عروس‌های لاکچری تا دامادهای مقروض

 مدت زیادی است که خبری از حوض‌های منقوش به کاشی آبی و تعدادی ماهی گلی و هندوانه‌های غوطه ور در میان آن نیست. این حوضچه چند متری با گلدان‌های شمعدانی اطرافش و تخت چوب گردو همگی نماد هستند.
نمادی از سنت و اصالت‌های ایرانی که در مصاف ناجوانمردانه با مدرنیته مغلوب شده اند و جای خود را به آپارتمان‌های بد نقشه تاریک، داده اند. امروزه بسط مدرنیته در تمامی لایه‌های زندگی‌مان نفوذ کرده و هر پدیده‌ای را در مظاهر فریبنده خود اسیر می‌نماید.
البته مسأله تنها به هجوم تسلسل‌وار عناصر مدرنیته خلاصه نمی‌شود. بلکه عادت‌های نوین ما میل ویرانگری به ترکیب با تجمل‌گرایی یافته‌اند. اوضاع زمانی شکل مخاطره‌برانگیزی به خود می‌گیرد که یک لایه از اجتماع به صورت پوشالی درصدد نمایش خویش در قشر بالاتر برمی‌آید.
متأسفانه این نمایش دروغین در جایگاه هایی از شعور و اندیشه متجلی نمی‌شود؛ بلکه فرد متظاهر همواره می‌کوشد تا از نظر مادی خود را وابسته به طبقه فوقانی نسبت دهد و در طی این راه از هیچ کوشش و ممارستی فروگذار نیست.
مصداق بارز چنین مواردی در مجالس عروسی بروز چشمگیری دارد. مراسمی که باید مبنای آن بر صداقت، راستی و پایه گذاری یک زندگی سالم بنا شود، در برخی موارد به نمایشگاهی برای تجمل‌پرستی و اشرافی‌گری تبدیل می‌شود و سبب ریشخند و غم‌زدگی مدعوین می‌گردد. چرا که آنان به اوضاع اقتصادی خویشاوندان، خوب اشراف دارند و از اقدامات تجمل‌گرایانه آنان مدح و ستایش نمی کنند.
اگر چه بسیاری از عروس و دامادها ترجیح می‌دهند تا با اتومبیل شخصی خود مسافر خانه بخت شوند، اما گروهی هم بر این باورند که باید اتومبیل‌های گرانقیمت را برای ساعاتی کرایه کنند و مرهمی بر آمالشان گذارند.
بررسی خبرنگار شیراز نوین نشان می‌دهد که کرایه این اتومبیل‌ها از حداقل ساعتی یکصد هزار تومان آغاز می‌شود و تا ساعتی دویست و پنجاه هزار تومان نیز می‌رسد. البته کرایه کمتر از 10ساعت نیز امکان پذیر نیست
. به دلیل لوکس بودن اتومبیل، شرکت اجاره‌دهنده شرط می‌کند که نوع گل‌کاری آن باید توسط عوامل معتمد آنها صورت گیرد. بدین ترتیب هزینه تزئین یک بی ام دبلیو در حدود یک میلیون تومان با یک تزئین ساده است.
برای گل زدن‌های بسیار لوکس این هزینه تا چهار میلیون تومان متغیر است و داماد نباید انعام درشت راننده، عوامل گل فروشی و بقیه عوامل را فراموش کند. پس از انتخاب وسیله نقلیه، به یکی از الزامات مراسم عروسی که آرایشگاه عروس خانم است، می‌رسیم. همه بانوان آرایشگاهی را در یکی از خیابان‌های شهر می‌شناسند که به دلیل گرانفروشی بیشتر از انگشتان هر دو دست از سوی تعزیرات پلمب شده است و پس از پرداخت جریمه و طی مراحل اداری دوباره به گرانفروشی می‌پردازد.
در مراجعه اول به این مکان‌ها با قیمت‌های اتحادیه روبرو خواهید شد و پس از توضیحات چرب‌زبانه منشی به این نکته پی می‌برید که با خرید پکیج‌های متنوع نرخ آرایشگاه تا حدود پنج میلیون تومان افزایش می‌یابد. در پکیج‌های فوق لوکس، آرایشگاه یک گریمور به همراه عروس اعزام می‌کند و این شخص وظیفه دارد تا در طی شب، وی را چهره‌آرایی کند.
البته بانوی متصدی آرایشگاه به منظور مشتری مداری به خریداران پکیج‌های ویژه هدایای ویژه ای نیز اهدا می‌کند. با خروج از آرایشگاه باید به سراغ عکاسخانه برویم. البته این آپارتمان لوکس بالاشهری هیچ شباهتی به دکان‌های سنتی این حرفه ندارد. یکی از اتاق‌ها با خوشه‌های کاه و گندم پر شده و از آن برای طبیعی نشان دادن منظره پشت سر عروس و داماد استفاده می‌شود. در اتاق دیگر یک میز بیلیارد است که جای کفش‌های پاشنه‌بلند زنانه بر روی آن خودنمایی می‌کند. همه اتاق‌های این آتلیه فانتزی، به شیوه خاص مورد بهره برداری قرار گرفته و می‌توانند سلیقه هر مشتری متمولی را پوشش دهند.
دراین مکان چند نوع هلی‌شات مجهز به دوربین نیز به چشم می‌آید و هزینه کلی استفاده از همه پکیج‌ها و امکانات این عکاسخانه در حدود پانزده میلیون تومان می‌شود.
نکته جالب توجه در اینجاست که برای برنامه ریزی بایستی حداقل یک ماه قبل از مجلس نسبت به بستن قرارداد اقدام کنید و متخصص پوشاک آنها با شما به خرید لباس می‌آید. برای لباس عروس هم گزینه‌های متفاوتی برای اقشار مختلف جامعه وجود دارد. یکی از مغازه‌های چهارراه مشیر لباس‌های عروس خود را به قیمت دویست هزار تومان اجاره می‌دهد و برای تاج عروس نیز مبلغ جداگانه ای طلب نمی‌کند.
البته مزون هایی در خیابان‌های خاصی از شهر هستند که به گفته خود از کشورهایی نظیر ترکیه، یونان و ایتالیا به صورت مستقیم لباس عروس وارد می‌کنند و قیمت آن از دو میلیون و پانصد هزار تومان تا هفت میلیون متغیر است و از هر نوع لباس به دلیل خاص بودن آن، تنها یک عدد تولید شده است.
اگر چه به نظر می‌رسد که بعضی از این لباس‌ها دچار لکه شده باشند، اما به گفته بانوی مغازه دار، این‌ها در هنگام جابجایی اتفاق افتاده است و مشتری نباید هیچ تصوری از دست دوم بودن آن به مخیله‌اش راه دهد.
پس از عبور از همه آنها به باغ مجالس می‌رسیم. باغی که با ستون‌های طرح تخت جمشید آراسته شده و نورپردازی درختان جلوه باشکوهی به آن داده است. صاحب باغ یک کالسکه سفید برای عروس و داماد تدارک دیده تا آنها را از درب ورودی به صحن برساند و در هنگام ورود برایشان مراسمات متعددی از قبیل آزادسازی کبوتران سفید، آتش بازی، قربانی کردن گوسفند و اعمالی از این دست تدارک دیده است.
مبلغ ورودی برای اجاره این چنین باغی به همراه سفره عقد، بیست میلیون تومان است و صاحب باغ یک بلیت پرواز کیش به عروس و داماد اعطا می‌کند. البته بعید می‌رسد که چنین عروس و دامادهایی به سفرهای درون وطنی راضی شوند. پس آنها را به خدمه باغ می‌دهند تا دعای خیری پشت سرشان باشد. در منوی شام هم به جز سوسیس بندی و فلافل، تقریباً همه غذاهای ایرانی یافت می‌شود و برای هر یک ازمدعوین مبلغ دویست و پنجاه هزار تومان دریافت می‌گردد. به هزینه فوق بایستی مبلغ هفتاد هزار تومان برای پذیرایی‌های قبل از شام اضافه کنید.
اگر چه صرف چنین هزینه هایی ریشه در آموزه‌های سنتی ایرانی و مضامین فرهنگی ما ندارد، اما زمانی رنگ و بوی تأمل برانگیزی به خود می‌گیرد که زوجین با استفاده از انواع وام‌ها و قرض از خویشاوندان در صدد هستند تا خود را به مرزهای اشرافی‌گری نزدیک کنند و به صورت پوشالی ادای متمکنین را در بیاورند. ارزش قلمداد شدن تجمل‌گرایی پدیده نامأنوسی است که در جامعه ما رو به گسترش بوده و مشکلات مالی و فرهنگی عدیده ای را پیش روی زوجین قرار می‌دهد. چشم و هم‌چشمی‌های کورکورانه سبب می‌شود تا بنیان بسیاری از خانواده‌های ایرانی دستخوش زوال و اضمحلال شود و بسیاری از ما در اطرافیان خود با چنین خانواده هایی روبرو هستیم. افرادی که سطح اندیشه خود را به سطحی‌ترین المان‌های روزمره کاهش داده اند و نمایش وجهه بیرونی خود را مهمتر از همه چیز می‌دانند.
در اینجاست که به یاد مجالس عروسی سنتی می‌افتیم. مراسماتی که در خانه‌های قدیمی برگزار می‌شد و در اطراف حوض آبی صندلی‌های کرایه ای قرار می‌گرفت. با طلوع آفتاب دوستان داماد درخت نارنج و پرتقال حیاط را چراغانی می‌کرده و زنان فامیل مشغول خیساندن برنج و لپه در دیگ‌های بزرگ بودند. دورانی که چهره داماد ملبس به گریم‌های دامادی نبود و از فاصله دور براق و درخشنده به نظر نمی رسید. او به جای گریم‌های پررنگ و لعاب، لبخندی از سر شعف بر لب داشت و نگران وام‌ها و قرض هایی که مجلس عروسی بر روی دستش گذاشته نبود.
اگر چه دوران گذر از مظاهر سنتی اجتناب‌ناپذیر است، اما می‌توان تا حدودی به اصالت‌های ارزش‌های راستین وفادار ماند و به دنبال چشم و هم‌چشمی‌های کورکورانه نبود. در کنار همه این مراسم عروسی‌های آنچنانی، افرادی نیز هستند که با سادگی و بی‌پیرایگی زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنند و از محدود پس انداز خویش به منظورارتقاء سطح کیفی زندگی به شیوه عاقلانه ای بهره‌برداری می‌نمایند.