یک پرونده تلخ و یک دنیا ابهام/ بدعتی عجیب به نام داربست!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، هنوز دقایقی از پایان بازی پرسپولیس برابر نفت آبادان نگذشته بود که یک خبر تلخ در رسانه ها منتشر شد؛ "مرگ پسر هشت ساله بر اثر برق گرفتگی حوالی گیت های ورودی ورزشگاه آزادی". خبر به اندازه ای تلخ و ناراحت کننده بود که همان لحظه مقامات قضایی راهی محل حادثه شدند تا عوامل خطاکار را شناسایی و چند و چون ماجرا را بررسی کنند. با این حال به نظر می رسد که تنها یک مقصر مشخص وجود نداشته باشد و مجموعه ای از عوامل ریز و درشت در بروز این اتفاق ناراحت کننده تاثیر داشته اند که افکار عمومی انتظار برخورد با تک تک آنها را دارد.

اما نهادهای دست اندر کار با بیان عباراتی مانند، ارتباطی به گیت نداشته، پیمانکار داربست شخص دیگری بوده، داربست از گیت ها فاصله داشته و ... قصد رفع مسئولیت دارند. نخستین مساله بدعتی من در آوردی در حوزه ورزشگاه ها به نام داربست است. مساله ای که فقط به فوتبال مربوط نمی شود و مسئولان عادت کرده اند جهت کنترل از این روش منسوخ که نظیرش را در هیچ کجا نمی توان یافت استفاده کنند.

بارها و بارها در ورودی ورزشگاه آزادی، مقابل تونل، درب اصلی استادیوم و حتی راهروهای منتهی به داخل سالن دوازده هزار نفری شاهد نصب داربست و کشیدن پارچه عموما آبی رنگ به دور آن بوده ایم. کاری که به شدت نمای زشتی دارد، از نظر امنیتی نیز مناسب نیست و عصبانیت مردم و تماشاگران را به دنبال دارد. تجربه نیز نشان داده امنیتی کردن فضای ورزشگاه ها هیچ گاه باعث بهتر شدن شرایط نشده است.

واقعا در کدام سالن و ورزشگاه استانداردی در دنیا از داربست استفاده می شود؟ میله های آهنی ضخیم و سفتی که به خودی خود خطرناک هستند و در صورت ازدحام می توانند تماشاگران را مصدوم کنند، چه برسد به این که برق هم به آن وصل شود! با اتفاق ناراحت کننده چند روز پیش رخ داد، شاید بساط این میله های زمخت و بد قیافه و بدتر از همه ناامن برای همیشه از ورزشگاه های ایران چیده شود.

نکته بعدی مربوط به پیمانکارانی است که فدراسیون فوتبال تاکنون بارها بابت عدم شفاف سازی درباره چگونگی انتخاب آن ها مورد انتقاد قرار گرفته است. پیمانکارانی در حوزه های مختلف مانند تاسیسات، فن آوری اطلاعات، عمران و ... که بر اساس مزایده و مناقصه انتخاب نمی شوند و چنین فجایعی به بار می آورند. شرکت هایی که با روابط خاص بعضا وارد امور فدراسیون می شوند و حتی ردپاهایی از آن ها در برخی پرونده های فساد در فوتبال به چشم می خورد.

در شرایطی که این روزها صحبت درباره چگونگی و باید و نبایدهای ورود بانوان به ورزشگاه ها مطرح می شود، یکی از مسائل در این زمینه بحث امنیت ورزشگاه هاست، اما در زمانی که ورزشگاه شماره یک ایران این گونه قربانی می گیرد، چگونه می توان انتظار داشت شرایط برای حضور بانوان فراهم شود؟

بحث مسائل فرهنگی در ورزشگاه ها، یکی از مباحثی بوده که همیشه نبود آن به عنوان یک نکته منفی در فضای کلی ورزش کشور وجود داشته است. اکنون نه تنها فکری به حال امنیت فرهنگی نشده بلکه امنیت جانی هم به آن اضافه می شود. در چنین شرایطی خانواده ها چگونه فرزندان خود را برای تماشای مسابقات به ورزشگاه ها بفرستند؟

عماد صفی یاری، کودک خردسالی که در ورزشگاه آزادی جانش را به دلیل بی تدبیری مسئولان از دست داد؛ آخرین قربانی نخواهد بود، چرا که بارها نسبت به عدم امنیت ورزشگاه ها هشدار داده شده اما جدی گرفته نشده است.

زمانی که در ابتدای فصل، سازمان لیگ درباره استانداردسازی ورزشگاه ها حساسیت نشان داد نیز مشخص بود داستان صرفا با نیت گرفتن مجوزهای لازم و بستن دهان سازمان های نظارتی نهادهایی مانند AFC است و استادیوم ها تا رسیدن به استاندارد واقعی فاصله بسیار زیادی دارند.