ابهامى که این سال ها بر علیه دولتمردان دفاع مقدّس مطرح مى شود با چه هدف و انگیزه اى قابل توجیه است ؟
پایگاه اطلاع رسانی جماران: از جمله مسایلى که در خصوص دفاع مقدّس این روزها به شکل یک بیمارى تحریف تاریخ انقلاب درآمده و به نظر می رسد اگر توسط دلسوزان نظام و انقلاب اقدامات پیشگیرانه صورت نگیرد و قبل از تبدیل شدن این بیمارى به یک اپیدمى فراگیر در سالگرد دفاع مقدّس از تریبون هاى مناسبتى و در قالب نقل خاطرات دفاع مقدّس در رسانه هاى گروهى مطرح شود ، ایجاد فضایى است که مدعى مى شود در دوران دفاع مقدّس بین مسئولین کشورى و لشگرى ، دو قطب متضاد و حق و باطلى! وجود داشته که برخی فرماندهان سپاه ، خط حق را که اصلى بودن جنگ آنگونه که امام خمینی ( س ) مطرح مى فرموده پیگیرى مى کردند و مسئولین کشورى و سیاسى، خط باطل و سازش و تسلیم و صلح را دنبال کرده و در مسیر رزمندگان و فرماندهان سپاه ، سنگ اندازى و کارشکنى مى کردند.
آنچه مى توان در این ارتباط توضیح داد این نکات اساسى است که : در پیگیرى خط و جهتى که امام ترسیم کرده بودند ، هیچ تفاوتی میان سیاسیّون و نظامى ها نبود ؛ آن نکته اى که مورد اختلاف نظر و روش و سلیقه میان مسئولین را باعث شده بود شیوه هاى اجرائى این سیاست کلّى بود با شناختى که نیروهاى سیاسى و نظامى از توان فکرى و اجرایى یکدیگر داشتند راهکارهاى متفاوتى را پیشنهاد مى کردند :
عناصر نظامى همچون محسن رضایى و طیف فرماندهان اصلى سپاه که در تصمیم گیرى هاى مربوط به عملیات نظامى و اقدامات جبهه ها نقش تعیین کننده داشتند برداشتى که از اصلى بودن مسأله ی جنگ براى کشور داشتند این بود که همه کشور باید امکانات و تجهیزات در اختیار خود را که بسیار محدود هم بود در اختیار فرماندهان قرار دهند و از سوى آنان هم هیچ اطلاع موثقى در باره جنگ و عملیات هم به سیاسیّون گفته نمى شد و نسبت به مسئولیت هاى قانونی مسئولین کشورى و سیاسى در قبال مردم و تعهدات بین المللى آنان از سوى فرماندهان نظامى بى تفاوتى دیده مى شد و خود را پاسخگو نمى دانستند. ازسوى دیگر در میان سیاسیّون و دولتمردان هم بودند کسانی که به لحاظ شناختى که از توان فکرى و اجرائى برخى فرماندهان نظامى داشتند، سپردن همه توان کشور به یک یا چند فرمانده را، اقدامى معقول و منطقى ندانسته و معتقد بودند اصلى بودن مسألهی جنگ براى کشور به معنی داشتن برنامه اى همه جانبه و با ملحوظ نمودن تمامى جنبه هاى سیاسى ، اقتصادى ، اجتماعى ، فرهنگى و نظامى کشور است و مستلزم داشتن استراتژى دفاع همه جانبه است ( البتّه نه اینکه أینان یک استراتژى مدوّنى را تهیّه کرده باشند بلکه چارچوب اجمالى این موضوع را مطرح مى کردند ) که در سال پایانى جنگ ، امام خمینی ( س ) ، تحت همین عنوان استراتژى دفاع همه جانبه ، توصیهء اکیدى داشتند.
«در هر حال، ما باید آماده و مهیّا باشیم. روزهای حساس و تعیین کننده ای در پیش داریم؛ و انقلاب اسلا می هنوز سالها و ماههای تعیین کننده دیگر در پیش خواهد داشت؛ که واجب است پیشکسوتان جهاد و شهادت در همه صحنه ها حاضر و آماده باشند، و از کْید و مکر جهانخواران و امریکا و شوروی غافل نمانند؛ وحتی در شرایط بازسازی نیروهای مسلح، باید بزرگترین توجه ما به بازسازی نیروها و استعدادها و انتقال تجارب نظامی و دفاعی به کلیه آحاد ملت و مدافعان انقلا ب باشد، چراکه درهنگامه نبرد، مجال پرداختن به همه جهات قّوتها و ضعفها و طرحهاو برنامه ها، و در حقیقت ترسیم استراتژی دفاع همه جانبه نبوده است. ولی در شرایط عادی باید با سعه صدر و دور از حُبّ و بغض ها به این مسایٔل پرداخت؛ و از همه اندوخته ها و تجربه ها و استعدادها و طرحها استفاده نمود؛ و در جذب هرچه بیشتر نیروهای مؤمن به انقلاب همّت گماشت، و تجارب را به دیگران منتقل ساخت؛ و در تجهیز کلیه آحاد و افراد این کشور، براساس اصول و فرمول خا ِص دفا ِع همه جانبه، و تا رسیدن به تشکّل واقعی و حقیقی بسیج و ارتش بیست میلیونی، کوشش نمود. و در کنار این مسئولیت بزرگ و پیروی از خطوط کلی سیاست نظامی کشور، باید همان محافل انس و نورانیت و برادری و وحدتی که در میدانهای نبرد و در جبهه بوده است و همان ارتباط معنوی که میان شما و روحانیون عزیز برقرار بوده به مجامع داخلی و به همه محیطهای سیاسی و اجتماعی و نظامی کشانده شود، تا انقلا ب اسلامی ما از خطر آفتها و تفرقه ها و بی تفاوتی ها محافظت گردد. و مبادا که این سرمایه های عظیمی که محصول سالها تجربه و تلا ش در ُعسرتها و فراز و نشیب ها بوده است، در مسیر زندگی روزمرّه به فراموشی سپرده شود»
( صحیفهء امام - جلد ٢١ - صفحهء ١٣٥ )
