراندم کنیم[مبادا]ببینیم که یک رفراندمی که مورد قبول ماهاست نباشد. و اما قضایایی که هست هیچ نباید از این قضایا ترسید. ما این‏قدر ابتلا به این قضایا داشتیم، و بیشتر از این مسائل. و این ملت ما، هی تا لب یک پرتگاه رفته و آمده بیرون. حالا دیگر موضع ملت ما یک موضعی است که این مسائل دیگر نمی‏تواند متزلزلش کند. هرچه می‏خواهند فریاد بزنند. و پولهای ما را نگذارند بیاید. و نگذارند
شورای امنیت درست بشود. شورای امنیت هم درست شده بود، چیزی نبود. اما حالا بفهمند دنیا که مسائل این طوری است. و این اشخاصی که ادعای این را می‏کنند که برای «حقوق بشر»[تلاش]دارند، این مسائل، این مردم هستند، این جمعیت هستند، ما با اینها ابتلا داریم.

من امیدوارم که تا آخر با قدرت و با قوه و با اتکال به خدای تبارک و تعالی، که فوق همۀ قدرتهاست، ما پیش ببریم. همان طوری که با اتکال به خدا، خدای تبارک و تعالی کارها را انجام داده. ما خیلی از موارد می‏بینیم که یک چیزی عمل می‏کنیم، خودمان هم درست سر درنمی‏آوریم که این چه خواهد شد. می‏بینیم خوب پیش رفته است. این جز این نبوده است که بنابراین بوده است که خدای تبارک و تعالی، انجام این مسائل را بدهد. و ما اطمینان داریم به اینکه خدای تبارک و تعالی، وقتی که یک جمعیتی توجه به او داشتند مأیوسشان نمی‏کند. و ما هم متوجه به خدا هستیم. و از خدای تبارک و تعالی می‏خواهیم که این مملکت را از این مفسده‏ها نجات بدهد. و این مملکت را مستقر کند. و حکومت را مستقر کند که حکومت اسلامی است.ان‏شاءاللّه‏.