نوروز در نزد ایرانیان از دیر باز تاکنون جنبه ستایشگری و زایشگری است و این زایش بهاری با ستایش خداوندگار آغاز می شود.
ایرانیان در عصر باستان دو گاه شمار بزرگ داشتند که یکی هفت ماه گرما و یکی پنج ماه سرد سال و ایرانیان دو جشن بزرگ را برگزار می کردند که جشن نخست در ابتدای بهار و آغاز گرم شدن زمین و جشن دوم در مهرماه و مهرگان بوده است.
در جشن نخست که نوروز و سرآغاز بهار طبیعت و رستاخیز زمین می باشد، مردم در آغاز سال نو اقدام به برگزاری آیینهای ویژه فرارسیدن نوروز می کردند و برپایی عید اموات (فرهور) یکی از مهمترین جشنهای نوروز باستان بوده که در برخی از مناطق کشور در ایام نوروز هنوز رایج می باشد.
در این عید که پیش از آغاز تحویل سال نو برگزار می شود، مردم پنج روز پیش از فرارسیدن بهار طبیعت با سبزه و گل و شیرینی به زیارت اهل قبور خود می رفته اند و برای درگذشتگان خاک طلب مغرت می کردند.
فراهم کردن سینی های هفت گانه نیز از دیگر آداب اسباب نوروز بوده که اکنون در بین زنان و دختران نیز رایج است و در این آیین که عدد هفت برای ایرانیان بسیار تقدس دارد، هفت طبق یا سینی از میان سکه،سرکه،سمنو،سیب، سنجد، سوهان، سنبل ، سبزه ،سنگک ،سیاه دانه و سماق را که هرکدام از آنها نمادی از زندگی ، آرامش ، ثروت ، عشق ، جاودانگی ، برکت کشاورزی و شوری بود، را به همراه قرآن، ماهی،آیینه و شانه بر سفره های خود می گذاشتند.
استفاده از تخم مرغ در سفره های هفت سین نیز به منزله پایداری کره زمین و کهکشان ها بوده است و پس از چیدن سفره هفت سین که به صورت آیین خاص و با حضور بزرگان قوم برپا می شد، هفت قلم آجیل و خشکبار نیز در کنار سفره هفت سین چیده می شد.
به گزارش ایرنا، از سنتهای نوروزی در ایران می توان به اسب دوانی، چوگان، کشتی گرفتن، پوشیدن لباس رنگی، حنابندان عید، حلوای عید ،آرایش و آذین منزل و اهل خانه،آزادسازی زندانیان، دادورزی و عدالت ، نیکوکاری و هدیه دادن اشاره کرد.
در فرهنگ ایرانی اسلامی نوروز اساس خلقت خداوندگار است و ایرانیان معتقدند ، خداوند انسان را در نوروز خلق کرده و به همین جهت این روز را گرامی می دارند. در فرهنگ ایرانی اسلامی، ایرانیان معتقدند خداوند جهان را در شش روز خلق کرد، به همین علت در روز هفتم که نوروز است، شکرانه خلقت خداوند را با برپایی نماز به جایی می آورند.
گزارش از محمود رییسی
2097
انتهای پیام ایرانیان در عصر باستان دو گاه شمار بزرگ داشتند که یکی هفت ماه گرما و یکی پنج ماه سرد سال و ایرانیان دو جشن بزرگ را برگزار می کردند که جشن نخست در ابتدای بهار و آغاز گرم شدن زمین و جشن دوم در مهرماه و مهرگان بوده است.
در جشن نخست که نوروز و سرآغاز بهار طبیعت و رستاخیز زمین می باشد، مردم در آغاز سال نو اقدام به برگزاری آیینهای ویژه فرارسیدن نوروز می کردند و برپایی عید اموات (فرهور) یکی از مهمترین جشنهای نوروز باستان بوده که در برخی از مناطق کشور در ایام نوروز هنوز رایج می باشد.
در این عید که پیش از آغاز تحویل سال نو برگزار می شود، مردم پنج روز پیش از فرارسیدن بهار طبیعت با سبزه و گل و شیرینی به زیارت اهل قبور خود می رفته اند و برای درگذشتگان خاک طلب مغرت می کردند.
فراهم کردن سینی های هفت گانه نیز از دیگر آداب اسباب نوروز بوده که اکنون در بین زنان و دختران نیز رایج است و در این آیین که عدد هفت برای ایرانیان بسیار تقدس دارد، هفت طبق یا سینی از میان سکه،سرکه،سمنو،سیب، سنجد، سوهان، سنبل ، سبزه ،سنگک ،سیاه دانه و سماق را که هرکدام از آنها نمادی از زندگی ، آرامش ، ثروت ، عشق ، جاودانگی ، برکت کشاورزی و شوری بود، را به همراه قرآن، ماهی،آیینه و شانه بر سفره های خود می گذاشتند.
استفاده از تخم مرغ در سفره های هفت سین نیز به منزله پایداری کره زمین و کهکشان ها بوده است و پس از چیدن سفره هفت سین که به صورت آیین خاص و با حضور بزرگان قوم برپا می شد، هفت قلم آجیل و خشکبار نیز در کنار سفره هفت سین چیده می شد.
به گزارش ایرنا، از سنتهای نوروزی در ایران می توان به اسب دوانی، چوگان، کشتی گرفتن، پوشیدن لباس رنگی، حنابندان عید، حلوای عید ،آرایش و آذین منزل و اهل خانه،آزادسازی زندانیان، دادورزی و عدالت ، نیکوکاری و هدیه دادن اشاره کرد.
در فرهنگ ایرانی اسلامی نوروز اساس خلقت خداوندگار است و ایرانیان معتقدند ، خداوند انسان را در نوروز خلق کرده و به همین جهت این روز را گرامی می دارند. در فرهنگ ایرانی اسلامی، ایرانیان معتقدند خداوند جهان را در شش روز خلق کرد، به همین علت در روز هفتم که نوروز است، شکرانه خلقت خداوند را با برپایی نماز به جایی می آورند.
گزارش از محمود رییسی
2097
کپی شد
