امیر قطر آب پاکی را روی دست عربستان و متحدانش ریخت/ دوحه تسلیم ریاض نمی شود

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم در سرمقاله امروز خود نوشت: سخنرانی ای که شیخ« تمیم بن حمد آل ثانی» امیر کشور قطر که نخستین سخنرانی در نوع خود از زمان آغاز بحران خلیج فارس در دو ماه پیش به شمار می رود، توجه بسیاری از سیاستمداران و رسانه های عربی و جهانی را جلب کرد نه به دلیل آن که امیر قطر برخلاف رهبران و مسئولان عرب کمتر سخنرانی ایراد می کند یا اظهار نظرهای رسانه ای اش کم است بلکه به دلیل آن که همه منتظر آن بودند که سخنرانی اش دارای اشاره هایی باشد که باعث به وجود آمدن گشایشی در بحران و توقف حالت تنش زایی شود که منطقه خلیج فارس اکنون شاهد آن است.

سخنرانی امیر قطر برای بسیاری که امیدوار بودند امیر قطر امتیازهای سیاسی بدهد یا به طور کلی یا جزئی به خواسته های 13 گانه دشمنان چهار کشور دشمن اش پاسخ مثبت دهد تا خون تازه ای در رگ های طرح میانجی گیری که شیخ«صباح الاحمد الصباح» امیر کشور کویت آغاز کرد و به بن بست رسید، ناامید کننده بود.

چیزی که باعث شد این امیدها برای گشایش یا امیدها برای برخی امتیاز دادن ها توسط قطر زنده شود صدور دستوراتی سه روز پیش از این سخنرانی توسط امیر تمیم بود که بر اساس آن تغییراتی جدید در قانون تروریسم در قطر صورت می گیرد و شامل تعریف تروریسم و تروریست ها و ایجاد سیستم فهرست های ملی برای افراد و نهادهای تروریستی بود تا جایی که «انور قرقاش» وزیر دولت امارات در امور خارجی توئیتی در حساب شخصی اش در توییتر  نوشت و از این دستور استقبال کرد و آن را «مثبت» توصیف کرد و پا را از آن فراتر گذاشت زمانی که گفت من بر این باورم این مقدمه تحویل کسانی است که آنها را شهروندان اماراتی و غیر اماراتی متهم به تروریسم توصیف کرد.

دو پایه و تکیه گاه اساسی وجود دارد که سخنرانی امیر قطر بر آنها تمرکز کرد و حالت خوش بینی که پس از صدور دستور تروریسم را از بین برد و موضع رسمی قطر درباره بحران را خلاصه کرد و نقشه راهی را شکل داد که چگونگی کنار آمدن با آن را در آینده مشخص کرد:

اولی: تأکید بر احترام به حاکمیت و استقلال قطر و مخالفت با هر گونه دیکته کردن به این کشور تحت هر شرایطی.

دوم: مخالفت با تن دادن به دیکته ها و شروط و تهدیدها و تکیه بر گفت و گو به عنوان ابزار حل بحران پس از پایان محاصره.

در  چارچوب این دو تکیه گاه، سخنرانی شامل مخالفت با کنترل روابط خارجی قطر  و بستن رسانه ها در اشاره به بستن« الجزیره» و سختگیری بر نبود هر گونه مفهومی درباره تعریف تروریسم و مقاومت در برابر آن شد و تأکید کرد که کشورش جنگ بی وقفه علیه تروریسم را ادامه می دهد لیکن بر اساس مفهوم و به شیوه خاص خودش.

این مخالفت آشکار و چالش برانگیز با خواسته های چهار کشور توسط شیخ تمیم، بحران خلیج فارس را به نقطه صفر بازگرداند و باعث شد هر گونه تلاش برای احیای میانجی گری کویت و آغاز دوباره آن تبدیل به ماموریتی دشوار و محکوم به شکست شود به رغم آن که چهار کشور 13 درخواست خود را محدود کرده و آن ها را در شش خواسته اساسی متمرکز کردند لیکن بر اساس مفهوم قطر و سخنرانی شیخ تمیم در هر صورت خواسته هایی هستند که نقض حاکمیت این کشور به شمار می روند.

تفسیر برجسته از این سختگیری قطر را چه بسا بتوان با موضع« رکس تیلرسون» وزیر خارجه قطر در کنار رهبران قطر و مخالفت اش با شروط 13 گانه اگر نگوییم مخالفت با همه آنها به ویژه نقطه محوری که به آن استناد کرد و آن مبارزه با تروریسم است و این «جانبداری» را همانطور که رسانه های ضد قطری توصیف می کنند، تیلرسون  با امضای یاداشت تفاهم آمریکایی-قطری درباره مبارزه با تامین مالی تروریسم و درخواست دوباره وی برای لغو محاصره قطر که باعث آسیب وارد آوردن به شهروندان قطری شد، یا بخشی از آن که مربوط به بستن مرزهای زمینی می شود، تقویت کرد.

حالتی از سکوت بر ائتلاف چهارگانه ضد قطری یعنی عربستان، امارات، مصر و بحرین حاکم شده است و هیچ گونه بیانیه یا واکنش رسمی درباره سخنرانی شیخ تمیم صادر نشده است و این اطمینان بخش نیست و ما در این روزنامه «رأی الیوم» بعید نمی دانیم که این سکوت چه بسا مرحله پیش از مرحله سوم افزایش تحریم های اقتصادی یا چه بسا اقدام نظامی است و شاید مشارکت نمایندگانی در سطح بالا در افتتاح بزرگترین پایگاه نظامی مصر در خاورمیانه در کنار «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر یکی از نشانه ها در این زمینه است نمایندگانی مانند ژنرال« خلیفه حفتر» لیبیایی، شیخ«محمد بن زاید» معاون فرمانده کل نیروهای مسلح و ولیعهد ابوظبی و شاهزاده «خالد الفیصل» مشاور پادشاه عربستان.

نشست وزرای خارجه چهار کشور در بحرین برای مشخص کردن اقدام های شان در مرحله آینده به نظر ما نزدیک است و بعید نمی دانیم که واکنش  به سخنرانی شیخ تمیم در بیانیه ای در پایان این نشست صادر شود که چه بسا درون خود شدت در موضع گیری ها و تدابیر برای عملی کردن شرط ها داشته باشد زیرا احتمال های آرامش و رسیدن به راه حل برای بحران از شانس کمتری برخوردار است.