مساله اصلی این است که اگر امیر قطر در نشست ریاض بدون لغو محاصره دوحه شرکت کند معنایش پذیرش 13 شرط کشورهای تحریم کننده قطر است.
به گزارش جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در بخش سرمقاله روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم نوشت: هر کسی رسانه های قطری «غیر رسمی» و اطلاعات درز کرده به بیرون توسط این رسانه ها درباره نشست سران شورای همکاری حاشیه خلیج فارس که امروز سه شنبه کار خود را آغاز می کند را دنبال کرده باشد به این نتیجه تقریبا قطعی می رسد که شیخ«تمیم بن حمد آل ثانی» امیر کشور قطر بر خلاف همه توقع ها در این نشست شرکت نمی کند.
چند مساله اساسی وجود دارد که استنتاج بالا را مورد تأکید قرار می دهد:
نخست: امیر تمیم روز دوشنبه در آستانه برگزاری نشست سران کشورهای حاشیه خلیج فارس کشورش را به مقصد روندا در قلب قاره آفریقا ترک کرد تا در مراسم اهدای جایزه ای به نام خودش در زمینه مبارزه با فساد با حضور رئیس جمهور روندا و معاون دبیر کل سازمان ملل شرکت کند. این قابل توجه بود که خبر سفر وی قبل از سفرش و ترک قطر در صدر اخبار روزنامه ها و وبسایت های قطری در روز دوشنبه قرار گرفت.
دوم: رسیدن آقای «سلطان بن سعد المریخی» وزیر مشاور در امور خارجه قطر به ریاض برای نمایندگی کشورش در نشست مقدماتی نشست سران کشورهای حاشیه خلیج فارس. آقای المریخی نماینده کشورش در نشست سابق در همین زمان در سال گذشته نیز بود؛ رسیدن المریخی به ریاض علامت سئوال های زیادی درباره غیبت شیخ «عبدالرحمن بن محمد آل ثانی» معاون نخست وزیر و وزیر خارجه قطر برانگیخته است. شیخ عبدالرحمن سفری سری به ریاض داشت و این گمانه زنی ها و امیدها را درباره احتمال وقوع آشتی و پایان تحریم (قطر) برانگیخت.
سوم: تشکیک چندین روزنامه و وبسایت خبری مورد حمایت مالی دولت قطر درباره احتمال مشارکت امیر تمیم در نشست سران شورای همکاری کشورهای حاشیه خلیج فارس است. این رسانه ها دلیل این اقدام را ادامه محاصره و عدم اتخاذ تدابیر رسمی برای لغو این محاصره دانستند؛ این نیز معنایش این است که 13 شرط کشورهای محاصره کننده( عربستان، امارات، بحرین و مصر) سر جای خود باقی مانده اند و رفتن امیر تمیم به ریاض بدون لغو محاصره یعنی قبول این شروط و به معنای کوتاه آمدن از مواضع قطر که با این شروط مخالف است.
چهارم: انتشار مقالاتی در رسانه های عربستانی و اماراتی در انتقاد از پرداختن رسانه های قطری به مشارکت امیر قطر در نشست سران و به تصویر کشیدن این مشارکت به عنوان کوتاه آمدن چهار کشور تحریم کننده و نه برعکس یا حتی کوتاه آمدن دو طرف است؛ امری که نشان می دهد که قطر از این بحران پیروز بیرون آمده است.
پنجم: اشاره ها و اطلاعاتی توسط قطری ها به بیرون درز کرده که نشان می دهد قطر خواستار برگزاری نشست سران در پایتخت یکی از کشورهای بی طرف حاشیه خلیج فارس مانند کویت و سلطنت عمان شده است اما چشم پوشی امارات از برگزاری آن در ابوظبی و انتقال نشست به ریاض در آخرین لحظات به گونه ای نشان می دهد که قطر در برابر عربستان سر خم کرده و با همه شروط مورد نظر موافقت کرده است.
با توجه به آن چه در بالا ذکر شد می توان به این نتیجه رسید که احتمال مشارکت امیر قطر در نشست سران کشورهای حاشیه خلیج فارس بسیار ضعیف به نظر می رسد اگر نگوییم تقریبا هرگز انجام نمی شود. همه نشانه های مثبت امکان وقوع آشتی در ریاض مانند پایان تحریم برگزاری بازی های فوتبال کشورهای حاشیه خلیج فارس در قطر توسط مثلث عربستان، امارات و بحرین و پایبندی طرف ها به آتش بس رسانه ای که شامل توقف حملات به هم می شود، بخار شد و اختلافات به نقطه صفر بازگشت.
نمی دانیم در اتاق های دربسته چه اتفاقی افتاده و می افتد ولی بعید نمی دانیم که «خشم» پنهان مصر به دلیل به حاشیه راندن قاهره توسط عربستان سعودی که دولتش اقدامات آشتی جویانه را هدایت کرد و «سرزنش های» اماراتی ها به دلیل ادامه حملات رسانه های قطری به این کشور و آتش بس با شریک بزرگش یعنی عربستان در زمینه اختلاف ها، همه اینها یا به تنهایی پشت انتقال از مرحله خوش بینی به مرحله بدبینی طی فقط چند ساعت درباره این آشتی بوده است.
نشست سران کشورهای حاشیه خلیج فارس طی ساعت های آینده برگزار می شود و چشم های ما و دیگر ناظران به سمت فرودگاه ریاض نشانه می رود تا نقشه مشارکت و استقبال و حجم آن و هیأت قطری و به طور خاص رئیس آن را بدانیم و چه بسا عاقلانه این است که صبر کنیم تا غبار فرو بنشیند و واقعیت ها خود را در این زمینه کاملا آشکار و عریان نشان دهند ولی پیش بینی ما این است که بحران ادامه پیدا می کند و رسیدن امیر قطر به ریاض بعید است و آقای المریخی وزیر مشاور در امور خارجی قطر بر صندلی کشورش برای بار دوم تکیه می زند و ملک«سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان بهتر می داند.
