واقعیت این است که به دلیل ضعف شناخت و آگاهی از ماهیت و رسالت های نهاد مدرن دانشگاه و آموزش عالی، نوعی بی اعتمادی و حتی نگرانی جدی نسبت به آن در مسئولان عالی نظام وجود دارد و در میان وزارتخانه های مختلف غریب و تنها افتاده است!
دکتر مصطفی معین، وزیر علوم دولت های هاشمی‌رفسنجانی و خاتمی، در یادداشتی نوشت:
وزارت علوم تنها وزارتخانه ای است که وزیری برای آن به مجلس پیشنهاد نشده!
واقعیت این است که به دلیل ضعف شناخت و آگاهی از ماهیت و رسالت های نهاد مدرن دانشگاه و آموزش عالی، نوعی بی اعتمادی و حتی نگرانی جدی نسبت به آن در مسئولان عالی نظام وجود دارد و در میان وزارتخانه های مختلف غریب و تنها افتاده است!
لذا برای دستگاهی که نزدیک به یکصد هزار هیات علمی و کادرهای تخصصی فراوانی را در رشته های علمی گوناگون در درون خود دارد و تولیدکننده نیروی انسانی آموزش دیده کشور است، هنوز نتوانسته اند کسی را برای تصدی مدیریت آن پیدا کنند!!؟
در چند سال گذشته وزارت علوم بیشترین بی ثباتی مدیریتی را داشته و وزیر همواره درگیر تداخل با وظایف و اختیارات قانونی خود بوده است.
بیشترین دخالت های غیرعلمی و غیرکارشناسانه و بیشتر سیاسی و اجرایی نیز از ناحیه شورای انقلاب فرهنگی و دبیرخانه آن، دفاتر نمایندگی روحانی در دانشگاه ها، بسیج دانشجویی و اساتید، مدیریت ها و سیاست های خودسرانه و ناهماهنگ دانشگاه آزاد و معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری، عناصر سیاسی ملی و محلی و...که به آن تحمیل شده است!
در مقام عمل نیز کمترین اولویت از نظر وقت گذاری رییس‌جمهوری در شورایعالی علوم و تحقیقات و فناوری، تخصیص اعتبارات ریالی و ارزی، سیاستگذاری و آینده نگری برای توسعه علم و فناوری کشور و... در سطح دولت ها و مجالس را داشته است.
طبیعی است که در این شرایط نمی توان آینده قابل قبولی را برای رسیدن به اهداف توسعه و پیشرفت کشور پیش بینی کرد.
گفته می شود که تاکنون ۹ گزینه پیشنهادی آقای رییس‌جمهور برای تصدی وزارت علوم پذیرفته و مورد توافق واقع نشده است و یا خود افراد در دقیقه ۹۰ از مسئولیت انصراف داده اند! واقعیت تلخی که تحت تاثیر عوامل فشار و مداخله گر فوق قابل درک است.
اکنون حسب وظیفه من فقط چند ملاک را برای انتخاب وزیر علوم که شاخص ترین چهره دولت نیز می تواند یا باید باشد ارائه می کنم:
۱- حسن شهرت و مقبولیت عمومی در جامعه دانشگاهی کشور
۲- سوابق علمی و تخصصی برجسته در سطح ملی و بین المللی
۳- سوابق مدیریتی موفق دانشگاهی و ستادی در گذشته، وقت گذاری کافی و ارتباط و هماهنگی با دستگاه های اجرایی
۴- رویکرد علمی و فراتر از سیاست بازی های رایج، استقلال رای در عین اعتقاد به کار جمعی، حساس به بیت المال و مسایل توسعه کشور
۵- تمرکز زدایی و حرکت به سمت استقلال دانشگاه ها، تحرک و پویایی و رابطه تنگاتنگ با دانشجویان و دانشگاهیان
اکنون من با شناختی که از مجموعه مدیران و نیروهای دانشگاهی ایران از دیرباز دارم، آقایان دکتر توفیقی، دکتر دانش، دکتر فرجی دانا و دکتر میلی منفرد(به ترتیب حرف الفبا) را با فاصله قابل توجهی نسبت به سایرین برای مدیریت وزارت علوم اصلح می دانم.
ایشان همگی شخصیت های شناخته شده و شایسته ای هستند که نباید کشور به دلایل غیرمنطقی از خدماتشان محروم گردد...
تا که قبول افتد و که در نظر آید
