محمود دولتآبادی: در زندان پهلوی هم به زبان فارسی فکر میکردم/ زمانی که کلیدر را مینوشتم، بارها از آن روستا بیرونم کردند/ هیچ وقت از نویسندگی پشیمان نشدم/ تاریخ ما تراژدی است!
میگویند، آثار شما با طنز فاصله دارد و دولتآبادی میخندد و میگوید: «آخر تاریخ ما تراژدی است.» و آنها «به جای خالی سلوچ» اشاره میکنند. دولتآبادی میگوید: «همیشه سعی کردم از دیگران یاد بگیرم اما به تقلید میدان ندادم.» در گذشتههای دور گفتوگویی دارم با عنوان اینکه «ما نیز مردمی هستیم.» در آنجا میگویم تقلید برای هر هنرمندی سم است و همه اینها مراحل دارد. صادق هدایت استاد ماست. در اوایل داستاننویسی تاثیراتی از او داشتم اما زود از این مرحله عبور کردم.»