در این یادداشت به قلم علی رضا محمدی آمده است: از ماههای قبل از دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران که نهادها و گروه هایِ های مخالف دولت اعتدال و جریان اصلاح طلب، با سازماندهی حساب شده و البته بی رحمانه، رئیس جمهور دکتر حسن روحانی و عملکرد دولت یازدهم را مورد حمله های شدید و در بسیاری از موارد مورد تاخت و تاز و آماج نقدهای بی رحمانه و غیر منصفانه قرار داده و تمام تلاش خود را برای تخریب دولت در افکار عمومی کردند تا نامزدی دیگر فاتح انتخابات شود بگذریم.
از تبریک نگفتن های شکست خوردگان در انتخابات به ملت و منتخب ملت در انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری هم بگذریم، از تلاش برای ایجاد شُبهه در صحت و درستی انتخابات و حلال و حرام اعلام کردن رأی مردم (که حاصلی جز ایجاد شکاف و تفرقه و دوقطبی کردن جامعه نخواهد داشت) هم می گذریم و به آن نمی پردازیم، اصلاً مگر از روز جمعه ٢٩ اردیبهشت ماه تا آخرین جمعه ماه مبارک رمضان یعنی دوم تیرماه چند روز را سپری کرده ایم؟ در این ٣٥ روزی که گذشته است چندبار باید به عناوین مختلف به رأی ٢٤میلیون ایرانی بی حرمتی شود؟ چرا باید از تریبون های مختلف و از سوی جریان های شکست خورده و گروههای افراطی به تشخیص و رأی و نظر مردم توهین و بی حرمتی شود؟
چرا باید به اشکال و عناوین مختلف رئیس جمهور منتخب مردم مورد هجمه و تهمت و توهین قرارگیرد؟ اتاق فکری که پشت این داستان تخریب و توهین واقع شده و عاملین آنها نمی دانند که توهین به منتخب ملت در حالی که فقط حدود یک ماه از انتخابش می گذرد صرفاً توهین به حسن روحانی نیست بلکه توهین به ملت ایران و مردم سالاریِ دینی است؟
قسمت جالبِ داستان اینجاست که همه این جریان ها و گروههایی که اتفاقات یادشده را حمایت، رهبری و اجرایی می کنند و دانسته و ندانسته تیشه به ریشه اعتماد عمومی مردم می زنند و به موازات آن آب به آسیاب دشمن می ریزند، همگی خود را انقلابی و تحرکات خود را انقلابی گری می دانند اما واقعیت امر این است که این دوستان نادان انقلاب (و شاید هم دشمنان دانای نظام) جز اینکه برای انقلاب و نظام و رهبری هزینه ایجاد می کنند و دشمنان قسم خورده ما را یاری و خوشنود می کنند، در نهایت حاصل دیگری را برجای نخواهند گذاشت.
این شکست خوردگان کم طاقت و افراطی در روز گذشته که آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و روز جهانی قدس یعنی روز وحدت أمت اسلامی بود نیز برگ دیگری از نادانی ها، تندروی ها و بی درایتی های خود را به نمایش گذاشتند و رئیس جمهور منتخب ملت ایران دکتر روحانی و نائب رئیس مجلس علی مطهری ونیز معاون اول دولت یازدهم إسحاق جهانگیری را مورد توهین و بی حرمتی قرار دادند و به جای دشمن ستیزیِ روزجهانی قدس به مردم ستیزی پرداختند و بیش از همه خوشحالی صهیونیست ها را رقم زدند.
هرچند که نسبت تعداد این افراد به تعداد سایر مردم حاضر در راهپیمایی نسبت قطره به دریا بود اما غربی ها و صهیونیست ها برای خدشه دار کردن راهپیمایی روزه داران تهرانی از این فرصت استفاده کردند.
البته این اقدام قبیح که نقطه سیاه و تلخ روز باشکوه تهران در جمعه آخر ماه رمضان بود واکنش مردم و حامیان روحانی را نیز برانگیخت و علاوه براینکه سایر راهپیمایان با سر دادن شعار مرگ بر اسرائیل، مرگ بر امریکا و درود بر روحانی مخالفت خود را با این افراطیون معدود نشان دادند، کاربران فضای مجازی هم با هشتگ #حامی-روحانی-ام توانستند رتبه اول ترند جهانی را در توییتر به دست آورند.
اما یقیناً این پایان ماجرا نخواهد بود و لشکر شکست خورده افراطیون تحت هر شرایطی و در هر فرصتی دست به عقده گشایی خواهد زد و با تحریک های سازماندهی شده و در قالبی خودجوش و خودسرانه به مسیر خود ادامه خواهد داد، هرچند که بهترین پاسخ به این جماعت، شکیبایی مردم و در عین حال حمایت از دولت و منتخبین خود و درمقابل تلاش دولت برای حل بیش از پیش مشکلات است اما با این افراد قانون ستیز و هنجارشکن هم باید برخوردی قانونی و متناسب با رفتارشان صورت پذیرد.
6114/ 2027
دریافت: علی اکبر خرامش ** انتشار: سیداحمد نجفی
انتهای پیام از تبریک نگفتن های شکست خوردگان در انتخابات به ملت و منتخب ملت در انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری هم بگذریم، از تلاش برای ایجاد شُبهه در صحت و درستی انتخابات و حلال و حرام اعلام کردن رأی مردم (که حاصلی جز ایجاد شکاف و تفرقه و دوقطبی کردن جامعه نخواهد داشت) هم می گذریم و به آن نمی پردازیم، اصلاً مگر از روز جمعه ٢٩ اردیبهشت ماه تا آخرین جمعه ماه مبارک رمضان یعنی دوم تیرماه چند روز را سپری کرده ایم؟ در این ٣٥ روزی که گذشته است چندبار باید به عناوین مختلف به رأی ٢٤میلیون ایرانی بی حرمتی شود؟ چرا باید از تریبون های مختلف و از سوی جریان های شکست خورده و گروههای افراطی به تشخیص و رأی و نظر مردم توهین و بی حرمتی شود؟
چرا باید به اشکال و عناوین مختلف رئیس جمهور منتخب مردم مورد هجمه و تهمت و توهین قرارگیرد؟ اتاق فکری که پشت این داستان تخریب و توهین واقع شده و عاملین آنها نمی دانند که توهین به منتخب ملت در حالی که فقط حدود یک ماه از انتخابش می گذرد صرفاً توهین به حسن روحانی نیست بلکه توهین به ملت ایران و مردم سالاریِ دینی است؟
قسمت جالبِ داستان اینجاست که همه این جریان ها و گروههایی که اتفاقات یادشده را حمایت، رهبری و اجرایی می کنند و دانسته و ندانسته تیشه به ریشه اعتماد عمومی مردم می زنند و به موازات آن آب به آسیاب دشمن می ریزند، همگی خود را انقلابی و تحرکات خود را انقلابی گری می دانند اما واقعیت امر این است که این دوستان نادان انقلاب (و شاید هم دشمنان دانای نظام) جز اینکه برای انقلاب و نظام و رهبری هزینه ایجاد می کنند و دشمنان قسم خورده ما را یاری و خوشنود می کنند، در نهایت حاصل دیگری را برجای نخواهند گذاشت.
این شکست خوردگان کم طاقت و افراطی در روز گذشته که آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و روز جهانی قدس یعنی روز وحدت أمت اسلامی بود نیز برگ دیگری از نادانی ها، تندروی ها و بی درایتی های خود را به نمایش گذاشتند و رئیس جمهور منتخب ملت ایران دکتر روحانی و نائب رئیس مجلس علی مطهری ونیز معاون اول دولت یازدهم إسحاق جهانگیری را مورد توهین و بی حرمتی قرار دادند و به جای دشمن ستیزیِ روزجهانی قدس به مردم ستیزی پرداختند و بیش از همه خوشحالی صهیونیست ها را رقم زدند.
هرچند که نسبت تعداد این افراد به تعداد سایر مردم حاضر در راهپیمایی نسبت قطره به دریا بود اما غربی ها و صهیونیست ها برای خدشه دار کردن راهپیمایی روزه داران تهرانی از این فرصت استفاده کردند.
البته این اقدام قبیح که نقطه سیاه و تلخ روز باشکوه تهران در جمعه آخر ماه رمضان بود واکنش مردم و حامیان روحانی را نیز برانگیخت و علاوه براینکه سایر راهپیمایان با سر دادن شعار مرگ بر اسرائیل، مرگ بر امریکا و درود بر روحانی مخالفت خود را با این افراطیون معدود نشان دادند، کاربران فضای مجازی هم با هشتگ #حامی-روحانی-ام توانستند رتبه اول ترند جهانی را در توییتر به دست آورند.
اما یقیناً این پایان ماجرا نخواهد بود و لشکر شکست خورده افراطیون تحت هر شرایطی و در هر فرصتی دست به عقده گشایی خواهد زد و با تحریک های سازماندهی شده و در قالبی خودجوش و خودسرانه به مسیر خود ادامه خواهد داد، هرچند که بهترین پاسخ به این جماعت، شکیبایی مردم و در عین حال حمایت از دولت و منتخبین خود و درمقابل تلاش دولت برای حل بیش از پیش مشکلات است اما با این افراد قانون ستیز و هنجارشکن هم باید برخوردی قانونی و متناسب با رفتارشان صورت پذیرد.
6114/ 2027
دریافت: علی اکبر خرامش ** انتشار: سیداحمد نجفی
کپی شد
