خدیجه ثقفی

  • جماران/به مناسبت سالروز رحلت؛

    شصت سال با خمینی روح الله در بالا و پایین های بسیار زندگی همراه بود و خم به ابرو نمی آورد، در ناز و نعمت بزرگ شده بود اما به زندگی سر و ساده حاج آقا روح الله دل سپرده بود و همراهی شد که جا پای قدم های همسرش می گذاشت و پیش می رفت. اما با همه سختی های زندگی هیچ روزی سخت تر از رفتن آقاروح الله نبود.

  • یادداشت؛

    بانوی بزرگوار خانم خدیجه ثقفی(رضوان الله علیها) پس از اذان صبح روز اول فروردین سال 1388 در نود و شش سالگی سفر آخرت خود را آغاز کرد. او شصت سال از عمر طولانی توأم با صبوری خود را با امام خمینی(س) سپری کرد،

  • پیش از این خانم ثقفی را ندیده بودیم ولی مطمئن بودیم آن خانم زیبایی که با چهره نورانی و با ظاهری بسیار آراسته بر روی مبل نشسته بود و با صمیمیت سلام‌مان را پاسخ داد و خوش‌آمد گفت، همسر امام بود. همسر امام(ره) حافظه بسیار خوبی داشتند و لااقل از یک خانم دارای حدود 90 سال سن بعید بود که با آن وضوح ریز به ریز و نکته به نکته را به یاد بیاورند. مثلا به یاد داشت که حضرت امام تاکید کرده است که با هواپیمای هما به ایران باز خواهد گشت.

  • یادداشت؛

    همسر امام رابطه امام و مصطفی را که نه علاقه، بلکه عشق میان آن دو، همانند عشق مولانا و شمس می دانست را چنین توصیف کرده است: «[مصطفی] خیلی هم مرا دوست داشت و هم آقا را، و خیلی مطیع بود و خیلی احترام می کرد و دوست داشت محبتش را اظهار کند... و آقا هم خیلی به مصطفی احترام میگذاشت... به مصطفی احترام خاصی می گذاشت... او [هم] نه فقط خیلی احترام به آقا می گذاشت، [که] خیلی هم مراقبت می کرد... مقید بود که یا هر روز یا یک روز در میان بیاید و با آقا بنشیند و صحبت کند. از سیاست خیلی حرف میزدند، اخبار و مسایل جامعه را به آقا منتقل می کرد، چرا که هم بیشتر در اجتماع بود و هم با ایرانی ها در ارتباط بود. به طور کلی این پدر و پسر با هم رفیق بودند و به هم خیلی علاقه داشتند.»