سید مرتضی نبوی گفت:در آن ایام افراد معاند و منافقی بودند که سعی می کردند مواضع امام را به حاج احمد آقا نسبت دهند و می گفتند ایشان به امام خط می دهد. در حالی که به هیچ عنوان چنین چیزی صحت نداشت. خود من با توجه به ارتباطات نزدیکی که در دوره وزارت و روزنامه با ایشان داشتم، احساس می کردم که حاج احمد آقا فدایی امام است. ایشان کاملاً امین و مورد وثوق پدر بود و بدون نظر ایشان کاری انجام نمی داد و موضعی نمی گرفت.
محتشمی پور گفت: احمد آقا هیچ وقت فریب نمی خورد خیلی دقیق بود. مثلاً یک موقعی در نوفل لوشاتو خدمت امام بودیم و در مورد جریانات ملی مذهبی و نهضت آزادی و جریان بنی صدر اصطکاک داشتیم ولی حاج احمد آقا سعی می کرد یک تعاملی ایجاد کند برای پیشرفت کارها، اما هیچ وقت حاج احمد آقا برای برخورد قاطع با اینها منع نمی کرد و من موارد زیادی دارم که با برخوردهای شدید قطب زاده و بنی صدر و یزدی برخورد داشتیم.
امام که دلش تنگ دیدارش شد، مصطفی عهد خود را شکست و آمد.
حاج احمد آقا پاک ترین، صادق ترین و امین ترین فرد نسبت به حضرت امام بود و هیچ گونه دخل و تصرفی در نامه های حضرت امام نمی کرد و حتی چیزی را به امام تحمیل نمی کرد. این عین کلام مرحوم طالقانی است که می گوید «ایشان به قدری صداقت دارد که می خواهد بیانات امام را به من بگوید و یا بیانات من را به حضرت امام بگوید کم یا زیاد نمی کند.»
شائبه دستکاری نامه های امام از دسایس شیطان است. خدا نکند که گرفتار وسوسه شیطان شویم.
دهم اسفند ماه سال 57 و شهر قم که چند روزی بود خود را برای بازگشت پیر و مرادش آماده می کرد، خمینی روح الله بار سفر بسته و قصد دیار کرده و در این میان حرف و حدیث های بسیار بر سر زبانها بود اما شنیدن این حدیث از یار دیرین امام شنیدنی تر است.
آقا در حالی که نشسته بودند سه بار گفتند: انا لله و انا الیه راجعون.
برای دیدن پدر و مادرش به یزد رفته بود که با تماس معاونش سریع خود را به تهران رساند و مطلع شد که امام انفارکتوس کرده اند...