نبی الله مرادی دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت : در منطقه ارسنجان نیز شمار گوزن زرد به 15 راس رسیده است وبا توجه به شرایطی زیستی مناسب تر دراین منطقه پیش بینی می شود گوزن زرد دراین منطقه رشدی فزاینده داشته باشد .
سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست استان فارس با بیان اینکه انتقال گوزن زرد به منطقه میانکتل از سال 72 با انتقال 19 راس گوزن شروع شد گفت: در سالهای مختلف شمار گوزن در این منطقه افت و خیز های زیادی داشته است، گاه تعداد آنها خیلی کم شده، برخی مواقع نیز شرایط بهبود یافته است.
مرادی گفت:‌امسال با افزایش مساحت سایت نگهداری گوزن زرد در میانکتل که از 170 هکتار به 400 هکتار افزایش یافته ، پیش بینی می شود شمار گوزن در این منطقه به 40 راس افزایش یابد .
وی با بیان اینکه تامین آب و علوفه در شرایط خاص و حفظ امنیت و آرامش زیستی منطقه از اولویت های اصلی برای زاد و ولد گوزن زرد است گفت : محیط زیست در هر شرایطی سعی کرده است که جمعیت گوزن زرد در این منطقه حفاظت شود و با پایش مستمر و تامین آب و علوفه و مقابله با موارد مخل امنیت و آرامش میانکتل در افزایش نسل و فزونی زاد و ولد گوزن زرد کوشیده است .
وی افزود: تلفات گوزن در این منطقه بیشتر بر اثر مارگزیدگی،حمله پلنگ،علت های ژنتیکی و از همه مهمتر کاهش ظرفیت محل زیست ومحدودیت های منابع موجود در زیستگاه محصور تشخیص داده شد که با توسعه منطقه برخی از این عوامل مهار شده است .
مرادی اضافه کرد : با افزایش سطح زیستگاه امیدواریم که شاهد رشد جمعیت گوزن زرد در این منطقه باشیم البته در قالب برنامه های اصلاحی ، سه راس گوزن زرد نیز از استان کهگیلویه و بویر احمد به این سایت منتقل شده است .
سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست استان فارس در ادامه با اشاره به شرایط زیستی بهتر برای زاد و ولد گوزن زرد ایرانی در منطقه ارسنجان گفت : دراین منطقه از سال 90 انتقال گوزن زرد آغاز شده ، اکنون شمار گوزن ها درارسنجان به 15 راس رسیده است ، شرایط توپوگرافی و اقلیمی منطقه و صخره ای بودن منطقه محصور موجب شده تا شرایط زیستی مناسب تری در اختیار گوزن زرد دراین منطقه باشد .
مرادی با بیان اینکه ارسنجان 100 هکتار منطقه محصور برای زیست گوزن زرد ایرانی دارد گفت : اگر شرایط زیست گوزن دراین منطقه ایجاب کند میتوان منطقه محصور را توسعه داد و شرایط بهتری برای زیست گوزن زرد فراهم کرد .
‌گوزن زرد گونه ای در حال انقراض و در لیست قرمز IUCN است. مهمترین زیستگاه این گونه کرخه و دز است که تعدادی از آنها را برای تکثیر و پرورش به سایت های محصور فارس منتقل شدند.
گوزن زرد ایرانی بومی سواحل شرق مدیترانه تا نواحی غربی ایران است و تا سال 1875 نسل آن در تمام این مناطق به جز بخش‌های جنوب غربی ایران منقرض شد.
بیشترین گوزن‌های زرد ایرانی در محوطه‌های محصور نسبتاً وسیعی در دشت ناز ساری، پناهگاه حیات وحش سمسکنده در مازندران، جزایر اشک و کبودان دریاچه ارومیه دز و کرخه خوزستان ، میانکتل منطقه حفاظت‌شده ارژن پریشان و جنگل خلیل بیگ ارسنجان در استان فارس نگهداری می‌شوند اما تمام این مناطق کاملاً محصور یا جزیره ای هستند.
در برخی از باغ وحش‌ها و مراکز تحقیقات زیستی ایران و کشورهای دیگر دنیا نیز نمونه‌هایی از این حیوان و گوزن‌های دورگه ایرانی و اروپایی وجود دارد.
مصاحبه کننده : نیکنام خشنودی ** انتشاردهنده:‌غلامرضا مالک زاده
6113 /1876
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.