وزارت محیط زیست عراق از برنامه هایی برای توسعه کشت نخل در این کشور خبر داد و تاکید کرد که هدف از این طرح، کاهش گرمایش و مبارزه با بیابان زایی است.
به گزارش جماران به نقل از العربی الجدید، «عیسی الفیاض» مدیرکل معاونت فنی وزارت محیط زیست عراق گفت که این وزارتخانه به دنبال توسعه کشت نخل با روش های نوین است که در این روش نهال های نخل بین 3 تا 5 کیلوگرم کشت می‌شود. ما در حال کار روی جداسازی آنها از درخت مادر و کاشت شان هستیم تا شروع به ریشه زدن کنند. شاخه های بریده شده از درخت مادر را در سندان (جعبه های پلاستیکی کوچک) قرار می گیرند که روشی مفید برای تکثیر شاخه ها و توسعه مناطق کشت آنهاست.
الفیاض با ذکر این نکته که روش نوین سبب کاهش زمان و هزینه می شود افزود: روش سنتی کشت نخل به این صورت است که نهال پس از رسیدن به وزن 15 کیلوگرم در زمین کاشته می شود و رسیدن به این وزن دو سال زمان می برد که از درخت مادر جدا می شود و در زمین کاشته می شود و پس از آن، نهال باید بین 4 تا 5 سال رشد کند تا شروع به میوه دادن کند.
وزیر محیط زیست عراق با بیان اینکه مهمترین ابزار لازم برای موفقیت کشاورزی در عراق، بالا بردن سطح آگاهی کشاورزان در مورد نحوه آبیاری مدرن و استفاده از کود است و این امر مستلزم کارشناسی رایگان کارشناسان در سراسر عراق است، گفت: این وزارت برای کشت اراضی متروکه و همچنین کشت در تالاب ها برنامه دارد و نیازمند حمایت دولت است.
این مقام افزود: نخلستان ها نقش مهمی در کاهش گرمایش جهانی دارند و طبق توافق پاریس، کشت نخل در خدمت عراق خواهد بود. کار روی کشت خرما با روش های نوین آغاز شده و در حال حاضر دو طرح موفق برای نوع با کیفیت خرما در دست داریم؛ اولین پروژه مزرعه «فدک» زیر نظر عتبه حسینی کربلا در جنوب عراق است که شامل سی هزار درخت نخل در زمینی به مساحت صد هکتار است. پروژه دوم نیز، مزارع خصوصی «نذیر البرحی» در استان دیالی است که متعلق به کشاورزان است.
وی اظهار داشت: روش جعبه های پلاستیکی در مزارع دیالی که شامل 5 هزار نخل است امتحان شده و با این روش، خرما و نحوه بازاریابی و فرآوری آن را حفظ خواهیم کرد. این وزارتخانه به منظور آگاهی از تجربیات و اطلاع از هزینه های مالی و جلب حمایت های بین المللی برای شروع این طرح، توسعه کشت نخل را با استانداری ها و سازمان های بین المللی آغاز می کند.
کاشت نخل با روش‌های نوین به استان های دیالی و کربلا محدود نمی‌شود، بلکه مزارع دیگری، هرچند کوچک‌تر، در حومه بغداد و استان‌های بابل، نجف، الانبار و غیره وجود دارد.
