روحانی در اظهاراتش فضای انتخابات و مبارزات انتخاباتی را اخلاقی خواند. واقعا معلوم نیست اگر آن فضا اخلاقی بوده، چگونه اسحاق جهانگیری و حسن روحانی بارها تاکید کردند که اتهام‌های بیان‌شده از سوی مخالفان را هرگز نخواهند بخشید.
به گزارش جماران؛ حمید تهرانی در جهان صنعت نوشت:
بعد از یک شروع توفانی، اینک روحانی کنار نشسته و آرام‌آرام اطرافیانش را جمع می‌کند تا برای چهار سال آینده که آخرین دوره خدمت او در جایگاه رییس‌جمهوری است، کارنامه‌ای خوب از خودش به جا بگذارد.
روحانی دقیقا می‌داند که قرار است پس از چهار سال دیگر به پارکینگ سیاستمداران ایرانی برود و حداکثر شغلی در حد عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام پیدا کند. شاید هم مانند سیدمحمد خاتمی ترجیح دهد به جای توقف در پارکینگ و وارد شدن به جمع مشاوران نظام، به عنوان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام وارد فعالیت‌ها و جریان‌سازی‌های سیاسی شود و نقش مرجعیت سیاسی بخشی از جامعه را بازی کند هرچند به نظر می‌رسد روحانی علاقه زیادی به باقی ماندن در صحنه دارد و ممکن است کسوت مشاوره نظام را از میان همه پست‌های انتخابی و غیرانتخابی که به او پیشنهاد می‌شود، انتخاب کند.
برای همین روحانی تصمیم گرفته پس از یک شروع توفانی که با کنایه به سپاه، محافظه‌کاران و تندروها و رقبای سرسختش آغاز شده و با ایراد اتهام علیه آنها به اوج رسیده بود، اکنون زبان به مصالحه بگشاید و پرچم سفید را بر فراز کاخ ریاست‌جمهوری به اهتزاز درآورد. از این رو وی در گفت‌وگوی سه‌شنبه‌شب عباراتی به کار برد که نه فقط دل مخالفانش را به دست آورد بلکه اعتماد کسانی که به هر دلیل موفق به رای دادن نشدند یا از رای دادن امتناع کردند را نیز در کیسه خود بریزد.
روحانی در اظهاراتش فضای انتخابات و مبارزات انتخاباتی را اخلاقی خواند. واقعا معلوم نیست اگر آن فضا اخلاقی بوده، چگونه اسحاق جهانگیری و حسن روحانی بارها تاکید کردند که اتهام‌های بیان‌شده از سوی مخالفان را هرگز نخواهند بخشید. البته سه‌شنبه‌شب روحانی باز هم به یکی از همان اتهام‌ها اشاره و تاکید کرد که اتهام واردشده به معلمان غیرقابل بخشش است. آیا در محیطی که اخلاقی نامیده می‌شود، رقبا به یکدیگر اتهام‌هایی غیرقابل بخشش وارد می‌سازند؟
در مورد ورود نظامیان به فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی نیز تغییراتی در مواضع روحانی به چشم می‌خورد. در حالی که پیش از انتخابات و نیز در جریان رقابت‌های انتخاباتی روحانی بارها از تفنگ به دستانی که در اقتصاد مداخله می‌کنند، گلایه کرده بود در جریان مصاحبه سه‌شنبه‌شب به وضوح از نظامیان و به ویژه نیروهای ارتش و سپاه درخواست کرد در اجرای فعالیت‌ها به دولت کمک کنند و در کنار دولت قرار گیرند. این تغییر موضع، این پرسش را پدید می‌آورد که آیا خطر ورود تفنگ به دستان به اقتصاد و حاشیه‌های آن برطرف شده است؟ البته روحانی در جریان ملاقات با اعضای قرارگاه خاتم‌الانبیا از ایشان خواسته بود در پروژه‌هایی که بخش‌خصوصی علاقه‌ای به مشارکت در آنها ندارد، فعالیت کنند اما سه‌شنبه‌شب این درخواست ارتقا یافت و روحانی از نظامیان خواست بازوی قوه مجریه باشند.
با شرایط موجود البته قابل درک است که رییس دستگاه اجرایی به جای هماوردطلبی و منازعه با سایر دستگاه‌ها و قوای کشور، روشی میانه و عاقلانه اتخاذ کند و از همکاری برای پیشبرد اهدافش بهره گیرد اما آیا در سال‌های آینده و بالاخص با نزدیک شدن به دور بعدی انتخابات ریاست‌جمهوری باز هم روحانی و دوستانش همین شیوه مصالحه‌جویانه و میانه‌روانه را در مقابل رقبا و مخالفان داخلی اتخاذ خواهند کرد یا دوباره به دادن شعارهای تند و وعده‌های رادیکال روی خواهند آورد؟
