امیدِ همیشه ناامید ایران

جی پلاس، تیم ملی فوتبال امید ایران در انتخابی المپیک 2024 هم کاری از پیش نبرد و در گروهی که ازبکستان، هنگ کنگ و افغانستان حاضر بودند، دوم شد و نتوانست در میان چهار تیم برتر دوم قرار بگیرد و خیلی زود رویایی المپیک را فراموش کرد و یک نسل سوخته دیگر روی دست تاریخ ایران ماند!

تیم غلامرضا عنایتی به دلیل دریافت کارت زردهای بیشتر نسبت به مالزی از صعود بازماند! مالزی منفی6 و ایران منفی 4 امتیاز انضباطی داشتند و همین سبب شد ایران از صعود بازبماند. امیدهای ایران در بازی مقابل ازبکستان که با پیروزی یک بر صفر حریف همراه بود بسیار عصبی کار را دنبال کرد و بابت همین رفتارها بازیکنان کارت زرد گرفتند. امین حزباوی و یاسین سلمانی از جمله بازیکنانی بودند که روی آن ها حساب ویژه ای باز می شد اما در بازی آخر کارت گرفتند و جزو ستاره هایی بودند که قرار بود در زمان حساس عصای دست تیم باشند! در این بازی اشتباه خط دفاع و دروازه بان تیم ملی به اندازه ای بود که ایران شانس آورد تعداد گل های ازبکستان از عدد یک عبور نکرد و با تفاضل کار کارش تمام نشد!

اما نکته دیگر به صحبت های غلامرضا عنایتی در پایان بازی باز می گردد. او به وضوح اعلام کرد تیم برای تساوی به میدان رفته چرا که بررسی های کادر اینطور بوده که با یک امتیاز ایران جزو تیم های دوم صعود کننده است. او در نشست خبری بعد از بازی مقابل ازبکستان گفت: مساوی برای هر دو تیم خوب بود و می‌دانستیم با مساوی به مرحله بعد می‌رویم. فکر این بودیم که باتوجه به شرایط بازی بتوانیم با مساوی از بازی بیرون بیاییم و در این رابطه فکر کردیم. بالاخره فوتبال است و کاری نمی‌شود کرد. روی یک غفلت گل خوردیم و اگر بعد از گل ازبکستان موقعیت پیدا کرد، به این دلیل بود که چیزی برای از دست دادن نداشتیم. سازمان تیمی و تمرکزمان بهم ریخت و همه چیز بعد از گل اتفاق افتاد. این طبیعت فوتبال است و باید زندگی کنیم و ادامه دهیم. (اینجا بخوانید)

به نظر می رسد عادت به حذف تیم ملی امید به قدری عادی شده که عنایتی هم خیلی بابت آن نه نگران بود و نه حتی احساس مسئولیت می کرد و خیلی راحت با  احتمال حذف ایران کنار آمد! (در زمان برگزاری نشست حذف ایران قطعی نبود)

برکسی پوشیده نیست که در صورت کمتر بودن امتیازات انضباطی ایران نسبت به مالزی شرایط به شکلی نبود که امیدی به کسب سهمیه المپیک در مرحله نهایی انتخابی و قهرمانی آسیا باشد. اشتباهات پیاپی در خط دفاع و دروازه و ناتوانی در خلق موقعیت در بازی که ایران نیاز به گل داشت نشان از تیمی می داد که از لحاظ فنی چیزی برای نمایش ندارد.

یکی از نکات قابل توجه دیگر این است که تیم ملی امید در این دوره از رقابت ها از هرلحاظ دچار مشکل بود. شاید اگر در بازی اول ناظر AFC به داد عنایتی نمی رسید پرونده ایران خیلی زود بسته می شد. قبل از دیدار ایران و هنگ کنگ ناظر AFC اعلام کرد علیرضا باویه و آریا برزگر یک و دو جلسه محرومیت انضباطی دارند؛ در حالی که این دو در ترکیب اصلی قرار داشتند اما نه خودشان خبر داشتند و نه سرپرست تیم! اگر این موضوع قبل از بازی اعلام نمی شد و این دو بازیکن به میدان می رفتند ایران 3 بر صفر بازنده اعلام می شد.

به هرشکل حسرت المپیکی شدن ایران از 50 سال عبور کرد و حالا مسئولان که جز وعده های دقیقه نودی برای بالا بردن انگیزه تیم کاری برای انجام دادن ندارند باید تلاش کنند این نیم قرن حسرت یه یک قرن حسرت افزایش پیدا نکند!