رئیس جمهور آمریکا در حالی تهدید به حمله پیشگیرانه به کره شمالی کرده است که هنوز به دیپلماسی فرصتی نداده است.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «نیکلاس برنز» معاون وزارت خارجه آمریکا در دوران «جرج بوش» رئیس جمهوری آمریکا و استاد دانشگاه هاروارد در یادداشتی در روزنامه یو اس ای تودی نوشت: چالش سلاح های هسته ای کره شمالی یک بحران جدی است که رئیس جمهور آمریکا از زمان پایان جنگ سرد با آن مواجه شده است. به همین دلیل است که رئیس جمهور دونالد ترامپ پیش از وارد کردن ما باید در جنگ در آسیا با دقت و عاقلانه اقدام کند.

ترامپ در مورد تهدید تلقی کردن کره شمالی درست می گوید. هدف کره شمالی برای توسعه سلاح هسته ای که می تواند به سواحل غربی آمریکا و کانادا برسد، غیر قابل قبول است. ما به اندازه کافی درباره پیونگ یانگ می دانیم تا بتوانیم در مورد خط مشی خودمان تصمیم گیری کنیم: ما نمی توانیم اجازه دهیم که پیونگ یانگ چندین سال کشورمان را تهدید کند.

با این حال قبل از اینکه دولت ترامپ تصمیم به مقابله با «کیم جونگ اون» رهبر پیونگ یانگ بگیرد، برای تصمیم گیری در مورد موضع راهبردی آمریکا در شبه جزیره کره برای جنگ پیش رو باید زمان کافی اختصاص داد.

واشنگتن هم اکنون باید اقدامات بسیاری انجام دهد. ترامپ باید حضور نظامی آمریکا را در کره جنوبی و ژاپن تقویت کند تا بتواند تعهدات دفاعی خود را برای دو متحد فراهم سازد. او باید همچنان در سیستم دفاع موشکی برای محافظت از آمریکا سرمایه گذاری کند. او باید از استرالیا، نیوزیلند، هند، سنگاپور و دیگران از جمله متحدان ناتو حمایت سیاسی به عمل بیاورد تا کره شمالی به عنوان منشأ و تهدید صلح منزوی شود.

مهم تر از همه اینکه ترامپ باید کره شمالی را به عنوان نقطه کانونی روابط ما با چین قرار دهد. «شی جینپینگ» رئیس جمهور چین تأثیر قابل توجهی بر کیم از طریق وابستگی به صادرات مواد غذایی و انرژی پکن به پیونگ یانگ دارد، اما او تمایلی به استفاده از آن ندارد. ترامپ می تواند شی را توجیه کند که روابط آمریکا و چین با توجه به این مسئله کلیدی می تواند با تنش مواجه شود و یا تضعیف شود. به عنوان دو کشور قوی جهان، ما باید برای مدیریت این تهدید با هم هماهنگی داشته باشیم. اگر چین به ما کمک نکند، ترامپ می تواند با یک گزینه قدرتمند اما خطرناک به این اقدام پاسخ دهد - تحمیل تحریم های ثانویه آمریکا به شرکت های چینی و دیگر شرکت هایی که با کره شمالی کار می کنند. پکن باید درک کند که تهدید کره شمالی برای آمریکا تهدیدی جدی است.

ترامپ برای موثر واقع شدن چنین استراتژی پیچیده ای باید آرام باشد و با مشاوران ارشد خود در مورد چگونگی موفقیت آمیز بودن آن، با دقت فکر کند. جنگ الزامی نیست. هیچ دلیلی وجود ندارد که آمریکا دست به یک حمله پیشگیرانه علیه کره شمالی بزند. اکنون زمان حرکت به سوی جنگی که می تواند به سرعت از کنترل ما خارج شود، نیست.

یک مسیر بهتر و دقیق تری پیش رو است. همانطور که ما موقعیت ارتش مان را تقویت می کنیم، ترامپ نیز باید به ابتکار عمل دیپلماتیک برای کنترل برنامه هسته ای کیم متعهد باشد. در اینجا رفتار شخصی رئیس جمهور بسیار مهم خواهد بود.

ترامپ باید به جای تقلید از لحن کیم جونگ اون در مورد تهدید کردن، رفتارهای دقیق تری داشته باشد که «وینستون چرچیل»، «فرانکلین روزولت» و «رونالد ریگان» همگی در خطرناک ترین لحظات جنگ جهانی دوم و جنگ سرد اتخاذ کردند. حتما دلیلی وجود دارد که همگی روسای جمهور ما در عصر هسته ای از زمان آیزنهاور ازسلاح های هسته ای استفاده نکرده اند. ما می خواهیم که سطح بالای اخلاقی را حفظ کنیم و بقیه جهان را در برابر بی قانونی بین المللی بسیج کنیم!! و ما می خواهیم مطمئن شویم که بازدارندگی واضح و قابل اعتماد است.

دیپلماسی هیچ تضمینی ارائه نمی دهد، اما غیرممکن است که این گزینه را نیازماییم. اقدام نظامی ارتش آمریکا می تواند خشن ترین جنگ از زمان جنگ جهانی دوم با آمار قربانیان بالا را منجر شود. چنین جنگی حتی می تواند آمریکا را در مقابل چین قرار دهد که چشم اندازی غیر قابل تصور است.

دیپلماسی، که توسط قدرت نظامی آمریکا حمایت می شود، بیشتر نتیجه می دهد. بنابراین مبارزات دیپلماتیک ترامپ باید راهی را برای متحد کردن کره جنوبی، ژاپن، روسیه و چین برای همکاری با یکدیگر در جهت متوقف ساختن آزمایشات موشکی هسته ای و بالستیک کره شمالی پیدا کند. این کار آسانی نخواهد بود اما زمان لازم برای مذاکره با پیونگ یانگ را خریداری می کند. در حالی که هدف نهایی ما باید یک شبه جزیره کره عاری از سلاح های هسته ای پیونگ یانگ باشد، اما این کار ممکن است سال ها طول بکشد. من به خاطر نمی آورم که هیچ یک از مقامات آمریکایی تا به حال با کیم جونگ اون دیدار کرده باشد. بنابراین ورود به جنگ بدون دادن شانس به دیپلماسی وظیفه نشناسی رئیس جمهور آمریکا را نشان می دهد.

برای اینکه چنین برنامه ای موفقیت آمیز باشد، ترامپ باید پرونده را به «رکس تیلرسون» وزیر خارجه اش بسپارد. تجربه و پویایی او به نظر می رسد برای حل چنین پرونده ای بسیار مناسب باشد. ترامپ باید از حساب توییتری اش خارج شود و اجازه دهد تا تیلرسون در نوعی دیپلماسی آرام شرکت کند که ممکن است بهترین فرصت را برای دستیابی به موفقیت فراهم آورد.

ترامپ از زمان روی کار آمدن دیپلماسی را در اولویت خود قرار نداده است. او تهدید کرده است که بودجه وزارت خارجه را به یک سوم کاهش دهد و سرویس خارجی که یکی از بخش های ارزنده سیاست خارجی آمریکا است را نادیده گرفته است. زمان آن فرا رسیده است تا او تشخیص دهد که او به همان اندازه سربازان، به دیپلمات های ما برای مواجهه موثر با تهدید کره شمالی نیاز دارد. او باید به سرعت نام دیپلمات های با تجربه را در پست های خالی سفیر در کره جنوبی و معاونت وزیر خارجه در امور شرق آسیا بنویسد.

بنابراین ترامپ ممکن است برای مقابله با تهدیدات کیم جونگ اون به زکاوت تئودور روزولت نیاز داشته باشد.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.