دیوان شعر امام خمینی
فارغ از عالم
- فقر، فخر است اگر فارغ از عالم باشد
- آنکه از خویش گذر کرد، چه‌اش غم باشد[1]
- طالع بخت در آن روز بر آید، که شبش
- یار تا صبح ورا مونس و همدم باشد
- طربِ ساغرِ درویش نفهمد صوفی
- باده از دست بتی گیر که محرم باشد
- طوطی باغ محبّت نرود کلبه‌ی جغد
- بازِ فردوس، کجا کَلبِ معلَّم باشد؟!
- این دل گمشده را، یا به پناهت بپذیر
- یا رها ساز که سرگشته‌ی عالم باشد.
10 دی 1367