«اینکه مرحوم قاضی در دزفول ماند و موجب شد که مردم در دزفول بمانند و با این همه موشکی که به دزفول زدند، دزفول تخلیه نشود، راز آن اینجا است؛ چون اگر دزفول از سکنه خالی می شد، گرفتن آن آسان بود.» این جمله ها گزیده ای از سخنان آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری به مناسبت مقاومت جانانه مردم دزفول در برابر حمله های رژیم بعث عراق در دیدار مسوولان و دست اندرکاران اردوهای راهیان نور کشور در 26 اسفند 1392 خورشیدی است.
مردم شهید پرور دزفول در طول جنگ تحمیلی زیر اصابت موشک ها و حمله های دشمن به پایداری و مبارزه پرداختند و از دیار خویش در برابر هجوم دشمن محافظت کردند.
رژیم بعث که تصور می کرد می تواند به راحتی با تصرف شهرهای جنوبی ایران به تهران دست یابد در 31 شهریور 1359 خورشیدی در نخستین روز جنگ به پایگاه چهارم شکاری دزفول حمله کرد و این شهر را به محاصره خویش درآورد اما با دفاع مردم غیور این دیار روبرو شد و رزمندگان اسلام نیز برای کمک رساندن و نجات این شهر و همچنین خوزستان عملیات «فتح المبین» را به مرحله اجرا درآوردند.
بنابراین صدام حسین رییس جمهوری عراق از مردم دزفول به واسطه این استقامت و پایداری به خشم آمد و در طول جنگ تحمیلی، این شهر را 176بار موشکباران کرد و آن منطقه را هدف بیش از 2 هزار و 500 گلوله توپ و انواع راکت قرار داد اما با شجاعت و پایداری این بزرگمردان عرصه نبرد، دزفول از محاصره آزاد و دشمن با شکستی بزرگ رو به رو شد.
ایستادگی، ایثار و دلاوری مردم دزفول باعث شد، تا این خطه حماسه آفرین در 1366 خورشیدی به مناسبت پنجمین سال آزادسازی خرمشهر، با پیشنهاد دولت چهارم، «شهر نمونه مقاومت کشور» معرفی شود و در چهارم خرداد 1389 خورشیدی شورای فرهنگ عمومی کشور این روز را در تقویم رسمی به عنوان «روز مقاومت و پایداری» نامگذاری کرد.
روز مقاومت و پایداری مردم دزفول سبب شد تا پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا با «سرهنگ غلامحسین سخاوت» فرمانده تعاون سپاه در چهار عملیات، فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهداء در جنگ تحمیلی و نویسنده و روایتگر دفاع مقدس به گفت وگو بپردازد.
سخاوت درباره دلیل های انتخاب دزفول به عنوان شهر نمونه و پایتخت مقاومت ایران، گفت: این شهر در هنگامه جنگ تحمیلی به چهار استان خوزستان، کردستان، ایلام و آذربایجان غربی نیرو اعزام می کرد و با 350 هزار تن جمعیت دارای یک لشکر بزرگ برای مبارزه با دشمن بود. هر بمب گذاری که در جنوب کشور به وسیله منافقان صورت می پذیرفت؛ عوامل آن با کمک اهالی شهر دزفول بازداشت می شدند. مرزهای خوزستان، ایلام، کردستان و آذربایجان به وسیله شهروندان دزفولی حفاظت می شد و صدام حسین نیز به این امر واقف بود. این شهر گلوگاه خوزستان محسوب می شد و اگر دزفول سقوط می کرد؛ خوزستان نیز به تصرف دشمن در می آمد و نفت و گازی که به تمامی ایران انتقال می یافت به یقین قطع می شد. مقاومت مردم دزفول سبب شد تا این شهر به اشغال درنیاید.
خط شکن جبهه ها و عملیات ها همواره اهالی این شهر بودند. پس از پایان هشت سال دفاع مقدس شورای عالی دفاع و وزیر کشور از میان 80 شهر ایران، دزفول را به دلیل آنکه اهالی بسیاری از این دیار در جبهه های نبرد به شهادت رسیدند، به عنوان «شهر نمونه» و «شهر موشک ها» معرفی کردند.
نویسنده و روایتکر دفاع مقدس درباره چگونگی محاصره شهر دزفول اظهار کرد: هنگامی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، بسیاری از سران ارتش که وابسته به رژیم پهلوی بودند و نیز رایزنان آمریکایی که ارتش را اداره می کردند از ایران گریختند و پس از آن بدنه این ارگان سیاسی با امام خمینی(ره)، انقلاب و ملت همراه شد اما هنوز ارتش خود را بازسازی نکرده بود بنابراین صدام حسین رییس جمهور رژیم بعث عراق از این فرصت استفاده کرد و به مرزهای ایران در خرمشهر با چهار لشکر که خالی از محافظانی چون ارتش و ژاندارمری بود، حمله کرد و تصمیم گرفت تا در مدت سه روز اهواز و خوزستان را اشغال کند و پس از آن راهی تهران شود. بعد از این حمله، امام خمینی(ره) در نخستین سال های انقلاب که هنوز بسیج، سپاه و ارتش ساماندهی نشده بودند، فرمان دادند هر فردی که قدرت حمل اسلحه را دارا است واجب شمرده می شود تا راهی جبهه های نبرد شود. از دزفول 16 هزار تن راهی جنگ شدند و در 2 هفته نخست سرنوشت این نبرد رقم خورد و معادلات دشمن و استکبار جهانی به وسیله مردم مبارز ایران بهم خورد. جوانان دزفولی به پشت پل کرخه آمدند و اجازه ندادند تا دشمن از این پل عبور کند. مردم اندیمشک، شوش، سوسنگرد، اهواز، آبادان، خرمشهر و... در کنار جوانان دزفولی نقش بسیار مهمی را در جلوگیری از اشغال دزفول ایفا کردند.
این فرمانده دوران دفاع مقدس درباره مقاومت مردم این شهر و دفاع از دزفول بیان داشت: مردم دزفول بسیار مومن و انقلابی بودند و این شهر در ماه رمضان برای اجرای آداب اسلامی تبدیل به حسینیه می شد و صحنه جنگ در دزفول تبدیل به آزمونی بزرگ برای غیورمردان این دیار شد همانگونه که امام خمینی(ره) فرمودند که مردم دزفول امتحان دادند و از این آزمون سربلند بیرون آمدند. با وجود 6 هزار بار حمله های توپخانه ای دشمن به مردم دزفول تزلزلی در مقاومت و پایداری این شهر به وجود نیامد و تمامی مسجدها و مدرسه ها باز بودند و هیچ گاه نماز جمعه در این شهر تعطیل نشد. با توجه به چنین شرایطی اهالی دزفول همواره از رزمنده هایی که مهمان این شهر بودند، به خوبی پذیرایی می کردند.
وی نقش آیت الله مجدالدین قاضی امام جمعه دزفول را در مقاومت مردم این شهر بسیار موثر دانست و تصریح کرد: آیت الله قاضی یکی از مبارزان پیش از انقلاب و یاران امام خمینی(ره) محسوب می شد و در طول دوران عمر ارزشمند خویش هیچ گاه از دزفول خارج نشده بود و با شناختی که نسبت به اهالی این شهر داشت هنگامی که جنگ تحمیلی آغاز شد، با وجود حمله های رژیم بعث به مردم سفارش می کرد تا از دزفول خارج نشوند. بنابراین ایستگاه های صلواتی ایجاد و نماز جمعه در مسجدهای مختلف و مصلی برگزار کرد و این امر سبب شد تا رزمندگانی که از شهرهای مختلف می آمدند روحیه می گرفتند و برای پاسداری از مرزهای این شهر امیدوار می شدند. امام جمعه دزفول توانست با مدیریت قوی و راهبردی بر جنگ روانی رژیم بعث غلبه کند.
وی با بیان اینکه همگان باید از مقاومت رزمندگان در دزفول درس پایداری و استقامت بگیرند، عنوان کرد: مقاومت مردم دزفول الگوی همگان در این رمز و بوم شد و اگر اهالی این شهر مقاومت نمی کردند به یقین مردم شهرهای دیگر نیز به پایداری در برابر حمله های دشمن نمی پرداختند و همین امر سبب شد تا مردم این دیار زیر حمله 176 موشک رژیم بعث مقاومت کنند. امروزه کشورهای خاورمیانه عنوان می کنند که از اهالی دزفول مقاومت را به خوبی آموخته اند. دزفول از 31 شهریور 1359 خورشیدی تا زمانی که عملیات فتح المبین انجام گرفت در محاصره نیروهای دشمن بود. آمار شهدای دزفول 2 هزار 600 تن محسوب می شود که 950 تن از آنان مردم این شهر هستند.
سخاوت با اشاره به اینکه نخستین کتابی که درباره مقاومت مردم دزفول نوشته، ققنوس جنوب بوده است، گفت: این کتاب حکایت مردم دزفول است. ققنوس پرنده ای به شمار می رود که آتش می گیرد و پس از آن از آتش وی ققنوس دیگری به وجود می آید و این پرنده حکایت مردم دزفول است که زیر حمله های توپخانه ای و بمباران ها مقاومت کردند و سوختند اما با شهادت و پایداری آنان انقلاب حیاتی دوباره یافت و نسلی دیگر این مسیر را ادامه دادند. هدف نگاشتن این آثار این امر محسوب می شود که خاطرات مردم دزفول به فراموشی سپرده نشود و با مشاهده چنین سختی ها، مقاومت ها و پایداری ها احساس کردم که باید این خاطرات را در آثارم بازگو کنم بنابراین اثرهای دیگری را برای حماسه سازی اهالی این دیار نوشتم که شامل «سرو قامتان، اولین های انقلاب و دفاع مقدس در دزفول و کتاب جغرافیای حماسی شهر نمونه دزفول» می شود.
نویسنده و روایتگر دفاع مقدس در پایان اظهار داشت: مسوولان باید خاطرات خانواده های شهدا و جانبازان این شهر را که در ایران نمونه هستند، به کتاب، سریال، مستند و فیلم تبدیل کنند و در منطقه های مختلفی که این حادثه ها به وجود آمده است، از آنها نام ببرند و البته سرودی به نام دزفول وجود ندارد و سرودی را برای آن در نظر بگیرند. به یقین هنرمندان، نقاشان و ... این خاطرات را باید به یادمان ها تبدیل کنند تا ماندگار شود و نسل جدید در دزفول و شهرهای دیگر گذشته این شهر را که روایتگر پایداری و مقاومت دلیرمردان عرصه نبرد است، به خوبی بشناسند.
*گروه اطلاع رسانی ایرنا
خبرنگار: فاطمه مهدوی
انتهای پیام مردم شهید پرور دزفول در طول جنگ تحمیلی زیر اصابت موشک ها و حمله های دشمن به پایداری و مبارزه پرداختند و از دیار خویش در برابر هجوم دشمن محافظت کردند.
رژیم بعث که تصور می کرد می تواند به راحتی با تصرف شهرهای جنوبی ایران به تهران دست یابد در 31 شهریور 1359 خورشیدی در نخستین روز جنگ به پایگاه چهارم شکاری دزفول حمله کرد و این شهر را به محاصره خویش درآورد اما با دفاع مردم غیور این دیار روبرو شد و رزمندگان اسلام نیز برای کمک رساندن و نجات این شهر و همچنین خوزستان عملیات «فتح المبین» را به مرحله اجرا درآوردند.
بنابراین صدام حسین رییس جمهوری عراق از مردم دزفول به واسطه این استقامت و پایداری به خشم آمد و در طول جنگ تحمیلی، این شهر را 176بار موشکباران کرد و آن منطقه را هدف بیش از 2 هزار و 500 گلوله توپ و انواع راکت قرار داد اما با شجاعت و پایداری این بزرگمردان عرصه نبرد، دزفول از محاصره آزاد و دشمن با شکستی بزرگ رو به رو شد.
ایستادگی، ایثار و دلاوری مردم دزفول باعث شد، تا این خطه حماسه آفرین در 1366 خورشیدی به مناسبت پنجمین سال آزادسازی خرمشهر، با پیشنهاد دولت چهارم، «شهر نمونه مقاومت کشور» معرفی شود و در چهارم خرداد 1389 خورشیدی شورای فرهنگ عمومی کشور این روز را در تقویم رسمی به عنوان «روز مقاومت و پایداری» نامگذاری کرد.
روز مقاومت و پایداری مردم دزفول سبب شد تا پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا با «سرهنگ غلامحسین سخاوت» فرمانده تعاون سپاه در چهار عملیات، فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهداء در جنگ تحمیلی و نویسنده و روایتگر دفاع مقدس به گفت وگو بپردازد.
سخاوت درباره دلیل های انتخاب دزفول به عنوان شهر نمونه و پایتخت مقاومت ایران، گفت: این شهر در هنگامه جنگ تحمیلی به چهار استان خوزستان، کردستان، ایلام و آذربایجان غربی نیرو اعزام می کرد و با 350 هزار تن جمعیت دارای یک لشکر بزرگ برای مبارزه با دشمن بود. هر بمب گذاری که در جنوب کشور به وسیله منافقان صورت می پذیرفت؛ عوامل آن با کمک اهالی شهر دزفول بازداشت می شدند. مرزهای خوزستان، ایلام، کردستان و آذربایجان به وسیله شهروندان دزفولی حفاظت می شد و صدام حسین نیز به این امر واقف بود. این شهر گلوگاه خوزستان محسوب می شد و اگر دزفول سقوط می کرد؛ خوزستان نیز به تصرف دشمن در می آمد و نفت و گازی که به تمامی ایران انتقال می یافت به یقین قطع می شد. مقاومت مردم دزفول سبب شد تا این شهر به اشغال درنیاید.
خط شکن جبهه ها و عملیات ها همواره اهالی این شهر بودند. پس از پایان هشت سال دفاع مقدس شورای عالی دفاع و وزیر کشور از میان 80 شهر ایران، دزفول را به دلیل آنکه اهالی بسیاری از این دیار در جبهه های نبرد به شهادت رسیدند، به عنوان «شهر نمونه» و «شهر موشک ها» معرفی کردند.
نویسنده و روایتکر دفاع مقدس درباره چگونگی محاصره شهر دزفول اظهار کرد: هنگامی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، بسیاری از سران ارتش که وابسته به رژیم پهلوی بودند و نیز رایزنان آمریکایی که ارتش را اداره می کردند از ایران گریختند و پس از آن بدنه این ارگان سیاسی با امام خمینی(ره)، انقلاب و ملت همراه شد اما هنوز ارتش خود را بازسازی نکرده بود بنابراین صدام حسین رییس جمهور رژیم بعث عراق از این فرصت استفاده کرد و به مرزهای ایران در خرمشهر با چهار لشکر که خالی از محافظانی چون ارتش و ژاندارمری بود، حمله کرد و تصمیم گرفت تا در مدت سه روز اهواز و خوزستان را اشغال کند و پس از آن راهی تهران شود. بعد از این حمله، امام خمینی(ره) در نخستین سال های انقلاب که هنوز بسیج، سپاه و ارتش ساماندهی نشده بودند، فرمان دادند هر فردی که قدرت حمل اسلحه را دارا است واجب شمرده می شود تا راهی جبهه های نبرد شود. از دزفول 16 هزار تن راهی جنگ شدند و در 2 هفته نخست سرنوشت این نبرد رقم خورد و معادلات دشمن و استکبار جهانی به وسیله مردم مبارز ایران بهم خورد. جوانان دزفولی به پشت پل کرخه آمدند و اجازه ندادند تا دشمن از این پل عبور کند. مردم اندیمشک، شوش، سوسنگرد، اهواز، آبادان، خرمشهر و... در کنار جوانان دزفولی نقش بسیار مهمی را در جلوگیری از اشغال دزفول ایفا کردند.
این فرمانده دوران دفاع مقدس درباره مقاومت مردم این شهر و دفاع از دزفول بیان داشت: مردم دزفول بسیار مومن و انقلابی بودند و این شهر در ماه رمضان برای اجرای آداب اسلامی تبدیل به حسینیه می شد و صحنه جنگ در دزفول تبدیل به آزمونی بزرگ برای غیورمردان این دیار شد همانگونه که امام خمینی(ره) فرمودند که مردم دزفول امتحان دادند و از این آزمون سربلند بیرون آمدند. با وجود 6 هزار بار حمله های توپخانه ای دشمن به مردم دزفول تزلزلی در مقاومت و پایداری این شهر به وجود نیامد و تمامی مسجدها و مدرسه ها باز بودند و هیچ گاه نماز جمعه در این شهر تعطیل نشد. با توجه به چنین شرایطی اهالی دزفول همواره از رزمنده هایی که مهمان این شهر بودند، به خوبی پذیرایی می کردند.
وی نقش آیت الله مجدالدین قاضی امام جمعه دزفول را در مقاومت مردم این شهر بسیار موثر دانست و تصریح کرد: آیت الله قاضی یکی از مبارزان پیش از انقلاب و یاران امام خمینی(ره) محسوب می شد و در طول دوران عمر ارزشمند خویش هیچ گاه از دزفول خارج نشده بود و با شناختی که نسبت به اهالی این شهر داشت هنگامی که جنگ تحمیلی آغاز شد، با وجود حمله های رژیم بعث به مردم سفارش می کرد تا از دزفول خارج نشوند. بنابراین ایستگاه های صلواتی ایجاد و نماز جمعه در مسجدهای مختلف و مصلی برگزار کرد و این امر سبب شد تا رزمندگانی که از شهرهای مختلف می آمدند روحیه می گرفتند و برای پاسداری از مرزهای این شهر امیدوار می شدند. امام جمعه دزفول توانست با مدیریت قوی و راهبردی بر جنگ روانی رژیم بعث غلبه کند.
وی با بیان اینکه همگان باید از مقاومت رزمندگان در دزفول درس پایداری و استقامت بگیرند، عنوان کرد: مقاومت مردم دزفول الگوی همگان در این رمز و بوم شد و اگر اهالی این شهر مقاومت نمی کردند به یقین مردم شهرهای دیگر نیز به پایداری در برابر حمله های دشمن نمی پرداختند و همین امر سبب شد تا مردم این دیار زیر حمله 176 موشک رژیم بعث مقاومت کنند. امروزه کشورهای خاورمیانه عنوان می کنند که از اهالی دزفول مقاومت را به خوبی آموخته اند. دزفول از 31 شهریور 1359 خورشیدی تا زمانی که عملیات فتح المبین انجام گرفت در محاصره نیروهای دشمن بود. آمار شهدای دزفول 2 هزار 600 تن محسوب می شود که 950 تن از آنان مردم این شهر هستند.
سخاوت با اشاره به اینکه نخستین کتابی که درباره مقاومت مردم دزفول نوشته، ققنوس جنوب بوده است، گفت: این کتاب حکایت مردم دزفول است. ققنوس پرنده ای به شمار می رود که آتش می گیرد و پس از آن از آتش وی ققنوس دیگری به وجود می آید و این پرنده حکایت مردم دزفول است که زیر حمله های توپخانه ای و بمباران ها مقاومت کردند و سوختند اما با شهادت و پایداری آنان انقلاب حیاتی دوباره یافت و نسلی دیگر این مسیر را ادامه دادند. هدف نگاشتن این آثار این امر محسوب می شود که خاطرات مردم دزفول به فراموشی سپرده نشود و با مشاهده چنین سختی ها، مقاومت ها و پایداری ها احساس کردم که باید این خاطرات را در آثارم بازگو کنم بنابراین اثرهای دیگری را برای حماسه سازی اهالی این دیار نوشتم که شامل «سرو قامتان، اولین های انقلاب و دفاع مقدس در دزفول و کتاب جغرافیای حماسی شهر نمونه دزفول» می شود.
نویسنده و روایتگر دفاع مقدس در پایان اظهار داشت: مسوولان باید خاطرات خانواده های شهدا و جانبازان این شهر را که در ایران نمونه هستند، به کتاب، سریال، مستند و فیلم تبدیل کنند و در منطقه های مختلفی که این حادثه ها به وجود آمده است، از آنها نام ببرند و البته سرودی به نام دزفول وجود ندارد و سرودی را برای آن در نظر بگیرند. به یقین هنرمندان، نقاشان و ... این خاطرات را باید به یادمان ها تبدیل کنند تا ماندگار شود و نسل جدید در دزفول و شهرهای دیگر گذشته این شهر را که روایتگر پایداری و مقاومت دلیرمردان عرصه نبرد است، به خوبی بشناسند.
*گروه اطلاع رسانی ایرنا
خبرنگار: فاطمه مهدوی
کپی شد
