یک سرباز صهیونیست به سمت رزان النجار که برای معالجه زخمی شدگان داوطلب شده بود، تیراندازی کرد و این پرستار را به شهادت رساند؛ روایتی که صهیونیست ها سعی در تحریف آن داشتند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: پرستار جوان خود را به دل خطر زد و تنها حفاظش در برابر صهیونیست ها، یک یونیفرم سفید رنگ پزشکی بود. در میان دود سیاه رنگ و گازهای اشک آور او تلاش کرد خود را به مردی برساند که در مرز غزه روی زمین افتاده بود. سربازان صهیونیست در حالی که تفنگ هایشان پر بود، از آن طرف مرز او را می نگریستند.
چند دقیقه بعد، از یک تفنگ شلیک شد و تراژدی جنگ رژیم صهیونیستی - فلسطین وارد فاز جدیدی شد.
برای چند روز در ماه ژوئن، جهان به شهادت «رزان النجار» که در حال کمک به زخمی ها جان خود را از دست داد، توجه می کرد. زمانی که وی دفن شد، به سمبل جنگ غزه تبدیل شد.
برای فلسطینی ها، او شهید بی گناهی بود که در خونش غلطید؛ نمونه ای از بی اعتنایی صهیونیست ها به جان فلسطینی ها.
شاهدان فلسطینی می گویند او در حالی به شهادت رسید که دستانش را در هوا بلند کرده بود. ارتش رژیم فیلم دستکاری شده ای را توییت کرده و در آن مدعی شده او خود را سپر انسانی تروریست ها قرار داده بود.
در آن زمان مسئولان اسرائیلی مدعی شدند که سربازان از گلوله به عنوان آخرین گزینه استفاده می‌کنند اما تحقیقات خلاف این مساله را نشان داد. نیویورک تایمز 1000 عکس و ویدیو را تحلیل کرده و با بیش از 30 شاهد عینی و رهبران صهیونیست برای کشف حقیقت مصاحبه کرده است.
ارتش رژیم صهیونیستی مدعی است که آنها معترضی را هدف قرار دادند که تی شرت زرد بر تن داشت و به سمت نیروهای آنها سنگ پرتاب می کرد و در حال پایین آوردن سیم های خارداری بود که فاصله 40 یاردی با دیوار امنیتی داشتند.
براساس تحقیقات مشخص شد که از بین فلسطینی هایی که در آن روز لباس زردرنگ به تن داشتند تنها یک نفر در معرض تیراندازی نیروهای صهیونیست قرار داشت و براساس تحلیل ویدئوها مشخص شد که وی فاصله 120 یاردی با دیوار امنیتی داشته و در حال اعتراض شدید نبوده و تعدادی از رهگذران و پرستاران پشت سر وی بودند.
کارشناسان توضیح دادند که گلوله ای که به سینه رزان شلیک شد در واقع به چند هدف اصابت کرد. اول یک پرستار را زخمی کرد و قبل از اینکه سینه رزان را بشکافد موجب قتل یک نفر دیگر شد.
به رغم اینکه رژیم صهیونیستی مدعی است که قتل رزان عمدی نبوده اما تحقیقات نشان می دهند که در بهترین شرایط هم اگر هدف تیراندازی قرار می گرفت این قتل عمدی محسوب می شد و شاید یک جنایت جنگی نیز باشد؛ جنایتی که هیچ کس برای آن مجازات نشده است.
جان باختن او یک تصویر پر از هزینه از استفاده رژیم صهیونیستی از سلاح های جنگی بود تا کنترل تظاهرات ها را در اختیار داشته باشد؛ سیاستی که جان نزدیک به 200 فلسطینی را گرفته است.
در روز 1 ژوئن که آخرین روز زندگی رزان و یکی از روزهای ماه رمضان محسوب می شد، او سحری تهیه کرد و با پدرش خورد، لباس نویی که برای برادر 5 ساله اش آورده بود به پدرش نشان داد. آنها سپس نماز صبح خواندند و خوابیدند.
عصر آن روز، او دیگر برای همیشه رفته بود.
روز 1 ژوئن رزان طبق معمول در حال کمک رسانی به مجروحان بود که ناگهان گلوله ای شلیک می شود و دو نفر از پرستارها زخمی می شوند. سپس:
پشت سر آنها، رزان به پشت به زمین می‌افتد و بعد هم به خود می پیچد.
در برابر دیدگان بهت‌زده ابومصطفی (دوست رزان)، معترضانی که او تا همین چند دقیقه قبل در حال مداوای آنها بود، او را روی دست می گیرند. او را در حالی دور می کنند، که خون از قفسه سینه اش فوران می کند.
سپس رزان را به همان بیمارستان صحرایی منتقل می کنند که او همیشه در آنجا برای نجات جان مجروحان تلاش می کرد.
پزشکان دور او حلقه زدند و دیوانه وار برای زنده نگه داشتنش تلاش کردند. پزشکی که تلاش می کرد راه تنفس او را باز نگه دارد، همان کسی بود که آزمون وزارت بهداشت را برگزار کرد؛ همان آزمونی که رزان در ماه آوریل در آن نمره‌ای بالا آورد.
او آنقدر محبوب بود که سه نفر این صحنه ها را با تلفن همراه ضبط کرده اند.
رزان، قبل از آنکه به بیمارستان منتقل شود، آخرین نفسش را می کشد و ساعت 19:10 به شهادت می رسد.
رزان رفت، ولی یادش ماند.
او روز 7 مه به نیویورک تایمز گفت: «می خواهیم این پیام را به جهان بدهیم: من، خودم یک ارتش هستم و شمشیری برای ارتشم. ما یک هدف داریم، اینکه نجات دهیم و [به بیمارستان] منتقل کنیم و این پیام را به جهان برسانیم که ما بدون سلاح، می توانیم هر کاری انجام دهیم.»
او یک بار نوشته بود که یونیفورم خون آلودش، «شیرین ترین عطر» جهان را دارد.
