درخت تنومند ایران را باید حفظ و تقویت کرد تا افتخار و پایگاه قدرتمند تشیع و مایه فخر اسلام و مسلمین در جهان شود.
محمد حسین بنی اسدی، دیپلمات در یادداشتی برای جماران نوشت:
باز محرم رسید و ایران در سوگ سالار آزادگان و الهام بخش آزادی و عدالت نشست. به گواهی تاریخ، ایران و ملت ایران نقش و جایگاه ویژه ای در گسترش و ترویج اسلام در منطقه جغرافیای ایران بزرگ ایفا کرده است، ایران که به خاطر هم‌جواری با حوزه جهان عرب در خاکریز اول هجوم و ورود اعراب مسلمان واقع بود، گرچه خشونت‌های بعضا ریشه در فرهنگ عربی را تحمل کرد، ولی ورود اسلام به خاک پهناور سرزمین پارس مقدمه گسترش و توسعه اسلام را در شرق فراهم آورد، زهر خشونت اعراب را گرفت، اسلام رحمانی را تلطیف شده به آسیای میانه و شبه قاره گسترش داد و موجد فرهنگ عرفانی اسلام شد.
چهره رحمانی اسلام با امکانات فرهنگی ایران توسط ایرانیان به اقصی نقاط آسیا سرایت کرد و تجار و جهانگردان و مهاجرین ایرانی نقش مهمی در این‌خصوص ایفا کردند؛ به طوری که آثار آن در اغلب کشورهای آسیای جنوبی و آسیای شرقی ملموس و محسوس است ،
دانشمندان و اندیشمندان ایران نیز نقش مهمی در غنا بخشیدن و ترویج اسلام ایفا کردند، پادشاهان و حکمرانان محلی ایران نیز در حراست و صیانت از اسلام اهتمام کامل به خرج‌دادند، در نتیجه اهتمام ایرانیان و گرویدن به اسلام دانشگاها و مراکز علمی قابل توجهی در ایران با فرهنگ اسلامی ادامه فعالیت داد و ایران را به یکی از قطب‌های بزرگ علوم و فرهنگ اسلامی تبدیل کرد و منشاء خدمات متقابل ایران و اسلام شد.
در این میان مذهب شیعه که با آموزه های عدالت محور کم و بیش در نقاط مختلف ایران از جمله شمال بر دل ایرانیان نشسته بود مورد توجه روز افزون قرار گرفت. نقطه عطفی که ایران را به مرکز تشیع بدل کرد ظهور صفویان بود، با ظهور جنبش صفوی به هر دلیل ، روز به روز تشیع مورد استقبال مردم ایران قرار گرفت و به مرور مرکز ایران را با جمعیت اکثرا شیعه کانون شیعه در جهان کرد.
از زمان صفویان ایران مرکز جهان‌تشیع شد. از این رو با امپراطوری عثمانی و ازبک ها وارد جنگ های متعدد شد و چنانچه شهامت و پایمردی ایرانیان نبود مذهب تشیع در اثر هجوم ترکان عثمانی و ازبک شاید سرنوشت دیگری پیدا می کرد. از زمان اقتدار یافتن تشیع در ایران پادشاهان ایران نسبت به ترویج اسلام و تشیع نیز همت گماردند و تشیع مذهب رسمی ایرانیان شد.
با پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ برخی از روی احساسات، آگاهانه یا ندانسته بر هویت ایرانی زدایی پای فشردند، به این گمان که با ایرانی زدایی پایه دین و مذهب در ایران مستحکم‌تر می شود. غافل از اینکه در تقابل دین و ملیت، دین برنده نیست و از سوی دیگر ایران ظرف است و دین مظروف و‌در واقع ایران مرکز و محافظ تشیع است و در نتیجه تضعیف فرهنگ ایرانی خواسته یا ناخواسته بر پیکر تشیع ضربه وارد می کند. لذا بر شاخ نشستن و بن بریدن عایدی متوجه متولیان مذهب تشیع نمی کند و در واقع تشیع مقتدر در سایه ایران مقتدر میسور است.
در مجموع نقش ایرانیان در گسترش اسلام و تبدیل ایران به مرکز تشیع غیر قابل انکار است. لذا سیاست ایرانی زدایی که توسط برخی حضرات از بدو انقلاب در پیش گرفته شده در نهایت به ضرر تشیع تمام می شود.
طبعا ایران مقتدر با اقتصادی قوی و مردمی مرفه می تواند با افتخار مرکزیت برای جهان تشیع را حفظ کند، ایران ضعیف خواسته دشمنان ایران و تشیع است .
کسانی که در حکومت مذهبی ، ایران را تضعیف کرده‌اند در واقع مردم را به سمت گریز از دین و یا ستیز با دین رهنمون‌کرده اند که طبعا نقش مهمی در تضعیف تشیع ایفا کرده اند. اکنون‌ایران با جمعیت عظیم زیر خط فقر مایه افتخار تشیع نیست و مردم ایران این فقر را به حساب نظام‌مذهبی حاکم بر ایران می گذارند .
روانشاد دکتر شریعتی اجتهاد در شیعه را عاملی در جهت جلوگیری از تبدیل شدن نهضت به نظام تصور می کرد و دفاع بد از یک مکتب را بهترین عامل برای تخریب آن مکتب می دانست. مناسب است بهره مندان از قدرت برای حفظ دین خدا و مذهب تشیع و پیوند مجدد عدالت و مردم، ضمن آسیب شناسی رفتار ۴۰ ساله به تجدید نظر کلی در خصوص زدودن دافعه و آنچه که در این ۴ دهه بر سر مذهب آمده بپردازند.
غیر قابل انکار است که یکی از عناصر اصلی منافع ملی ایران را تشیع تشکیل می دهد از این رو فرضیه رو در رو قرار دادن ایدئولوژی اسلامی در برابر ناسیونالیسم ایرانی در نهایت به تضعیف ایران می انجامد و تضعیف ایران نیز به منزله تضعیف تشیع به حساب می آید. وقت آن است که با درایت و تفکر بر سیاست فرهنگ ایرانی زدایی تجدید نظر شود و نمادهای ایرانی را محترم شمرد و بر اقتدار ایران افزود که طبعا تقویت شیعه را در پی دارد .
به قول مولانا: بر درختی کاشیان مرغ توست / شاخ مشکن مرغ را پران مکن.
درخت تنومند ایران را باید حفظ و تقویت کرد تا افتخار و پایگاه قدرتمند تشیع و مایه فخر اسلام و مسلمین در جهان شود.
