گزارش جی پلاس؛

یافته های جدید و حیرت انگیز دانشمندان درباره عنکبوت ها

عنکبوت‌های هشت‌پا حدود 400 سال است که حشرات را شکار می‌کنند و این کار را مدیون معماری بی‌نظیر تارهای شبکه‌مانندی هستند که می‌بافند. اما دانشمندان معتقدند که به مرور زمان، شکل ساخت شبکه‌های تارهای ابریشمی در عنکبوت‌ها تغییر کرده و تکامل پیدا کرده تا کمتر حشره‌ای بتواند از آنها خلاص شود.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس، شاید در ظاهر ترسیدن از یک عنکبوت کوچک خنده‌دار باشد، اما کارگردان‌ها از همین بندپای کوچک و مهارت آن در شکار طعمه‌اش در فیلم‌های ترسناک بسیار استفاده می‌کنند. دندان‌های نیش عنکبوت و پنجه‌های نوک‌تیز آن به اندازه کافی ترسناک است اما استفاده نوآورانه از تارهای ابریشمی برای شکار قربانی، همه اینها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

عنکبوت‌ها در واقع در استفاده از این ابریشم بسیار مهارت دارند. بعضی دیگر از موجودات هم مانند کرم‌هعای ابریشم هستند که از این تارهای ابریشمی برای ساخت لانه استفاده می‌کنند اما در تنوع استفاده از آنها به پای عنکبوت‌ها نمی‌رسند. تارهای ابریشمی عنکبوت‌ها برای حفاظت از تخم‌ها، خانه‌های زیرآبی و به ویژه به عنوان یک ابزار خلاقانه برای شکار به کار می‌رود.

محققان نمونه‌هایی از طرح‌های شبکه‌ای تارهای ابریشمی عنکبوت‌ها را به عنوان بافنده‌هایی هنرمند مورد بررسی قرار داده‌اند.

تارهای شبکه‌ای عنکبوت‌ها ویژگی مشترکی دارند به طوری که طرح‌های قدیمی آن، از دایره‌ای مرکزی تشکیل شده که دایره‌های بعدی هم به طور منظم در اطراف آن قرار می‌گیرند. دانشمندان به دنبال آن هستند تا تنوع بافت تارها را در عنکبوت‌ها طبقه‌بندی کنند.

وقتی حشرات شروع به پرواز می‌کنند، عنکبوت‌ها به دنبال آنها، طعمه را تعقیب می‌کنند و تله‌هایشان را بالاتر از آنها در هوا رها می‌کنند.

همان‌طور که طعمه‌ها یاد می‌گرفتند چگونه از تله فرار کنند، عنکبوت‌ها هم شبکه‌های تارهای ابریشمی خود را کامل‌تر می‌کردند تا مانع از فرار شکار از میان آنها شوند.

شبکه نردبانی عنکبوت Scoloderus یکی از انواع این تار‌هاست که از یک شبکه هاشورزده شده باریک و دراز در بالای یک شبکه تار دایره‌ای شک تنیده می‌شود. این تار مخصوص شکار پروانه‌هاست که می‌توانند با از بین بردن پله‌های محافظ، از آن فرار کنند. بخش نردبانی این تار، پروانه را معلق نگه می‌دارد و با پوسته شدن تمام پوسته‌های بدنی آنها، به دام می‌افتند.

عنکبوت مثلثی با پخش کردن تار بلند شبکه‌ای خود زمانی که حشره به قلمروی او تجاوز می‌کند، حمله خود را آغاز می‌کند و تارهایش را به شکل قیف می‌تند. با این کار، شبکه تاری فرو می‌ریزد و هدف داخل آن به دام می‌افتد.

چسبندگی تارها به ثابت و بی‌حرکت نگه داشتن طعمه‌ها کمک می‌کند تا عنکبوت‌ها بتوانند راحت‌تر آنها را شکار کنند. اما چسبندگی همه شبکه‌ها شبیه هم نیست. بعضی از شبکه‌ها با قطراتی چسب‌مانند، حشره را بی‌حرکت می‌کنند و انواع دیگر هم تارهایی پشمالو هستند. ابریشم آنها از رشته‌های نازکی تشکیل شده که به موها و پاهای حشرات می‌چسبند. تارهای آن شبیه نخ‌هایی است که برای بافت ژاکت استفاده می‌شوند.

نشانه‌های تکامل رفتاری ساخت شبکه‌های تارهای عنکبوتی بعد از کشف فسیل‌هایی از آنها مطرح شد. شبکه‌ها و دیگر ساختارهای ابریشمی فسیل نمی‌شود اما دانشمندان رشته‌هایی از ابریشم و توده‌هایی از شبکه‌های تاری را داخل کهربا یافته‌اند.

دیدگاه تان را بنویسید