بازگشت سوریه به اتحادیه عرب یا بازگشت اتحادیه عرب به سوریه!

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه  فرامنطقه ای رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت: آقای«عبدالقادر مساهل» وزیر خارجه الجزایر در سخنانی که در گفت و گو با شبکه تلویزیونی«روسیا الیوم» طی نمایندگی کشورش در نشست مجمع عمومی سازمان ملل خواستار بازگشت سوریه به اتحادیه عرب شد.

این دعوت به باور ما برعکس است یعنی بازگشت اتحادیه عرب به سوریه و عذرخواهی از این کشور به دلیل بدترین قطعنامه هایش در تاریخ خود یعنی در تاریخ اتحادیه عرب است که تعلیق عضویت سوریه پس از فشار کشورهای حاشیه خلیج فارس در ابتدای بحران سوریه به شمار می رود آن زمانی که این کشورها میزبان مخالفان سیاسی و مسلح سوری به عنوان جایگزین برای حکومت در دمشق بودند.

ما بر این باور نیستیم که این مساله سوریه را به اندازه کشورهایی که برای تعلیق عضویت این کشور اصرار و تحریک کردند نگران می کند و از هیچ کدام از مسئولان سوری طی شش سال یعنی تاریخ تعلیق عضویت این کشور نشنیدیم که نام اتحادیه عرب را به زبان بیاورد؛ درخواست برای بازگشت به این اتحادیه که دیگر جای خود دارد.

این اتحادیه سه اشتباه مرتکب شد که بخشش آنها سخت است: اول، قانونی کردن حضور یک میلیون سرباز آمریکایی در اراضی جزیره العرب در چارچوب توطئه لشکرشی و حمله به عراق.دوم، دادن چراغ سبز برای بمباران لیبی توسط ناتو و دخالتش برای سرنگونی نظام در آن در سال 2011 در چارچوب توطئه فرانسوی-انگلیسی و استقبال آمریکا.سوم، تعلیق عضویت سوریه و دادن کرسی آن به مخالفان سوری به رهبری شیخ«معاذ الخطیب» در آن زمان طی نشست سران اتحادیه عرب در دوحه در سال 2013.

هر کسی وقایع دوره شماره 148 وزرای خارجه عرب که دو هفته پیش در قاهره برگزار شد و فضای تنش آلود حاکم بر آن و تبادیل لگدها و مشت های دیپلماتیک و بیشتر از آن را نمی گوییم که میان مسئولان دولت قطر و دشمنان چهارگانه اش  را دنبال کرده باشد از شدت شرم و خجالت و سقوط زبان گفت و گو ،آرزو می کند که ای کاش زمین دهان باز کند و این اتحادیه و هر کسی که در آن است را ببلعد.

دولت سوریه که خودش و ارتش اش نزدیک به شش سال ایستادگی کرد و طی آن در بیش از صد جبهه در آن واحد جنگید و با توطئه ای مورد حمایت قدرت های منطقه ای و جهانی بزرگ که میلیاردها دلار و ده ها هزار تن سلاح و  تجهیزات نظامی تزریق کردند و عبور هزاران فرد مسلح عرب و خارجی را تسهیل کرده و مسلح شان کردند، رویارویی کرد نه برای خودش و نه برای ملت و رهبرش بازگشت به این اتحادیه که چیزی به جز اسمش برایش باقی نمانده، افتخار به شمار نمی رود؛ با وجود تقدیر و احترام ما به وزیر خارجه الجزایر و تلاش هایش و نیز نیت های نیک اش؛ و او وزیری بود که از جمله اندک وزرایی در میان همکارانش  است که محاصره دمشق را شکت و دولتش نیز از همان ابتدای بحران در کنار سوریه قرار داشت.

الجزایر با هشت سال جنگ داخلی خونین رو به رو شد که جان بیش از 200 هزار الجزایری را گرفت و توانست به ساحل امن و آرامش و آشتی ملی برسد و بعید نمی دانیم که رهبران سوریه از تجربه این جنگ الجزایر درس گرفتند و ساده ترین درس ایستادگی و تسلیم نشدن است و امیدواریم که آشتی ملی در سوریه و تجربه دموکراتیک به مانند تجربه الجزایر را ببینیم بلکه امیدواریم از این تجربه نیز فراتر برود.

زمانی که این اتحادیه جهت نمای خود را تغییر دهد ، از زیر عبای آمریکا خارج شده و از نقش کنونی اش در «قانونی کردن» دخالت های نظامی در منطقه  چشم پوشی کند، مسائل مهم و عادلانه را به شکل جدی دنبال کند ، هر گونه عادی سازی رابطه با اشغالگر اسرائیلی را رد کرده و از مقاومت علیه اشغالگر حمایت کند، آن وقت می توان گفت که برای حادثه ای حدیثی است.

درخواست الجزایر

وزیر خارجه الجزائر، خواهان بازگشت سوریه به اتحادیه عرب شد. وی گفت تماس‌های تلفنی که الجزائر با ایران برقرار کرده روابطش با کشورهای عربی را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.