روز هجدهم ذیحجه در حجه الوداع بود که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله از طرف خداوند مامور شدند تا جانشین خود را به مردم، حاضران و غائبان معرفی کنند. ایشان حضرت امیر(س) را که بعد از پیامبر خدا(ص) برترین خلق خداست به امر خدا به عنوان وصی و جانشین خود برگزیدند. متن زیر بیان خصایص ایشان در کلام ابن ابی الحدید است.
حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: کسی که دوست دارد حلم آدم (ابوالبشر)، درک و فهم نوح، مناجات موسی، کمال و زیبایی ادریس، سخاوت ابراهیم، بهجت و شادابی سلیمان، قدرت و توانایی داوود، پارسایی یحیی و جمال یوسف را بداند و بفهمد باید به علی بن ابیطالب نگاه کند.
دعای کمیل از دعاهای معروفی است که حضرت امیر(س) آن را به کمیل که از اصحاب خاص آن حضرت بود، آموزش داده است.
ای علی کسی که تو را دوست نداشته باشد بوی بهشت به مشام او نخواهد رسید و داخل جنت نخواهد شد.
گستردگی ابعاد وجودی آن حضرت از یک سو و مظهریت او از همه اسما و صفات خداوند از سوی دیگر، زمینه ای را در وجود آن حضرت فراهم کرده است که به تناسب شرایط، بعد خاصی از ابعاد وجودی او جلوه کند.
نعمان بن حارث فهری اولین شخصی بود که از مدینه به دشمنی با ولایت علی بن ابیطالب(ع) برخاست و مکافات عمل او سنگی بود که از آسمان بر سرش فرو فرستاده شد.
علامه امینی آرزو داشت که در گوشه بیابانی چادر بزند و تا آخر عمر بر مظلومیت علی علیه السلام بگرید.
«سلام بر تو اى خبر بزرگى که آنها در آن اختلاف کردند، و از آن بازخواست شوند.» بخشی از زیارت نامه ای که امام هادی علیه السلام جد بزرگوارشان حضرت علی بن ابیطالب (ع) را اینگونه مورد خطاب قرار می دادند و به زیارت غدیریه مشهور است.
حضور امام در حرم حضرت امیر(س) به شکلی بود که دوست و دشمن تحت تاثیر نوع زیارت و عبادت ایشان قرار می گرفتند.
در بخشی از سخنان امام آمده است: اعظمِ مصیبتها این مصیبت است که نگذاشتند مردم بفهمند اسلام یعنى چه. اسلام حالا هم به حال ابهام دارد زندگى مى کند.