شهید علیرضا نوری و عاشقانه های میان او و همسرش

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: آن روزها که علیرضا[1] و طوبی[2] آشنا شدند نه از تلفن ثابت در میان همه خانواده ها خبری بود، نه تلفن همراه و نه راه های ارتباطی امروز، بهترین شیوه و خاطره انگیزترین آن برای علیرضا و طوبی، نامه نگاری میان آنها بود و همین روال ادامه یافت...

علیرضا دست به قلم خوبی داشت و همه احساسش را در نوشته هایش می گنجاند و هر آنچه را که فرصت بیانش نبود، در نامه هایش می نگاشت. نوشته زیر تنها یک نمونه از آن همه نامه هایی است که علیرضا برای همسرش نگاشته است:

بسمه تعالی

همسر محبوبم سلام‌، مادر فرزندانم سلام‌

عزیزم‌، گاهی اتفاق می‌افتد که یک شیئی یا یک حادثه یا یک کلمه در رابطه با یک انسان یا انسان ‌هایی دارای معنای خاص و دارای احترامی خاص و حتی دارای تقدسی خاص می‌شود که آن شیء یا آن حادثه و یا آن کلمه در گذشته یا در حالتی معمول نمی‌ توانست برای آن انسان مفهوم خاصی داشته باشد.

کلمه دوست داشتن کلمه‌ای است که بسیار به کار می ‌رود، مانند مادری که فرزندش را دوست دارد و این کلمه را به کار می‌ برد یا شاگردی که برای معلمش آن را به کار می ‌برد یا دوستی که برای دوست دیگرش آن را به کار می ‌برد. ولی من نمی ‌دانم که چرا نمی ‌توانم کلمه دوست داشتن را یک کلمه معمولی بدانم‌. برای من این کلمه‌، کلمه‌ ای ملکوتی است که اگر بین دو انسان به کار برود نشانه پیوند دو روح، دو احساس ملکوتی است که هرگز بین آن دو انسان فاصله‌ ای نیست حتی جسم‌های شان هم نمی ‌تواند مانعی بین آن دو انسان باشد، بلکه آنها یکی می ‌شوند که دلهاشان‌، که افکارشان‌، که زبانشان یکی می ‌شود و در یکدیگر غرق می ‌شوند و در یکدیگر حل می ‌گردند. محبوبم‌، من نمی ‌توانم ترا فقط همسرم صدا کنم‌. چون‌ پاره ‌های جانم در تو حل شده و پاره ‌های عمرم‌. باید ترا به جای همسرم به نام دیگری بخوانم که ‌هم‌ آن معنای دوست داشتن را در خود داشته باشد و هم در برگیرنده روییدن پاره‌ های عمرم از وجود تو شود و نمی ‌دانم که چه بگویم.

تو را دوست دارم چون دوست داشتنی هستی و به تو اعتماد دارم چون قابل اعتمادی و به تو احترام می گذارم چون محترمی، چون مادر فرزندانم هستی و چون یار و غمخوارم هستی، چون همسرم هستی. از دور با یادهایت همیشه دلشادم و از دور نه چندان دور که حتی برایم ضخامت تار مویی هم نهایت دوری است.

صورت فرزندانم را می بوسم. از قول من به مادرم سلام برسان و بگو نگران نباشد. به همه دوستان و آشنایانم سلام برسان. فرزندانم را به تو و تو را و فرزندانم را به خداوند تبارک و تعالی می سپارم.

قربانت رضا ـ9/9/59