امام خمینی (س) حق تعیین سرنوشت ملت در دو عرصه داخلی و خارجی را مبتنی بر «اصول اسلامی در امر حکومت» دانسته که در زمان رضاخان زیر پا گذاشته شد. زیرا نه او حاکمی عادل بود، نه مردم آزادانه به او رأی داده بودند و نه روی کار آمدن او استقلال کشور اسلامی را تأمین کرده بود؛ بلکه او توسط بیگانگان بر این کشور مسلط شده بود.
اگر مشروطه را حرکتی در مسیر تجدد بدانیم، انقلاب اسلامی، جنبشی است برای احیای اسلام برابر غرب. به عبارت دیگر، به نوعی ضد تمدن غربی است. زمانی که پهلوی ها به اسم توسعه و تمدن بزرگ مورد حمله مخالفان قرار گرفتند، در دایره تمدنی، بحث در این بود که آنها غربزدگی را به جای تمدن در ایران توسعه داده، و کارهایشان هیچ نتیجه ای جز ویرانی در بر نداشته، و فساد که عبارت از رواج کاباره ها، سینماها، قمارخانه ها و امثال آن بوده، در ایران به اسم تمدن رواج یافته است. اگر اندیشه های خود امام را در این باره ملاک قرار دهیم، خواهیم دید که روند کلی انقلاب، سمت و سوی ضد غربی داشت، هرچند بارها گفته و تأکید شد که انقلاب مخالف اصل تمدن نیست. با این حال، قدری ابهام وجود داشت و لازم بود مکررا در این باره توضیح داده شود.
پنجاه و هفتمین نشست علمی و دینی گوهر معرفت با موضوع موانع و مقتضیات تربیت در نهج البلاغه روز پنج شنبه 16 دی ماه 1395 با سخنرانی دکترمصطفی دلشاد تهرانی در محل نگارستان حضرت امام خمینی (س) اصفهان برگزار شد.