افسانه‌ای به نام جردن باروز؛ من اینجا هستم و طلا صید می‌کنم

جی پلاس؛ جردن باروز دانش‌آموز کلاس هفتم بود که مادرش اولین کفش‌های کشتی ممتازش را برای او خرید؛ یک جفت کفش آدیداس با نام جان اسمیت. این اولین ارتباط او با قهرمان شش دوره جهان و المپیک بود.

یک دهه بعد، باروز صعود خود را از نردبان موفقیت آغاز کرد و در اوج قله هدف قرار گرفت؛ فضایی که فقط اسمیت آن را اشغال کرده بود. این سفر پر از موانع و آسیب‌های نابه‌هنگام بود، اما باروز سال گذشته در اوج افتخار و در کنار اسمیت با ششمین مدال طلای خود در جهان قرار گرفت.

در ادامه نگاهی به مسیر طولانی و پر افتخار باروز در راه کسب ۶ طلای جهان می اندازیم:

۲۰۱۱: وقتی همه به او شک دارند

وقتی جردن باروز در سال ۲۰۱۱ عازم مسابقات جهانی شد، همه پیروزی او بر اندرو هاو در مسابقات داخلی را یک اتفاق می دانستند اما این پسر در استانبول طوفان به پا کرد.

 باروز گفت:بسیاری از مردم هرگز فکر نمی کردند که من حتی به تیم راه پیدا کنم.” “من اینجا هستم و این کار را کردم. دوست دارم وقتی مردم به من شک دارند، فقط به آنها ثابت کنم که اشتباه می کنند.

او در مسابقات جهانی از سد دنیس سارگوش، قهرمان دو دوره جهان گذشت و با کام بک در نیمه نهایی، به صادق گودرزی در فینال رسید و مچ او را خواباند تا به طلای جهان برسد.

 باروز گفت:مردم می گفتند که من حتی قرار نیست سال گذشته اندرو هاو را شکست دهم و اکنون قهرمان جهان هستم.

المپیک ۲۰۱۲: ببر نیوجرسی اینجاست

کشتی گیر پر قدرت آمریکایی، با ۳۴ برد و اعتماد به نفس فوق العاده به المپیک لندن رفت؛ جایی که پیشرفت در کشتی اش موج می زد و سطح مبارزاتش را به خوبی بالا آورده بود.

باروز در روزهای منتهی به مسابقات لندن گفت: احساس می‌کنم بهترین کشتی‌ام را انجام می‌دهم، هیچ کسی در دنیا نیست که بتواند مرا شکست دهد. احساس می‌کنم بهترین کشتی‌گیر دنیا هستم و اگر در بالاترین سطح خود بازی کنم، به دنیا نشان خواهم داد که هستم.

او در لندن یک تنه همه را کنار زد؛ در مبارزه ای تکراری از سد سارگوش گذشت و با برتری نزدیک مقابل گودرزی در فینال، بر سکوی نخست المپیک ایستاد.

باروز گفت: این یک سرخوشی است. این شادی و سعادت خالص است که در این مرحله از حرفه ام هستم. من مدال های طلای بیشتری در پیش دارم.

مسابقات جهانی ۲۰۱۳: تو نباید کشتی بگیری!

پیش از حضور در مسابقات جهانی ۲۰۱۳ بوداپست، ببر نیوجرسی در جریان تمرین دو سرعت تیم ملی کشتی آزاد آمریکا، دچار مصدومیتی شدید شد. همین موضوع باعث شد مچ پای او شکسته و با جراحی، پنج پیج و یک صفحه در پای خود قرار دهد.

باروز گفت: دکتر من در نبراسکا گفت که شما نباید کشتی بگیرید. من می گفتم که من باید این کار را انجام دهم.

او یک و نیم هفته بعد از عمل نمی توانست راه برود و بعد از آن، یک هفته دیگر هم روی تشک نرفت و نهایتا تا پیش از مسابقات جهانی، تنها یک بار کشتی گرفت.

با این وجود، جردن در بوداپست در مجموع ۳۴ بر ۲ همه رقبا را پشت سر گذاشت و یک طلای دیگر صید کرد.

او گفت: من نمی‌خواستم از اینجا بیرون بیایم مگر اینکه بدانم می‌توانم رقابت کنم. این مهمترین چیز برای من بود و قطعا بزرگ ترین پیروزی دوران حرفه ای من است.

مسابقات جهانی ۲۰۱۵: بازگشت به تخت پادشاهی

پس از کسب مدال برنز در مسابقات جهانی ۲۰۱۴، در سال قبل از المپیک او آمد تا دوباره تاج و تختش را پس بگیرد و خود را در تاریخ کشتی آمریکا جاودانه کند. باروز که در تاشکند مغلوب دنیس سارگوش نامدار شده بود، در لاس وگاس هم به یک سد روسی دیگر به نام انور گدویف برخورد اما این بار با کنار زدن او به طلای ۲۰۱۵ رسید تا در کشور خود به سومین طلای جهانی و چهارمین طلای خود در جهان و المپیک بوسه بزند.

باروز گفت: این طلای شماره چهار است. من الان در میان نخبگان هستم که در لیست آن نام بارو، اسمیت و بامگارتنر وجود دارد. من می خواهم رکورد جان اسمیت را بگیرم. همیشه هدفم همین بوده، من الان در پله چهارم آن هستم و دارم به آن نزدیک می شوم.

جهانی ۲۰۱۷: اشک های المپیک را پاک کن

جردن باروز در مسیر رسیدن به دومین طلای خود در المپیک، در ریو ۲۰۱۶ به انور گدویف باخت و در شانس مجدد هم حذف شد تا پس از پنج سال، جایی روی سکوهای جهان و المپیک نداشته باشد. همین موضوع انگیزه اش را دوچندان کرد تا اشک های المپیک را به لبخند قهرمانی دیگری پیوند بزند.

مرد پرافتخار کشتی آمریکا در مسابقات داخلی کایل دیک را شکست داد و و در پاریس با گذر از ختیک تسابالوف به طلای جهان رسید.

باروز پس از این عنوان گفت: این لحظه در ذهن من بوده است و آن را برای مدت طولانی تجسم می کردم. به معنای واقعی کلمه، به محض اینکه در ریو از تشک خارج شدم، به یاد می آورم که مصاحبه ای انجام دادم و گفتم: “من دوباره قهرمان جهان خواهم شد.

نقطه اوج او با پیروزی ۹-۶ مقابل ختیک تسابولوف از روسیه در فینال بود که به ایالات متحده کمک کرد اولین قهرمانی تیمی کشتی آزاد مردان خود را از سال ۱۹۹۵ به دست آورد.

او گفت: هیچکس نقره ها را نمی شمارد. آنها فقط طلاها را می شمارند. این چیزی بود که به آن فکر می کردم. وقتی اتاق کشتی را در مرکز تمرین در کلرادو اسپرینگز می بینید، همانطور که در سمت چپ خود وارد می شوید، دیواری از قهرمانان جهان و المپیک وجود دارد، نه دیواری از نقره های جهانی و المپیک. هر چقدر هم که جالب باشد و برای تعدادی از مردم افتخار بزرگی است، من می‌خواهم بالای آن سکو باشم.

جردن به پایان خط رسیده؟

مرد با تجربه کشتی آمریکا که عطش بی پایانی برای کسب طلا دارد، در مسابقات جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ مقابل زائوربک سیداکوف شکست خورد تا دو برنز دیگر به خورجین افتخاراتش اضافه کند. همه گیری کرونا در سال ۲۰۲۰ او را خانه نشین کرد و نهایتا رقابت انتخابی المپیک را به کایل دیک باخت تا همه مرثیه ای برای پایان یک افسانه بخوانند اما او نشان داد حالا حالاها قصد رسیدن به خط پایان را ندارد.

باروز قبل از مسابقات تیمی جهانی پاییز گذشته گفت: بسیاری از مردم فکر می‌کنند که من در حال حاضر یک احمق هستم. آنها می گویند: برادر، چه کار می کنی؟ چرا هنوز مسابقه می دهید؟ شما میراثی را که برای ساختن آن سخت و طولانی تلاش کرده اید را لکه دار می کنید و پوسته ای از خود قبلی خود هستید. اما من صادقانه فکر می کنم که هنوز کشتی گیر بهتری هستم و این چالشی است که می خواهم بر آن غلبه کنم. می‌خواهم به خودم – بیشتر از مردم – ثابت کنم که هنوز یک کشتی‌گیر باورنکردنی هستم و هنوز هم آن را دوست دارم.

او در فاصله سه هفته تا مسابقات جهانی الکس درینگر را شکست داد و به اسلو رسید. او در حالی به این مسابقات آمد که در پایش یک پارگی درجه ۲ داشت و طبق توصیه پزشکان باید ۸ تا ۱۰ هفته استراحت می کرد اما با تنها سه هفته به دوبنده کشورش رسید و مانند سال ۲۰۱۳، با برتری ۳۴ بر ۶ بر رقبای خود یک طلای دیگر را به خانه برد و ششمین طلای جهان و المپیک را به کارنامه اش افزود.

باروز در پاسخ به این سوال که چند بار به کسب عنوان ششم فکر می کند، گفت: هر روز.

او گفت: این سخت ترین قسمت برای من و (همسر) لورن در این موقعیت بود. من می گفتم، عشق، من باید برنده شوم. من می خواهم بد برنده شوم. وقتم دارد تمام میشود. هر بار که یک سال می گذرد، می دانم که وقتم در حال تمام شدن است و آشتی با آن برای من سخت بود، زیرا زمان از دست رفته برای همیشه از بین رفته است و هر فرصت، فرصتی است که هرگز به آن باز نمی گردی. من فقط می‌خواستم از لحظه استفاده کنم و تمام تلاشم را بکنم تا به موفقیت برسم.

مرد خستگی ناپذیر آمریکایی ها، در ۳۴ سالگی به مسابقات جهانی ۲۰۲۲ صربستان می آید و حالا می خواهد یک طلای دیگر را صید کند؛ جایی که در این مسیر رقیب سرسختی به نام محمد نخودی دارد که می خواهد پس از یک دهه او را از تخت پادشاهی به زیر بکشد؛ پس کمربند ها را ببندید و آماده دیدن یک دوئل جذاب بین این دو ستاره دنیای کشتی باشید.