بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

خط مشی نشریات

خط‏مشی را اسلام معیّن کرده است، و ما تابع اسلام هستیم. و آن این است[که]کلیۀ نشریاتی که شما می‏خواهید اقدام کنید بر آن، باید اسلامی باشد و منزه از انحرافات. و البته این تشخیص با یک هیأتی باید باشد. آقایان مثلاً هیأتی را تعیین کنند که در این امور وارد باشند؛ و کتابها وقتی که بناست نشر بشود، به نظر آن آقایان برسد. و آن آقایان وقتی که تصویب کردند که نشرش مانعی ندارد و مخالف با اسلام نیست، آن وقت نشر بکنند، چون ممکن است که یکوقت یک کتابی چند سطرش اسلامی باشد، و در خلالش یک مسائلی غیر اسلامی باشد. ابتدایش یک جور باشد؛ بعدش یک انحرافاتی داشته باشد. شمایی که می‏خواهید برای اسلام خدمت کنید یکوقت خدای نخواسته این اسباب این نشود که برخلاف مسیر خودتان باشد. و لهذا باید کتابها تحت نظر اهل علم باشد. اهل علمِ مطلع بر این مکتبهای انحرافی، و آنها مطالعه کنند. وقتی این کتابی که می‏خواهید نشر بدهید مطالعه کنند، بعد که مطالعه کردند آنها، تصدیق کنند که این نشرش مانع ندارد، بعد نشر بدهید. و البته این خدمت بسیار بزرگی است که به اسلام شما می‏توانید بکنید. و آن نشر معارف اسلامی، نشر احکام اسلام، نشر حقایق اسلام، نشر مکتب اسلام، و کتبی که این نحو هستند، نشرش بسیار خوب، و ان‏شاءاللّه‏ شما مأجور هستید در این امر. لکن با این وضع باید باشد. با این وضعی که عرض کردم؛ مصون باشد از اینکه یکوقت خدای نخواسته شما بخواهید یک کار خیری بکنید، با دست خود شما یک کار خلافی انجام
بگیرد. این باید با یک کنترل شدیدی از طرف یک هیأت چند نفری، که خودتان تعیین بکنید و مورد تصدیق ـ مثلاً ـ اهل علم تهران باشد، آن وقت آنها، آن چند نفر، بررسی کنند؛ و شما هم مشغول باشید. ان‏شاءاللّه‏ خداوند حفظ کند شما را. و من هم دعاگوی همه‏تان هستم ان‏شاءاللّه‏. و کارشان پرارزش؛ و مسئولیتشان هم زیاد پرارزش است. برای اینکه نشر احکام خداست و نشر مکتب الهی است. مسئولیت زیاد است، برای اینکه باید طوری انجام بگیرد که خدای نخواسته یکوقت لغزشی در آن نباشد، و کتابی که مثلاً انحرافی باشد در آن نباشد. و این البته باید یک دسته‏ای، یک جمعی، باشند که این کار را انجام بدهند. ان‏شاءاللّه‏ خداوند تأییدتان کند. من شغلم زیاد است، اطلاعاتم هم از این امور و از این افراد کم است؛ باید یک دسته‏ای در تهران تعیین بشوند برای کتابهای مذهبی.

[یکی از حضار: دسته یا گروهی در تهران به سرپرستی استاد جعفری باشد.

آقای محمد تقی جعفری: من کارهایم خیلی زیاد است. سه ـ چهار تا دانشکده من تدریس قبول کرده‏ام. چون اساتید طاغوتی را ریخته‏اند بیرون، مجبور شدم بروم این دانشگاه و آن دانشگاه، از هر کدام سه ـ چهار ساعت تدریس قبول کرده‏ام؛ لذا برای من یک قدری مشکل است.]

امام: خوب حالا افرادی را می‏شود تعیین کنید؛ ایشان هم نظر داشته باشند.

[آقای جعفری: خدمت امام عرض کردم، کوشش می‏کنیم افرادی را پیدا کنیم برای این کار. مسئولیت برای من سنگین است.]

امام: بله، وقتی تعیین شد، من هم بفهمم کیست. موفق باشید.