شواهد نشان از این دارند که کارتن‌خواب‌ها و معتاد‌هایی که جایی برای ماندن ندارند از گورستان رانده شده و به کانال آب پناه برده‌اند. نبودشان در گورستان و در جوار همسایگانی بی‌آزار که در خواب ابدی هستند، امنیتی برای رفت و آمد مردم به گورستان به وجود آورده، امنیتی به قیمت شاید گزاف در ذهن اهالی نصیرآباد که به گره خوردن محل زندگی‌شان با نام گورخواب‌ها و رفت و آمد گهگاه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران نمی‌ارزید.
اشکان خطیبی می‌گوید: «مشخص نیست دقیقا در این شهر چه می‌کنیم؟ زندگی می‌کُنیم یا جان می‌کَنیم؟ کدام‌مان میان رفتن، ماندن، انفعال و کنشگری لِنگ در هوا نیستیم؟ «لامبورگینی» هم به شدت وامدار فضایی است که در آن نفس می‌کشیم.»
گوری که پر شود دیگر خالی‌شدنی نیست، مگر آنکه نبش قبر کنند و مرده را بیرون بکشند. این قانون قبرستان است و گورکن، کارش را خوب بلد است. «جای زنده‌ها میان این قبرها نیست.
معاون اجتماعی وزیر بهداشت ضمن تشریح اقدامات وزارت بهداشت در حوزه آسیب‌های اجتماعی گفت: حداقل ۲۰ سال عقب‌ماندگی در حوزه آسیب‌های اجتماعی داریم و زمان می‌برد تا بتوانیم آسیب‌ها را کنترل کرده و کاهش دهیم.
دادستان کل کشور گفت: متاسفانه به مسائل فرهنگی و اخلاقی مقداری جنبه سیاسی، جناحی و حزبی می دهیم که خیلی کار را خراب تر می کند.
رییس مرکز پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور ضمن اشاره به انتشار تصاویر گورخواب‌های گورستان نصیرآباد شهریار، گورخوابی را مساله جدیدی ندانست و گفت: این موضوع به دلایل متعدد بیش از حد رسانه‌ای شد، البته تسویه حساب‌های سیاسی پشت سر آن وجود داشت این در حالیست که سیاسی کردن مسائل اجتماعی بیشترین آسیب را به همان گروه آسیب دیده وارد می‌کند.
استاندار تهران درباره این پرسش که آیا در تهران بی‌خانمان وجود دارد یا خیر گفت: بی‌خانمان به آن معنی در تهران بعید می‌دانم.
دادستان عمومی و انقلاب شهریار ضرب و شتم کارتن خواب‌های گورستان نصیرآباد باغستان در حومه شهریار را تکذیب کرد.
گورخواب‌ها برگشته‌اند. هر کدام به داخل یک قبر سر می‌خورند. در تاریکی یا مشغول مواد می‌شوند یا به چه فکر می‌کنند، نمی‌دانیم. سکوت گورستان سنگین و هوا سرد است. یکی‌یکی، بنرهای پاره، تکه پتو‌های مندرس و تخته چوب‌های نیمه سوخته روی گورها کشیده می‌شود. آنها مرگ را زندگی می‌کنند.